Archief

Annemarie

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen. Niet zozeer voor mezelf, maar omdat ik heb ervaren hoe almachtig God is. Hoe Hij ons persoonlijk op het oog heeft. Hoe Hij in liefde op ons neerziet. Dat wil ik graag doorgeven. En daar kan ik van getuigen vanuit mijn verhaal…

Ik ben Annemarie Verdoes, geboren in 1978 en in 1999 getrouwd met Ton. Samen hebben we twee dochters: Sabrina (2000) en Chimène (2003).

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Zelfhaat

Mijn leven is niet makkelijk geweest. Al jong heb ik te maken gehad met extreme spanningen. Doordat ik wat dikker was, werd ik geplaagd op school. Ik voelde me minder dan een ander. Nergens was het veilig. Toen ik ook te maken kreeg met misbruik, voelde ik me helemaal waardeloos.
Ik begon mezelf te haten en te pijnigen. Als er nare dingen gebeurden gaf ik mezelf de schuld ervan. Niet eten was iets waarvan ik dacht er zelf macht over te hebben. Dit werd uiteindelijk anorexia. Op mijn 17e kreeg ik een psychose. Ik had last van duivels gelach in mijn hoofd en zag ‘beelden’ van enge mensen die het op mij gemunt hadden.
Voor de buitenwereld was ik een vrolijke meid. Weinig mensen konden vermoeden dat er achter mijn goedverzorgd persoontje zoveel verdriet school.
Toch bleef ik altijd hoop houden, omdat ik wist dat God er was. Vaak smeekte ik op mijn knieën om genade, om ontferming. Alleen kon ik er niet toe komen om te geloven dat Gods liefde ook voor mij was. Ik gunde het iedereen, maar mezelf niet.

Ook nadat ik getrouwd was en kinderen kreeg bleef ik mijn klachten houden. Het dagelijks vechten om boven te blijven was zwaar. Ik wist inmiddels door jaren therapie, dat ik het Borderline persoonlijkheidssyndroom had. Ik moest er mee leren leven… Medicijnen maakten mij moe en vlak, maar de onrust bleef. Ook kreeg ik weer een psychose.
Verstandelijk wist ik dat ik bij God mocht horen. Maar het leren liefhebben van mezelf was zo moeilijk.

God zoeken voor genezing en bevrijding

Tot ik smeekte of God mij wilde laten zien hoe Hij mij zag. In een week tijd kreeg ik drie kaarten, van drie verschillende personen die elkaar niet kenden, met de tekst erop uit Jeremia 29:11 “Want Ik weet welke gedachten Ik over u koester, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven”…
Het heeft me zo bemoedigd en verwonderd. Een hoopvolle en vredige toekomst, ook voor mij!

Ik schreef een gedichtenbundel die ik ‘Gods reflector’ noemde. Dat wilde ik zijn. Zijn licht weerkaatsen naar de mensen om mij heen.

Al drie jaar was ik aan het worstelen of ik naar de Levensstroom in Leiderdorp mocht gaan. Of dat ook voor mij zou zijn…
Tot ik besloot dat ik zou gaan. En dat God Zelf mij uit al die mensen naar voren zou halen als Hij mij op die avond wilde genezen.

Samen met Lydia, mijn lieve vriendin, ben ik zondagavond 8 maart 2009 naar Leiderdorp gegaan. In de auto hebben we samen gebeden en geloofden dat God Zelf uitkomst zou geven. En dat is gebeurd. Ik werd eruit gehaald. Omdat Gods hand op mij was, zo hoorde ik. Ik mocht horen dat God mijn smeken gehoord had. Dat Hij Zelf mij het recht gaf! en dat mijn schouders niet langer bestemd waren om lasten te dragen.
Zo mocht ik genezing en Gods liefde ontvangen! Ik schreef er het bovenstaande gedicht over.

God geeft iets nieuws

In maart 2010 was mijn genezing een jaar geleden en nog steeds ben ik elke dag opnieuw dankbaar voor wat God gedaan heeft voor mij. Ik mag zonder medicijnen zijn. Zelfs mijn astma is totaal verdwenen sinds die avond. Ik mag geloven dat God mij liefheeft en dat ook ik er mag zijn.

1 September 2009 hebben mijn man en ik opnieuw onze trouwbeloftes aan elkaar gegeven. Samen met onze meisjes en vrienden.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

God heeft voor ons wat nieuws gemaakt!
Hij is de levende God. Zolang ik leef zal ik niet zwijgen over Zijn krachtige daden.
Hij wil ook jou genezen. Hij heeft je lief! Laat Zijn liefde toe in je leven!
Je zult er nooit spijt van krijgen.

Gods zegen!

Robert

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

In God geloven ??
Dat doen alleen mensen die geestelijk nooit volwassen zijn geworden…

Zo dacht ik er tenminste rond mijn twintigste over.
Als kind was ik wel gelovig geweest en had sinds de kleutertijd zelfs het vaste voornemen gehad om de mensen in Afrika van Jezus te gaan vertellen. Op twaalfjarige leeftijd ben ik dan ook naar het kleinseminarie gegaan om pater te worden.
Maar och, de puberteit begon en meisjes zagen er toch wel erg interessant uit. Het idee dat ik als priester niet zou mogen trouwen kon ik niet zo goed verwerken. Begon me in die tijd ook te schamen dat ik in God geloofde.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Geestelijke dorst

Op mijn zeventiende begon ik de godsdienst van de Egyptenaren en van de Eskimo’s te bestuderen om er een werkstuk voor school van te maken. Dook daarna in het hindoeïsme en begon yogalessen te volgen. Het was alsof ik in een wijde, nieuwe wereld terechtkwam, bevrijd van het keurslijf van dat kerkachtige christendom. Ik wilde me helemaal schoonvegen van alle oude gedachten en opvattingen en een nieuw leven beginnen.

Op de yogalessen ontmoette ik iemand die zich ook in allerlei geestelijke werelden verdiepte en daarbij hasj rookte. Het leek mij reuze boeiend om mijn eigen bewustzijn onder invloed van geestverruimende middelen te zien veranderen, terwijl ik er zelf toeschouwer van bleef. Ik begon hasj te roken en later LSD in te nemen. Was hevig enthousiast over alle dingen die ik ontdekte en stortte me in de wereld van de oosterse filosofieën. Het Tibetaanse dodenboek maakte diepe indruk op me en ook de I Tjing, een Chinees orakelboek. Ook de tarot en het zenboeddhisme spraken mij erg aan. En daarnaast snuffelde ik aan de wereld van de magie, de astrologie, de antroposofie, de Indiaanse mescalinewereld enz. enz. Kortom, ik had een verschrikkelijke geestelijke dorst.

Soms zonderde ik me af in de natuur om door te vasten een doorbraak in mijn geest te bewerken. Wilde het echte leven vinden, de echte vrijheid, de waarheid en de zin van het bestaan en niet, zoals de rest van de massa, vast gekluisterd zijn aan tijdelijke dingen om straks in de dood ten onder te gaan.

De avond van ons huwelijk sloeg ik zomaar de Bijbel open. Ik las het scheppingsverhaal en het viel me voor het eerst op dat er behalve de boom van kennis van goed en kwaad (waar ik al aardig van gesnoept had) ook een “boom des levens” bleek te bestaan.
Die moet ik hebben! En ik had een sterke verwachting dat er het komende jaar veel zou gaan gebeuren.

Moe van het zoeken

Na vijf jaar intensief gezocht te hebben zag ik ineens dat ik inderdaad niet op de brede weg van de massa zat, maar wel op een alternatief parallelweggetje dat echter precies dezelfde kant bleek op te lopen, met dus ook hetzelfde einde.
Ik begon moe te worden van al dat zoeken. Het had immers geen zin. Er zat niets anders op dan, net als iedereen, zo op je eigen maniertje door het leven te hobbelen.

Ondertussen was ik, behalve geestelijk, ook letterlijk gaan zwerven. Had een stem in mijn binnenste gevoeld die me zei dat ik naar het noorden van het land moest.
Ik had er geen zin in, maar ervoer heel duidelijk dat die stem volkomen te vertrouwen was. Dus op een gegeven moment vertrokken mijn vrouw en ik met onze twee kinderen in een woonwagentje, getrokken door een tractor.
In die tijd kwam er van werken of studeren niets terecht, ik was er gewoon te onrustig voor.

Leefgemeenschap

Na enkele maanden trekken met de woonwagen troffen we in het noorden van Groningen een grote leefgemeenschap aan van Jezus-mensen. Ze waren gastvrij en wij mochten daar in de tuin een paar dagen bijkomen van al dat reizen.
Dat geloof van hen vond ik maar kinderachtig, maar toch ervoer ik iets heel kostbaars onder hen: een stuk zuivere liefde zonder bijbedoelingen.

Vijf dagen na aankomst besloot ik ineens om Jezus te gaan aanroepen. Niet omdat ik ineens zo gelovig was geworden, maar om anderen en mezelf te bewijzen, dat het christendom een lege dop was, niets anders dan een stel godsdienstige regels en benauwende wetten. Ik wilde op die manier alle christelijke invloeden die op mijn leven ingewerkt hadden met wortel en al uittrekken.

Strijd

Vanaf dat moment ontbrandde er een hevige strijd in mij, alsof er een oorlog uitbrak. Het was op een nacht en het duurde verscheidene uren. Er kwamen mensen bij me om over me te waken en voor me te bidden. Zij begrepen wat er aan de hand was…

Ik zag mijn leven aan mij voorbijgaan: mijn voornemen als kind om echt uit liefde te leven en wat daarvan overgebleven was. Ik voelde me vies, onzuiver, egocentrisch. Werd in die uren in het volle licht gezet en kon mij niet verbergen. De voorgaande jaren hadden heel wat filosofieën en godsdiensten op mijn geest ingewerkt, maar hier was nu iets bezig dat zich rechtstreeks en heel persoonlijk op mijn hart richtte.
Tijdens die uren begon ik ook te ontdekken dat er iets in mij zat, een persoon, een geest, die mij in intelligentie verre overtrof. Tijdens mijn eerste LSD-trip had hij bezit van mij genomen en hij scheen vastbesloten te zijn niet op te stappen.
Aan de andere kant kwam steeds de naam van Jezus op me af en een intens persoonlijke liefde, een liefde zonder oordelen of verwijten.

Losgesneden

Op een gegeven moment bereikte de strijd een hoogtepunt. Ik zag mezelf in het volle licht en schaamde me dood. En daar zag ik die boze geest, ontmaskerd, een wezen met een afschuwelijke, angstaanjagende, diepe haat. En aan de andere kant die grote autoriteit, die macht en intense liefde, verbonden aan de naam van Jezus.
Toen brak ik en schreeuwde het van binnen uit: ,,God, als U bestaat, laat mij dan doodgaan!”, zo schaamde ik me en verlangde ik voor altijd bevrijd te worden. Op datzelfde moment voelde ik een korte, scherpe pijn door me heen gaan, alsof ik losgesneden werd.

Ik werd op dat moment inderdaad echt bevrijd, losgesneden van mijn verleden, dat eeuwig onverzadigde gevoel verdween en de boze geest met enige van zijn trawanten werden met kracht in de naam van Jezus uitgedreven. Het viel mij tijdens het bidden van de mensen die om me heen stonden al op dat iedere keer als ze de naam van Jezus gebruikten, die krachten met angst terugdeinsden.

Geen vroom gedoe, maar reële kracht

De daarop volgende weken kon ik maar niet bijkomen van verbazing. Het is dus echt Jezus waar alles om draait !

De Bijbel werd één grote openbaring voor mij en ieder moment dat ik kon, zat ik er in te lezen. Op een keer las ik dat als iemand ziek is, hij zich met olie moet laten zalven en dat het gelovige gebed de zieke zal genezen. Ik leed sinds twee jaar aan een chronische longinfectie en aan de gevolgen van een hersenzenuwontsteking, dus ik besloot me te laten zalven.
Dat werd gedaan en ik werd op hetzelfde moment genezen. Vanaf dat moment hield ik ook op met roken en het kostte me niet eens moeite. Met de drugs was ik de nacht van mijn bekering opgehouden.

Om me heen zag ik in die tijd vele anderen tot bekering komen en genezen worden, ook veel drugsverslaafden. Het was een hele bemoediging om God ook bij anderen te zien werken. Dit is geen religie, dit is leven! Geen vroom gedoe, maar een reële kracht! God was mijn Vader geworden en ik ervoer Zijn persoonlijke zorg voor mij.

Veel ellende, maar ook vooruitgang

Die ommekeer in mijn leven vond plaats in 1976. God is in het centrum van mijn leven gebleven, maar soms kost dat best wel een hevige strijd om Hem die eerste plaats te blijven geven. Er komen nogal wat strijdtonelen voor in een christelijk leven. Het lijden kan intens zijn, maar de kracht en de vreugde zijn gelukkig sterker. Je ziet ook iedere keer overwinning en dat God daadwerkelijk gebeden verhoort.

Vijf jaar na onze bekering haakte mijn vrouw af en is teruggegaan naar het ‘vrije leventje’. Ik heb enkele jaren alleen voor de vier kinderen moeten zorgen. Die scheiding gaf veel pijn en verdriet, maar juist in die jaren heb ik veel van God mogen ervaren. In praktische dingen hielp Hij, maar ook diepe innerlijke genezingen schonk Hij. “God keert alles ten goede voor hen die Hem liefhebben”, belooft de Bijbel en dat heb ik ervaren. Zelfs door ellende ga je erop vooruit!

Kinderdroom vervuld

Vanaf mijn bekering ben ik er regelmatig op uit getrokken om anderen van Jezus te vertellen, in het begin vooral in cafés en op straat. Vanaf 1987 werkte ik onder vluchtelingen en van hen zijn er heel wat mee naar de kerk gekomen. Gelukkig was onze gemeente een plaats waar een goede prediking was en kracht om mensen te bevrijden en te genezen. Het vluchtelingenwerk spitste zich steeds meer toe op Afrikanen. God was begonnen dat wat Hij in mijn kleutertijd in mijn hart geplant had, uit te werken. Daarna heb ik een jaar als zendeling in West-Afrika gewerkt, ben met een Afrikaanse getrouwd, en we ondersteunen nu mensen daar. God is trouw.
Voor mijn dagelijkse brood werk ik als vrachtwagenchauffeur en vertaler.

Ik ben de Deur

Jezus zegt: “Ik ben de Deur”. Ik hoop dat ook jij door die deur die nieuwe wereld binnenwandelt en dat je er zich niets van aantrekt wat familie, vrienden of buren ervan denken. Mijn bekeringsverhaal is nogal onstuimig – dat komt door mijn verleden en mijn karakter – maar over het algemeen gaat het er minder sensationeel aan toe. Maar de hemel die je dan binnenkomt is er niet minder om !

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

En dat alles begint gewoon met Jezus te vertrouwen, Zijn woorden te geloven en erop te reageren. God is geweldig! Ik ben Hem dankbaar. En ik hoop dat je gauw zult ontdekken hoeveel Hij van je houdt.

Robert heeft ook een eigen website: www.4uall.org

Mascha

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo, ik wil graag mijn getuigenis geven, omdat God zoveel gedaan heeft in mijn leven. Ik wil mensen bemoedigen om door te gaan voor God. God is een levende God en wil graag in ieders leven betrokken zijn. Het maakt niet uit wat je probleem is of hoe groot. Voor God is geen probleem te groot.

Mascha en haar dochter

Mijn naam is Mascha en ik ben geboren in 1971. Ik ben een alleenstaande moeder met een dochter van bijna 14. In het najaar van 2003 heb ik mijn leven aan God geven. Ik ga naar evangeliegemeente De Deur in Amersfoort.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

OCCULTISME

In het verleden ben ik betrokken geraakt in occultisme. Ik kende God nog niet, ging door een echtscheiding en mijn dochter was nog klein. Ik viel in een donker gat en wist niet meer hoe ik er uit moest komen. Ik was depressief en had een eetverslaving, maar wist daar op eigen kracht uit te komen. Ik ging naar school om mijn SPW diploma te halen en ging aan het werk. Mijn eetverslaving probeerde ik te verstoppen voor anderen en te negeren.

Ik bezocht een helderziende en vroeg of dat zij mij wilde vertellen hoe mijn toekomst eruit zou komen te zien. Ik vond dat ik genoeg ellende had meegemaakt en wilde controle over mijn leven. Zij vertelde mij dat het goed zou komen. Elke keer als ik wat meemaakte, belde ik de helderziende op om te vragen of het goed zou komen. Ik kon het niet loslaten, want ik was bang dat het weer mis zou gaan. Ik bemerkte dat deze weg geen oplossing zou bieden, maar wist geen andere manier. Om rust te vinden ben ik ook nog op yoga gegaan. Tijdens de ontspanningsoefeningen viel ik in slaap. Dit hielp ook al niet.

KIEZEN VOOR GOD

Er zijn wat jaren overheen gegaan voor ik over God begon na te denken. Ik had een film gezien over Abraham en het maakte indruk op mij hoe God betrokken was in zijn leven.

Niet lang daarna kwamen er twee mensen aan de deur die mij en mijn dochter uitnodigden voor een filmavond in de kerk. Wij zijn er heen gegaan, omdat mijn dochter zei dat we moesten gaan omdat wij uitgenodigd waren. En ik dacht: “ach ja, waarom ook niet?” Ik was onder de indruk hoe God mensen kon veranderen. Zou God mij ook kunnen helpen?

De volgende dag ben ik naar de dienst gegaan. Tijdens de oproep voor bekering bonsde mijn hart in mijn keel, maar ik durfde mijn hand niet op te steken voor bekering. Een maand later was er een gospeloptreden, waarbij ik wel de stap heb genomen om mijn leven aan Jezus Christus te geven. De prediker zei tijdens de oproep: “als je nu naar huis gaat en je krijgt een ongeluk en je sterft, weet je niet zeker waar je naar toe gaat.” Ik dacht: “ik wil naar de hemel en ook bij God zijn.” Toen heb ik de keuze gemaakt.

EEN NIEUW HART

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Sindsdien is mijn leven radicaal veranderd. God heeft mijn eetverslaving weggehaald. Ik heb een rust en vrede in mijn denkwereld en hart gekregen. God heeft mij zoveel liefde gegeven en een zekerheid dat ik naar de hemel ga. God heeft me ook geholpen om me vrij te zetten van occultisme en de afwijzing door de echtscheiding. Ik heb veel op eigen kracht gedaan, maar God gaat tot de wortel. Als mens kun je dat nooit alleen bereiken! Daar was ik me niet van bewust. Dagelijks vraag ik om Zijn hulp en die krijg ik dan ook.

Ik ben God heel dankbaar dat Hij Zijn Zoon heeft gestuurd om voor mij te sterven aan het kruis, op te staan uit de dood en mijn zonden op Zich te nemen. Dat noem ik een echte daad van liefde. Dat kan niet alleen gebeuren in mijn leven, maar is voor iedereen weggelegd. Het enige wat je hoeft te doen is je leven geven aan God en Jezus Christus te accepteren als je Redder en Verlosser, want Hij heeft jouw zonden op Zich genomen. Dan zal God je een nieuw hart geven en je een nieuw mens maken.

Arnolda

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik heet Arnolda, ben geboren in 1961 en woon in Suriname. Ruim 27 jaar zit ik in het onderwijs en werk als schoolleider op een basisschool. Ik heb twee kinderen, een zoon van 23 en een dochter van 18 jaar. Eind 2008 heb ik de studie Mediation in Leiden met goed gevolg doorlopen.

Genezen van hersenvliesontsteking

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Wij zijn van huis uit christelijk opgevoed, maar ik was nog niet zo’n trouwe kerkganger. Mijn man en ik hebben een gedegen gezinsplanning gemaakt en op basis daarvan rookten wij niet en dronken wij geen alcohol.

Onze dochter was bijzonder snel in haar ontwikkeling. Ze had haast! Toen ze 11 maanden oud was liep ze al, sprak en kreeg tandjes op een vreemde manier. Ze kreeg op een ochtend zo’n hoge koorts, dat ze in het ziekenhuis belandde. Ze moest 16 dagen liggen, waarvan 10 dagen aan het infuus.

De artsen constateerden een hersenvliesontsteking! Ze hadden cellen op kweek gezet, die allemaal beschadigd bleken te zijn. Ze waarschuwden dat de kans bestond dat mijn dochter dit niet zou overleven en dat ze – als ze al zou overleven – waarschijnlijk haar leven lang ziek zou blijven.
Ik zei tegen de arts: “Mijn man en ik drinken niet en we roken niet, dus is onze dochter met gave hersenen geboren. Bovendien, zolang er een God bestaat die zegt “laat de kinderen tot Mij komen en verhindert ze niet”, geloof ik niet in wat u daar zegt, dokter!”. Ik ging naar huis en het was het ziekenhuis af en aan en alleen maar huilen om die kleine ziel daar te zien liggen, soms gebonden aan haar bed. Haar broer begreep er niets van. Hij was toen 4 jaar.
Maar God is groot. Onze gebeden werden verhoord. Op de 11e dag werd het infuus verwijderd en de 15e dag hebben ze de cellen wederom gekweekt. Nu was 95% goed. Voor die 5% moest ze regelmatig naar controle bij de KNO-arts, omdat ze buisjes moest krijgen in het rechteroor.
Dezelfde kinderartsen konden hun oren niet geloven. Ze noemden haar “een lopend wonder”.

Ze is in april 18 jaar geworden en is de jongste schrijfster die Suriname ooit heeft gekend. Cyiza (sisa) Wills debuteerde op 11-jarige leeftijd met het boek “De jongen die naar Suriname wilde” op het kinderboekenfestival in Suriname op 5 maart 2004. Deze gave heeft ze van God. Dank U, Jezus, voor Uw genade!

Nieuwsgierigheid

Vanaf toen begon ik de Here meer te zoeken, maar de discipline om naar de kerk te gaan zat er nog niet zo goed in. Deze trend kwam toen ik op 41-jarige leeftijd mijn Heilige Communie en Vormsel ging doen in de Rooms Katholieke kerk. Mijn kinderen en ik gingen regelmatig naar de kerk, maar mijn man niet. Ze hebben ook hun vormsel en Communie gedaan en leven inmiddels meer en meer voor God.

Ik werd nieuwsgieriger naar de Almachtige Vader die dit wonder had gedaan. Ik ging Zijn Woord onderzoeken en deed de vorming “leven in de Geest en groei in de Geest”. Maar dat was niet voldoende. Ik belandde in een Volle Evangelie Gemeente, deed een fundamentencursus en liet mij eind 2006 opnieuw dopen.
God heeft mijn leven totaal veranderd. Ik getuigde in het bad dat ik mijn oude mens wilde begraven en dat ik God blindelings en gehoorzaam zou volgen. Daarna zag ik een enorme groei. Ik volgde de training “School van gebed” en daarna ”School van aanbidding”.

Als God het huis bouwt

Tot nu toe in mijn leven heeft God zoveel voor mij gedaan. Het zou te ver voeren om alles op te schrijven, maar… God is goed! Ik wil daarom nog een uniek wonder delen met de wereld!

God heeft 7 maanden lang – van augustus 2008 tot en met februari 2009 – een huis voor mij vastgehouden! Ik heb 20 jaar geleden mijn huis gebouwd, maar heb het te huur gezet, omdat ik bij mijn zieke moeder ben gaan inwonen. Ze is op 10 augustus 2008 overleden. Daarom wilde ik een ander huis.
Vanaf mijn doop op 19 november 2006 betrek ik God in alles en doe ik Zijn wil. Ik loof en prijs Hem en praat elke dag met God. Hij wekt mij sinds december 2008 met psalmen en teksten uit de bijbel. In maart 2009 heeft God dit wonder voor mij gedaan. Nog steeds verwondert het mij, maar ik ben dankbaar!!.

Een woord van God

God gaf mij een Woord dat ik geen lening moest sluiten voor dit huis, want Hij zou het voor mij kopen. Hij zei het volgende: “Jij, Arnolda, bent Mijn uitverkorene. Jij gaat in Mijn huis wonen..Mijn huis wordt zonder een lening gekocht, want Ik ben de rijkste bank ter wereld. Ik, de Here God, ben een naijverig God.”
Ik vroeg de Here: “Waarom koopt U voor mij een huis? Ik ben maar een eenvoudige vrouw.” En God antwoordde: “Jij onderhoudt Mijn geboden. Kijk wat jij voor je medemens doet! De mens in nood help je. Je geeft je tienden in de kerk en aarzelt niet hoe groot het bedrag is. Je handelt en wandelt in gehoorzaamheid. De mens die geen eten heeft, voed je. Sommigen die je helpt brengen je zelfs in de schulden. Dus, Ik wil daarom niet dat jij een schuld gaat maken bij de bank.”
Gelooft u me, ik begreep dit maar niet en ik ging vrolijk met alle stukken van bank tot bank en ieder keer hoorde ik een naar verhaal. Het lukte niet – wat ik ook deed – en dit terwijl ik een goede dekking had voor het huis van 70.000 Euro.

Sinds december vroeg God mij om op Hem te wachten, maar koppig als ik ben luisterde ik niet. Ik kon me gewoon niet voorstellen, dat God tegen me zei: je bent een bijzondere vrouw, je bent Mijn uitverkorene.
Ik heb 5 banken afgelopen en telkens werd het aangeboden bedrag lager, totdat God me vermanend zei: “Heb Ik je niet gezegd dat het Mijn huis is?! Heb Ik je niet gezegd dat Ik de ramen en de deuren voor je zal openen? Wacht op Mij!” Ik moest keer op keer Psalm 27 lezen.
Op maandag 19 februari deed ik mijn laatste poging om toch nog naar een bank te gaan. Ik was boos op God. God zei me nog: “Wees niet koppig, Arnolda”. En op die bewuste dag zat ik voor de bankklerk en ik kreeg de klap in mijn gezicht dat ik maar 30.000 Euro kon krijgen i.p.v. 70.000. Bovendien moest ik hier de overdrachtskosten en de hypotheekkosten zelf uit betalen.

De belofte vervuld

Wel, om een lang verhaal kort te maken… ik ging op hangende pootjes terug naar mijn hemelse Vader en heb oprecht gehuild en om vergiffenis gevraagd. En de eigenaar werd ongeduldig. Hij wilde geen huur, noch huurkoop had hij uitdrukkelijk gezegd. Ik was bang om het mooie huis te verliezen. Toen nam ik het besluit samen met de makelaar om op 28 februari 2009 naar de eigenaar te gaan om eerlijk tegen hem te zeggen dat ik het huis opgaf.
Daarvoor zei ik tegen mijn hemelse Vader: “Dat huis heeft mij ruzie laten krijgen met U, omdat ik bang was om het te verliezen. Maar nu ben ik niet meer bang. Ik laat het huis los, het is materieel. Maar U bent uniek, ik wil U niet verliezen”. Hiermee droeg ik dit alles over aan onze lieve Heer. Ik zei nog: “Laat Uw wil geschieden en niet de mijne! U kent mijn hart en mijn verlangens, maar U bepaalt!”
Geloof het of niet! De eigenaar heeft toegestemd om dat huis aan mij op huurkoop te geven. Ik betaal dus 10 jaar lang elke maand een bedrag en in die tussentijd weet ik dat God zal voorzien in het geld voor dit huis. Hij komt zijn belofte na!! God zei tegen me: “Ik zal je het geld geven.”

Gods Liefde

De Here vroeg mij in het huis een bidkamer te maken, waar ik me kan terugtrekken en dichtbij Hem kan zijn. Het interieur van deze kamer heeft Hij tot in de puntjes beschreven. Uit gehoorzaamheid ben ik nu bezig met deze kamer.
Verder vast ik nu al 5 jaar lang elke woensdag. Deze dag heb ik genoemd: “Gods Liefde”. Ik vast omdat wij God elke dag zoveel vragen, terwijl wij Hem soms zo weinig bieden.
Geloof me, ik voel me steeds sterker worden en groeien in geloof. Er komen (soms zware) stormen op me af, maar dan belijd ik Psalm 23 en voel ik Gods kracht.

Een opbouwende oproep

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Beste mensen, God houdt een huis voor mij vast en bepaalt Zelf wat er moet gebeuren!! Ik wil dat de hele wereld dit weet.
De boodschap is: “ons geloof is klein en we begrijpen soms niet wat voor liefde God heeft voor ons. Hij ziet ons hart en weet wat we kunnen”.
Ik wil alle christenen bemoedigen: zoek God oprecht en gehoorzaam blindelings, want we onthouden ons Zijn zegen. Amen. Ik dank God dat ik Hem ken. Ik wil Hem voor niemand ruilen.

God zegene u allen en doe Zijn wil!! Hij weet wat goed is voor ons!! Laat Hem uw leven bepalen.

Teus

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Teus, geboren in 1960, getrouwd met Joke en vader van 3 dochters. Jezus Christus heeft mij op 10 februari 2008 genezen bij de Levensstroom gemeente in Leiderdorp.

MACHTEN EN KRACHTEN

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eerst wil ik iets schrijven over mijn voorgeschiedenis. Van jongs af aan had ik interesse in binden en discipline, sadisme en masochisme (bdsm). Dit heeft alles te maken met machtswellust. Veel mensen uit de occulte wereld, zoals mediums en magnetiseurs, zijn hierin betrokken. Ik ben hier een jaar of vijf heel intensief mee bezig geweest. Mijn conclusie is dat dit één van de grootste machtsgebieden van de duivel is. Hij heeft iedereen die daarmee bezig is in zijn macht. Alleen door gebed kunnen mensen hiervan bevrijd worden.

In 2001 kwam ADSL in ons huis en ging er een wereld voor me open. Ik kon nu van alles met bdsm doen. Op internet vond ik genoeg informatie op dit gebied. Via chatkamers leerde ik er heel veel over. Ik kreeg contact met mensen en ontmoette hen ook.
Bij deze mensen waren openbare sessies. Zo kwam ik er op een ontspannen manier mee in aanraking. Deze mensen uit Den Haag maakten mij wegwijs. Verder waren er andere mensen die ik via hun chatkamer kende bij betrokken. De vrouw ervan bleek (toeval bestaat niet) ook medium te zijn. Zij vertelde mij dat ik paranormale (occulte) vaardigheden had en dat liet ze me ook zien. Ik ging op onderzoek uit en mijn experimenten op dat gebied slaagden.

Toch was ik er huiverig voor. Ik wilde nooit van mijn leven satan dienen. Daarom vond ik dat ik de HEER eerst om kracht moest vragen voor ik iets deed. Als het niet van de HEER was moest Hij het blokkeren, zodat er niets gebeurde. Maar er gebeurde wel wat. Dus dacht ik dat het een gave van de HEER was en ging ik ermee verder. Alles wat ik deed ging goed. Dat echtpaar uit Den Haag liet ons toen er moeilijkheden kwamen opdagen als een baksteen vallen. Het maakte mij niet uit. Ik zette zelf wel wat op en had hen niet nodig. Dit ging razendsnel. Anderen in de bdsm wereld moesten er heel veel pijn, moeite en tijd in steken en kregen meestal zelfs helemaal niets van de grond. Ik had het in twee maanden al voor elkaar. Ik telde daar gelijk mee. Mijn beslissingen werden meestal als besluit aangenomen.
Ik snapte toen nog niet hoe dat kwam, maar dit werd allemaal door de duivel geregeld. Als hij mij zo in de watten legde, kon hij me verder inpalmen en me van mijn HEER wegtrekken. Ook kon hij me dan steeds verder vergiftigen met zijn demonen. Want zo is hij.

KOM BIJ MIJ, VERTROUW OP MIJ

Officieel was ik wel kerkelijk, maar ik kwam er niet meer. Op een gegeven moment werd ik door een heel goed bevriend echtpaar uitgenodigd om naar een opdraagdienst te komen. Ze hadden twee pleegkinderen aangenomen, die werden opgedragen aan God. Ik ben daar puur uit nieuwsgierigheid heen gegaan. Ik had zoiets nog nooit gezien en wilde dat wel eens meemaken.
In die tijd was ik – zoals men in de occulte wereld zegt – geestgevoelig geworden. Ik heb gemagnetiseerd, toekomst voorspeld, contact met doden (demonen) gehad en gedachten gelezen. Ik koppelde de occulte en bdsm wereld aan elkaar. Dit had ernstige gevolgen, wat voor mij toen grote genoegens waren. Ik zat er dus diep in.

Bij het passeren van de kerkzaaldeuren vond een frontale botsing plaats tussen duivelse demonen en de Heilige Geest. En alles wat de Heilige Geest niet diende moest!!! wijken. In die dienst was de Geest van God oppermachtig aanwezig. Zo sterk dat al wat ik bij mij had (en dat was heeeeel veel) er tijdens die dienst niet meer was. Het was ook zo anders dan dat wat ik gewend was te voelen. Zo intens vol liefde!!!!! Het verschil is niet onder woorden te brengen, zo groot. Om een keuze tussen die twee te maken is totaal niet moeilijk. Gods Geest riep mij daar: “Kom bij Mij, Teus. Vertrouw op Mij”.
Dat sloeg in als een bom. Vanaf die dag ging ik weer trouw naar de kerk. Na drie weken kaartte ik mijn occulte bezigheden aan bij een oudste. Ik dacht: ”Teus, ben je gek geworden dit nu al ter sprake te brengen?”. Maar de HEER zorgde ervoor dat ik het wel naar voren bracht. Ze wezen het niet gelijk af en wilden het eerst onderzoeken. Ze hadden zo hun bedenkingen. Dat had ik ook wel verwacht. Aan de hand van de Bijbel wilden ze samen met mij onderzoeken of dat wat ik deed wel Bijbels was. Ik besloot ermee te stoppen nadat ik te horen kreeg dat het niet Bijbels was.

MACHTSGEVOEL OP SEKSUEEL GEBIED
De duivel aan zet

Het machtsgevoel op seksueel gebied wilde ik toen nog niet los laten.
Ik zei tegen de oudsten: “Ik kan het niet alleen”. Ze antwoordden: “Dat hoef je ook niet. Wij zijn er voor je”. Ik wist toen nog niet wat mij te wachten stond. Ik was een verrader van satan. Hij was het er niet mee eens wat ik nu deed, dus viel hij mij aan.
Ik kreeg last van mijn darmen. Langzaam werd dat steeds erger. Ik zag echter de link niet naar satan. Het duurde een hele tijd voor ik door had wie alles veroorzaakte. Tot het mij opviel dat het veel erger was als ik kerkelijke activiteiten deed. Het leek er heel erg op dat iemand mij van deze kerkelijke activiteiten weg wilde houden, want op mijn werk had ik veel minder last. Op het moment dat ik door had wie de veroorzaker was, maakte dat opeens niet meer uit.
De duivel wil dat jij je focust op de ziekte en niet verder denkt. Dan kan de duivel, die de ziekte veroorzaakt en deze minder of erger laat worden afhankelijk hoe je er op reageert, lekker blijven waar hij is. Als ik in zijn richting ging denken, zakten de klachten vaak af. Dan dacht ik: “nee, Teus, je zit er helemaal naast met die gedachte” en kreeg de duivel zijn zin.

…zien vele christenen
totaal geen gevaar in dingen
die direct gelinkt zijn
aan de occulte wereld

Ik kreeg van God een belofte. Als ik daar zou zijn waar HIJ mij kon gebruiken voor Zijn doel, dan zou ik genezen worden. Dit heb ik altijd als handvat vastgehouden. Het was heel zwaar, maar mijn broeders en zusters waren er altijd voor mij. Ik heb daar veel steun aan gehad. Ik heb meerdere keren – als ik het goed heb vijf tot tien keer – een bevrijdingsgebed gehad, omdat ik niet inzag of wilde inzien dat bepaalde dingen niet van God waren. Zoals ik heb ervaren zien vele christenen totaal geen gevaar in dingen die direct gelinkt zijn aan de occulte wereld, dus aan de duivel.
Steeds als er een datum van het bevrijdingsgebed bekend was werden de klachten veel erger. Een paar dagen erna waren ze bijna weg. Als de ziekte weer terugkwam, ging ik samen met God spitten naar het waarom. Samen met God vond ik altijd weer een reden. Op een gegeven moment begreep ik dat ik ook dat machtsgevoel zou moeten loslaten. Dat was niet gemakkelijk. Het was één van satans laatste ingangen bij mij.

DE SPECIALIST

Begin december 2006 moest ik op een maandag naar de internist voor controle. De donderdag erna zou er een bevrijdingsgebed plaatsvinden. Ik heb de internist verteld hoe slecht het ging: en dat was heel erg slecht. De internist wilde een onderzoek, ik niet. Ik zei hem: “Donderdag wordt de veroorzaker van deze ellende er uit geschopt en zijn de klachten weg.” Daar wilde de internist niet aan.

Ineens was daar tijdens het gesprek Jezus’ stem: “Tot meerdere eer en glorie van Mijn naam!!!“ Ehh, dus U wil dat het onderzoek wel plaatsvindt?? Dat bleek dus het geval. Ik ben gestopt met onder het onderzoek uit te komen. Ook heb ik me er bij neergelegd dat het plaats moest vinden. De Heer heeft er vast Zijn bedoeling mee. Door heel veel druk van de internist zou het onderzoek 10 dagen later plaatsvinden. Dit druk uitoefenen deed hij op zo’n manier dat ik me zorgen begon te maken.
Het bevrijdingsgebed was heel erg zwaar. Ik maakte het mezelf alleen maar moeilijk. De duivel pakt je altijd op je zwakke punten. Als je zelf gaat knokken en niet op Jezus bouwt, kun je het nooit van de duivel winnen!!! Jezus hielp mij er doorheen omdat Hij van mij houdt, zoals van ieder mens waar ook ter wereld.

Twee dagen na het bevrijdingsgebed waren de klachten weg en de woensdag erna was het onderzoek. Bij dat onderzoek was niets meer aan de darmen te zien.
De onderzoekende arts keek steeds tussen scherm en dossier heen en weer. “Dit kàn niet!!!”, zei hij. “Wat kan niet???”, vroeg ik. “Geen enkel menselijk lichaam kan zo snel van zoveel darmschade herstellen. Ook niet met alle medicijnen op maximaal en een sterk lichaam met een goede weerstand. Dan nog kan dit niet.” Ik heb geprobeerd het uit te leggen, maar de arts wilde er niet aan.

TERUG BIJ AF ?

Ik dacht genezen te zijn, maar dat was ik niet. Ik ging weer eens in de fout door daar te komen waar ik niet mag komen volgens de Bijbel. En weer kwamen klachten terug. Nog niet alle ingangen van de duivel waren afdoende afgesloten.

Ik was al meerdere keren – een maand of 9 iedere maand 1 keer – in de Levensstroom gemeente van Pastor Zijlstra geweest. Ik ervoer de aanwezigheid van de kracht van God nog veel sterker dan tijdens de opdraagdienst. Normaal moest ik in die tijd ieder uur naar de wc. Als ik voelde dat ik moest, moest ik ook meteen hard rennen, anders was ik te laat. Maar tijdens de diensten daar niet één keer.
Jezus droeg mij op een zondag op om weer te gaan. Maar nu om naar voren te gaan voor genezing. Het was dus Zijn tijd nu. Ik ervoer heftige tegenstand van satanische (duivelse) machten, maar ik ben toch gegaan.
Het onderwerp van de preek was vergeving. Toen pastor Zijlstra het onderwerp noemde kreeg ik een naam ingegeven door de Geest. Ik zei: “Nee, Heer, daar heb ik een meningsverschil mee. Er is geen vergeving nodig.” Nog en paar keer kwam die naam naar voren zonder resultaat.
Ik ben naar voren gegaan en pastor Zijlstra heeft voor mij gebeden. “GENEES IN JEZUS’ NAAM”. Ik voelde wel een gloed, maar toch wist ik dat ik niet genezen was. Van het podium ging ik naar de nazorg. Daar had ik een gesprek met een pastoraal medewerker. Een goed gesprek. Deze man werd heel duidelijk door de Heilige Geest geleid. Hij wist dingen van mij die hij niet kon weten. Ik weet absoluut zeker dat ik die dingen niet had verteld. Hij zei dingen die in mijn stille tijd met mijn Vader ook al naar voren waren gekomen. Dat doet je nogal wat op zo’n moment.
Thuis aangekomen was het weer rennen naar de wc, bewijs dat ik niet genezen was. De volgende dag kreeg ik de hele dag door diezelfde naam in mijn hoofd. ‘s Middags om drie uur zei ik: “ Ja, Heer, ik begrijp het nu. Ik zal het recht gaan zetten”. Vanaf dat moment roerde de satan zich heftig en begreep dat zijn laatste deur nu heel snel dicht zou gaan. Die laatste uren tussen drie en acht uur waren heel erg zwaar. Ik ben gegaan en het viel heel erg mee. Ze waren heel blij dat ik de eerste stap zette. Ze zochten al een tijdje naar een mogelijkheid om het uit de wereld te helpen. Tijdens het gesprek voelde ik de aanvallen van satan steeds zwakker worden.
Jezus maakte mij daarna duidelijk dat dat boek dicht is. Het is opgeruimd, vergeven en vergeten. Sinds dat moment is mijn stoelgang perfect, beter dan het in 30 jaar is geweest.

Maandag 1 december 2008 ben ik weer bij de internist in het ziekenhuis. Hij vroeg zoals gebruikelijk hoe het er mee ging. Ik heb dat verteld, de internist dacht bedachtzaam na alsof hij zijn woorden zwaar afwoog. Daarop zei hij: “gezien de feiten kan ik niet anders dan u genezen verklaren. Dit kan normaal niet bij uw ziekte. Toen u begin december 2006 tegen mij zei hoe slecht het ging, was de zaak voor mij duidelijk. Dit was het begin van het einde. Als de ziekte in dat stadium is, gaat de lijn alleen nog maar naar beneden. Maar tien dagen later bij het inwendig darmonderzoek waren de darmen als nieuw. Er was niets meer te zien van de grote schade die er zou moeten zijn volgens uw klachten. Dit was onmogelijk. Ik dacht nog: dit is zeer tijdelijk. Maar naar nu blijkt niet. Wat er toen bij het onderzoek al bleek is bewaarheid. Uw darmen zijn op wonderlijke wijze genezen. Medisch kan het niet, maar gezien de feiten kan ik geen andere conclusie trekken. Het ga u goed”.
Met een handdruk namen we afscheid. Ook aan de balie wenste men mij veel geluk en gezondheid toe.

DE SLEUTEL

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Uit dit alles blijkt hoeveel invloed satanische krachten kunnen hebben als wij niet onder de bescherming van Jezus en de Heilige Geest staan en blijven. Hij is de Enige die ons daartegen kan beschermen.
Na een bevrijdingsgebed waren mijn darmen genezen, maar door in de fout te gaan opende ik weer een deur voor satan. Die uitnodiging neemt hij zeker iedere keer aan. Als wij de duivel uitnodigen door foute dingen te doen, jagen we de Heilige Geest weg en zijn we een speelbal van de duivel. Vandaar de terugkeer van de ziekte.
Ook geeft het aan hoe belangrijk het is dat wij met niemand ruzie mogen hebben. Dat wij mensen hun fouten vergeven. Er staat niet voor niets in de Bijbel: “Als gij een ander niet vergeeft, kan Ik u ook niet vergeven”. Ik heb dat aan de lijve ondervonden. Pas na vergeving kon satan eruit worden gezet en kon ik worden genezen van mijn ziekte.
Voor mij was heel belangrijk dat pastor Zijlstra in de preek het voorbeeld aanhaalde van een terminale hartpatiënt die voor genezing kwam. Hij werd genezen maar was de andere dag weer ziek. Dat kwam doordat hij een echtpaar niet kon vergeven. Toen hij dit wel deed, was hij weer genezen. Dit was voor mij een voorbeeld. Hieruit blijkt hoe belangrijk onze getuigenissen van genezing kunnen zijn voor anderen. Mij heeft het aan het denken gezet en Jezus heeft het gebruikt om mij verder te helpen en mij helemaal te genezen.

Mijn grootste wens is Hem te dienen volgens Zijn plan met mijn leven. Mijn vrouw zegt dat ze terugziende op 2001 een totaal andere man heeft gekregen. Alle eer komt onze drie-enige God toe.

Jo

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Jo. Ik ben 31 jaar en moeder van 3 pareltjes van kinderen: een dochter van 5½, een zoontje van bijna 4 en de jongste dochter is net 1½.

Ik wil hier mijn getuigenis te schrijven, omdat ik nooit mondeling heb durven te getuigen. Ik ga niet diep in op de ergere gebeurtenissen, want ik vind niet dat dit een soort van “smulverhaal” moet worden.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Mijn jeugd

Als kind brachten mijn ouders me wel eens naar de kerk, maar deden er verder niets mee, dus ik had er ook niets mee. Na een paar jaar gingen we niet eens meer.

Mijn moeder raakte psychisch ernstig ziek. Hierdoor verbleef ze af en aan in instellingen en moest ik als enige meisje in ons gezin – ik heb een tweelingbroertje – op 13-jarige leeftijd al het volledige huishouden draaien. Daardoor kon ik niet verdergaan met mijn opleiding als doktersassistente, waar mijn ouders me in eerste instantie toe hadden aangezet.

Mijn vader was alleen maar verdrietig, boos en dronk veel. Mijn broertje was ”`t lievelingetje”. Ik gebruik echter liever het woord zorgenkindje. Hij heeft met de geboorte zuurstoftekort gehad en “loopt iets achter”, zoals men dat noemt. Hij mocht gewoon lekker z’n gang gaan, kreeg vaak cadeautjes en complimenten en mocht altijd buitenspelen!

Vaak zat ik verstopt bij de tuindeuren, plukte een paardebloem en blies de “pluisjes” ervan de lucht in. Dan wenste ik:

  • dat ik snel een eigen leven zou mogen leiden;
  • dat ik toch een opleiding kon doen, juf mocht worden;
  • dat ik een lieve vriend zou krijgen en een gelukkig gezin.

Een tijd vol problemen
 
Na 2 jaar ging het weer beter met mijn moeder en ging ik met mijn zelfgespaarde studiefinanciering de opleiding SPW voor “juf” volgen. Tijdens deze opleiding heb ik veel moeilijkheden gehad. Ik kropte alles op en werd van een verlegen meisje overdag een feestbeest ’s nachts. Maar toch was er steeds iets wat me tegenhield om verder in de put te raken. Iets wilde me terug trekken.

Toen ontmoette ik een jongen – rustig, aardig, beetje naïef – die eigenlijk een beetje gebruikt werd door andere meisjes die het wel leuk vonden om gratis drankjes te krijgen. Hij was zo`n goedzak en deed vriendelijk, zag er geen kwaad in en gaf ze hun drankjes.

Daar stak ik een stokje voor. Ik vond dat niet kunnen. Deze jongen dronk zelf niet, was gewoon een aardige jongen die maar met z`n vrienden meeging. Hij was “de Bob”…  We werden vrienden en ik ging me weer meer op mijn studie richten en gewoon leuk uitgaan.

Na een jaar ging het helemaal mis met mijn moeder. Ze gooide ruiten kapot. Er volgde een heel drama! Een vriendin die toen bij me sliep schrok zich wezenloos. Ze belde die jongen op of hij me kon komen steunen en ging er zelf vandoor!

Die jongen kwam, en hielp me het huis een beetje opruimen (mijn moeder was door de politie meegenomen) en na een hele lange dag en veel tranen, gaf hij me ‘s avonds toen hij naar huis ging een klein beertje die in z`n auto hing. Hij vroeg me op een van mijn moeilijkste dagen of ik een relatie met hem wilde!

Nou, om een lang verhaal kort te maken:

  • ik haalde mijn diploma;
  • na 3 maanden thuis gezeten te hebben, werd ik maar zo uit het niets gebeld voor een baan;
  • die jongen werd mijn vriend en nam me ook mee naar “zijn” kerk. Daar kwam ik erachter dat ik eigenlijk altijd al wel geloofde.

 
De problemen voorbij…
 
Die pluisjes blazen waren eigenlijk mijn gebeden, zag ik nu in!

Ik zette alle problemen met mijn ouders opzij. Nadat mijn vader in een dronken bui mijn vriend bedreigde met een bierflesje, heb ik hem laten inrekenen. Hoe erg ook, ik heb mijn eigen vader met politiehonden en al laten oppakken en mijn moeder weer naar de zorginstelling gebracht. Het was me genoeg. Tijd voor mijn eigen leven!

God liep als een rode draad door mijn leven. Het begon als een nette rode draad op rol en werd een slordige bol. Maar toch… de bol rolde door. Ik werd “juf “, trouwde met die jongen – mijn eerste liefde – en kreeg er een geweldige liefdevolle familie bij.

We kochten een huisje en na 2 jaar verbouwen werd het een prachtige thuisbasis voor ons gezin.

Ik gaf mijn baan als juf op. Dat was best zwaar. Het was mijn droom die ik opgaf, maar ik raakte zwanger van ons 1e kindje. Dat was geen droom, maar een diepe wens waar ik mijn baan graag voor opgaf. Haar geboorte was zo onbeschrijfelijk mooi en bijzonder dat ik alles om me heen vergat, hoe helder ik ook was. Ik herinner me nu nog ieder moment… maar het moment dat ze geboren werd, het was alsof de Heer Zelf bij me was. Niet zichtbaar, maar het voelde zo sterk. Hij gaf mijn dochter aan mij, uit Zijn handen ontving ik deze prachtige parel!

De jaren daarna waren we gelukkig met ons gezin. Mijn ouders hebben hulp gekregen, mijn moeder – die medicijnen kreeg tegen de stemmen in haar hoofd – kon weer op mèèr normale voet verder.

Ik werd weer zwanger. Dit keer van een prachtig zoontje! Het gevoel dat ik met de geboorte van mijn dochter had was er niet, maar desondanks was de wil sterk om mijn kinderen voor te stellen aan de Heer. Ondanks dat we echt bijna nooit in de kerk kwamen, hebben we onze kinderen samen opgedragen!
Ik kreeg een 3e kindje en ook ons dochtertje is opgedragen.

Niet te doorgronden
 
Ik kreeg behoefte om meer te weten over de bijbel. Daarom ben ik een Alpha cursus gaan doen, gevolgd door een Bèta cursus.

En, mensen, ondertussen ga ik bijna iedere zondag met mijn oudste dochter naar de kerk. Mijn man – nog altijd mijn eerste liefde, gelukkig – bleef bij de jongste 2 kids. Nu zij ook ouder zijn gaan ze naar de crèche en kunnen wij samen de dienst in.

Ruim een jaar geleden ben ik zelfs gedoopt! Mijn getuigenis daarvan staat hieronder.

Ik wil hiermee getuigen dat God echt ondoorgrondelijk is. Hij werkt op diverse manieren in levens. In zware en in gelukkige tijden is Hij er voor ons!

Mijn ouders zijn een lieve opa en oma voor onze kinderen. Ik bid voor ze, dat ze hun weg naar de Heer terug zullen vinden! Mijn broertje is nog altijd ongelovig, maar onze band is wel oké. In een jaar tijd is hij erg veranderd van afstandelijke oom naar leuke stoei-oom voor onze kids en hij verwent ze nogal eens met een leuk cadeautje. Ook voor hem kan ik alleen maar bidden!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Een vriendin van me is ook gelovig en we kunnen er goed over praten samen. Zij gaat momenteel ook door een moeilijke tijd. Ik geef haar ook steeds als advies: loop eens door het park, kijk naar de bloemen en luister naar de vogels, geniet van je eigen huisje, wees blij dat je een baan en inkomen hebt. Kortom, tel je zegeningen, er is echt zo ontzettend veel om dankbaar voor te zijn.

En ik kan de Heer danken voor alle zegeningen in mijn leven!

Ben

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Ben. Ik ben geboren in 1961. In de zomer van 2006 ben ik tot bekering gekomen en ik ben in 2007 gedoopt.

Gods aanwezigheid ondanks mijzelf

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Jaren geleden ben ik verliefd geworden op een vrouw uit mijn omgeving, die enkele maanden daarvoor door haar man verlaten was. God heeft ingegrepen. Hij heeft er een stokje voor gestoken dat dit tot een relatie is gekomen of een breuk heeft kunnen veroorzaken in de relatie met mijn vrouw. Mijn huwelijk toentertijd was aardig uitgehold – maar ook hier heeft een enorm herstel plaatsgevonden. Er waren een paar “toevalligheden” die niet toevallig waren, die voorkwamen dat ik in een hopeloos net verstrikt raakte. Dit was voor mij de eerste keer dat ik zeker wist dat God in mijn leven ingreep.

Enige tijd later dreigde mijn werkgever in een situatie te komen, waarbij het onmogelijk zou zijn om de primaire bedrijfsactiviteit verder te mogen uitoefenen. Op dat moment zat ik tegen de grens van overspannenheid aan. Ik ben toen gaan bidden en God heeft geantwoord: Hij heeft mij kracht gegeven om precies datgene te doen, wat nodig was om de weg voor mijn werkgever weer vrij te maken. Ik wist dat ik daar zelf nooit toe in staat zou zijn geweest. Dit was voor mij de tweede keer dat ik wist dat God in mijn leven ingreep.

Bekering

In mijn nood heb ik gebeden en beloofd dat ik weer naar de kerk zou gaan. Mijn beide broers waren vrij radicaal tot geloof gekomen in dezelfde kerk (Jefta, Breda). In de tijd dat ik weer terug wilde naar een kerk, besloot ik eerst eens te gaan “spioneren” bij deze kerk om te kijken wat daar allemaal voor “rare” dingen gebeurde, waardoor mijn twee broers werden “gevangen”.
De eerste preek sloeg bij mij in als een bom (De verloren zoon). De tweede ook, tot ik een week of vijf later de moed kon vinden om het vertrouwen op mijn eigen ratio ondergeschikt te maken aan de leiding van Jezus Christus in mijn leven.

Nooit meer hardlopen

Het leven na mijn bekering ging met vallen en opstaan. Zo had ik altijd de gewoonte om zo’n 2 à 3 keer per week 10 tot 15 km te gaan hardlopen om een beetje slank en fit te blijven. Een jaar na mijn bekering merkte ik steeds dat ik na het hardlopen opvallend bloedverlies had in mijn urine. Hiermee ben ik naar de huisarts gegaan en deze constateerde dit ook. Omdat dit een voorteken kan zijn van zeer ernstige kwalen, ben ik onmiddellijk doorverwezen naar een uroloog welke uitgebreid onderzoek heeft gedaan. Die stelde vast dat ik een vergrote prostaat had. Door het schokken tijdens het lopen werd deze dermate geïrriteerd dat door inwendig schuren bloedingen ontstonden. Hij vertelde mij dat ik nooit meer zou kunnen hardlopen zonder bloedverlies en zeker geen lange afstanden.

God grijpt in

In ongeveer diezelfde periode heeft God mij laten zien dat er zich in mijn leven onreinheden bevonden, waar ik mij van moest bekeren. De meest belangrijke daarvan was een internet verslaving. Ik was op zoek naar opwinding en was toen nog in de veronderstelling dat – zolang je bepaalde grenzen niet overschreed – het nog redelijk acceptabel en onschuldig was. Het hield mij echter stevig in zijn greep en eigenlijk was ik bezig om mijn denken te vergiftigen.

God stuurde mij naar een mannenconferentie van de stichting “Herstel” in Zeewolde. Hier werd mij kristalhelder duidelijk gemaakt wat er allemaal fout ging in mijn leven. Ik moest resoluut stoppen met het zoeken van opwinding en dat zou ik alleen kunnen als ik daarbij mijn vertrouwen volledig op Jezus Christus zou stellen. Jezus heeft mij onmiddellijk daarna gedurende een aantal maanden volledig bevrijd van deze verslaving.

In de gemeente waar ik naar toe ga, wordt ook gebruik gemaakt van huisgroepen. De leider van “mijn” huisgroep vroeg mij op een avond hoe ik mijn stress van het werk af reageerde. Ik vertelde hem dat ik niet meer mocht sporten en als gevolg daarvan fors op mijn lijn moest letten – ik was al zo’n 5 kg aangekomen.
Hij vertelde mij dat hij mij komend weekeinde vroeg in de ochtend zou ophalen om te gaan hardlopen. We hebben toen 3 km gelopen. Deze afstanden zijn steeds meer geworden en ik heb totaal geen problemen meer gehad. God is een geweldig Heelmeester.

Aan de start van de zevenheuvelenloop – Ben in het blauw

Hij heeft mij bevrijd van onreinheid en gebondenheid waar deze kwaal, zoals ik later ben gaan begrijpen, het gevolg van is geweest.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik kan weer lopen!
Ik heb mij vervolgens, samen met mijn huisgroepleider, ingeschreven voor de zeven heuvelen loop in Nijmegen (15 km in de heuvels) en heb deze zonder problemen uitgelopen. De week daarna heb ik in mijn kerk hierover getuigenis gegeven.
En Zijn heling is bestendig! Een jaar later heb ik deze loop weer zonder problemen gelopen. Inmiddels heb ik al twee keer een halve marathon gelopen en loop nu dus probleemloos meer dan 20 km! God is groot!

Het t-shirt wat ik droeg tijdens de loop

De enige reden dat ik nog geen hele marathon gelopen heb, is dat ik te weinig tijd heb om hiervoor te trainen…

Karin

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, mijn naam is Karin, ik ben 28 jaar en 8 jaar getrouwd.

In mijn jeugd ben ik al in aanraking gekomen met het geloof, doordat mijn ouders altijd naar de kerk gingen. Maar ik vond niet dat ik daar op mijn plek was. Omdat ik dyslectisch ben vond ik catechisatie erg moeilijk en ik was bang fouten te maken.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Mijn ouders waren altijd thuis: m’n moeder was depressief en mijn vader heeft een heel zwaar ongeluk gehad waardoor hij niet kon werken.
Op de basisschool ben ik heel veel gepest. In de laatste klas kreeg ik last van epilepsie, en toen ik naar de middelbare school moest ging dat zo slecht dat ik opgenomen ben in een epilepsiecentrum in Heemstede. Daar heb ik 2 jaar gewoond en ik ben daar ook naar school geweest. Omdat ik niet goed mee kon komen is mijn niveau erg omlaag gegaan.

Toen ik weer “thuis” kwam ging ik naar een gewone middelbare school waar ik wederom erg werd gepest. Ik heb in 1 jaar tijd 4 scholen gehad tot ik in Rotterdam op school terecht kwam. Daar heb ik m’n allerbeste vriendin leren kennen, wat ze nu al 14 jaar is.

Op een gegeven moment werd mijn vader heel erg ziek en in 2000 is hij overleden. Ik was toen 19 en ik mis hem jaren later nog steeds heel erg. Voor hij ziek werd was ik al depressief door alles wat er gebeurde, en toen hij is overleden werd het nog erger en liep ik met zelfmoordneigingen. Ik ben toen aan de medicijnen gegaan (Prozac). Na een jaar of 2 aan de Prozac te hebben gezeten, is bij mij geconstateerd dat ik een licht verstandelijke beperking heb waar ik nu hulp voor krijg.

Mijn man heb ik in 2000 leren kennen en hij heeft mijn vader maar 4 weken gekend – toen overleed hij.
Nadat mijn vader is overleden heb ik het geloof de rug toegekeerd en wou er niets mee te maken hebben. Mijn vader was zo gelovig, waarom moest hij dan zoveel pijn hebben tijdens zijn laatste dagen?? Ik was boos! Heel boos!

Ik ben in de tijd heel veel aangekomen. Op een gegeven moment woog ik ruim 320 kg. In 2005 kreeg ik een longembolie die me bijna fataal is geworden, en toen ging bij mij de knop om. Ik heb per meter weer moeten leren lopen. Ik ben toen 100 kg afgevallen en helaas stond toen m’n gewicht stil. In 2006 heb ik een gastric bypass gehad en op het moment weeg ik nog 117 kg.

Op 25-09-08 (1 dag voor het 8 jaar overlijden van mijn vader) heb ik een borstverkleining gehad, per borst hebben ze 2 kg huid verwijderd. Ik ben er erg blij mee. Nu ben ik bezig met de voorbereidingen voor een body-lift (rug en buik in 1x)

Na ongeveer anderhalf jaar kwam de jeugdouderling van mijn oude gemeente een keer bij me langs. We hebben toen een heel gesprek gehad, en we besloten dat ik naar de gemeente van mijn huidige woonplaats zou gaan. Daar ben ik in contact gekomen met die jeugdouderling, een heel fijne man, en ook zijn vrouw heeft mij heel erg geholpen. Ik heb toen besloten om belijdenis te gaan doen en op 8 mei 2006 heb ik m’n belijdenis afgelegd. Ik kreeg de volgende tekst mee: “Werp uw bekommernis op de Here, Hij zal voor u zorgen”. Dat was een erg moeilijke tekst voor me omdat ik heel lang boos ben geweest.

Ongeveer een jaar geleden lag ik op bed met m’n rug en bekken. Ik lag al 15 weken op bed met morfine. Een kennis van mij heeft toen samen met mij gebeden en ik heb toen echt Zijn liefde gevoeld. Tijdens het gebed werd mijn hele lichaam warm en begon te beven. Ik was bang op dat moment maar tegelijk ook weer niet. Na het gebed stond ik op zonder pijn of iets, Hij had me aangeraakt! Het was best eng dat te voelen maar wat er daarna met me gebeurde is met geen pen te beschrijven. Ik kon weer leven, me weer nuttig maken in de maatschappij.

Mijn man is niet gelovig en soms vind ik dat heel erg moeilijk, maar sinds kort heb ik een vriend die ook gelovig is (dat wist ik niet maar nu gelukkig wel dus ik kan heel erg goed met hem praten over het geloof).

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik merk nu dat het een heel stuk beter gaat, ik luister heel veel naar opwekking en kan daar heel m’n gevoel in kwijt, ik zing uit volle borst mee. Muziek doet mij heel veel vooral de Opwekking.
Lezen in de Bijbel vind ik erg moeilijk omdat ik dus dyslectisch ben. Ik probeer in een kinderbijbel te lezen en dat gaat redelijk. Die vriend waar ik het net over had helpt me er ook bij. Bidden vind ik ook erg moeilijk, ik weet de goede woorden niet te vinden, maar ik ben er van overtuigd dat het goed gaat komen. Groeien in het geloof hoop ik nog heel erg te doen.

Nu gaat het redelijk, ik merk dat ik er nog lang niet ben, maar ik zie de toekomst weer met vreugde tegemoet!

Aart

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Aart Tomassen jr en dit is mijn levensverhaal:

Ik ben geboren op 21-01-1984, in een gezin van, met mij erbij, 12 kinderen. Ik ben de jongste in dit grote gezin van 3 meiden en 9 jongens. Op mijn geboorte dag is ook een van mijn broers jarig.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Het gezin Tomassen was op het moment van mijn geboorte wonende aan de Salgsteeg 9 in Horst, een buurtschap van Ermelo. Mijn vader had een groot bedrijf en het huis waarin ons gezin woonde was erg groot. Dit is ook wel nodig met 11 kinderen in huis (11 kinderen omdat de oudste van de twaalf alreeds was getrouwd toen ik werd geboren).

Om het huis lag een stukje bos en ik heb hier veel plezier beleefd. Op mijn 4e ging ik naar een school die slechts vijf minuten lopen van het huis af stond. Maar nadat ik hier een half jaar op school had gezeten besloten vader en moeder Tomassen om de kinderen naar een Reformatorische school te brengen.

Verlies van familieleden
Toen ik 7 jaar was kreeg het gezin de verdrietige mededeling dat de broer, die samen met mij jarig was, leukemie had en hier niks meer aan gedaan kon worden. Na een jaar van ziekte en medicijnen overleed mijn broer op 20-jarige leeftijd. Dit was een hele klap voor het gezin. Ik was op dat moment 8 jaar en had eigenlijk nog niet het besef wat er precies was gebeurd.

Op mijn twaalfde ging ik naar de middelbare school en wel naar de Mavo. Na twee jaar weinig leren en veel kattenkwaad kwam ik terecht op het VBO. Ik volgde daar de richting plantenteelt en besloot dit na twee jaar met een diploma. Na de middelbare school, ik was toen 16 jaar oud, ging ik werken bij mijn broer in een poeliersbedrijf. Bij dit bedrijf ging het niet altijd even goed en er kwam een faillissement. Toen kwam ik te werken bij een hovenier waar ik daarvoor ook zaterdags had gewerkt en waar ik stage heb gelopen. Nadat ik hier een aantal maanden had gewerkt maakte het poeliersbedrijf een doorstart en kwam ik weer terug op mijn oude werk. Ik schommelde nog verschillende keren van poeliersbedrijf naar de hovenier en weer terug.

Op mijn 14e hoorde ik het bericht dat een neefje een kanker gezwel had in zijn hoofd, en diezelfde week kwam ook het bericht dat een nichtje kanker had. Het neefje en nichtje waren van verschillende ooms, en in de leeftijd van 16 en 18 jaar.

Ook kreeg ik op dit moment in mijn leven een erg sterke verlegenheid over me waardoor ik alcohol begon te drinken.

Op mijn 15e kwam het bericht dat mijn neefje en nichtje waren overleden in de leeftijden van 17 en 19 jaar oud. Dit voorval maar vooral de verlegenheid brachten me tot een overmatig drankgebruik van elke dag tot verslaving toe. Wonderlijk genoeg had het verder geen gevolgen voor mijn werk. Wel had het tot gevolg dat ik erg eenzaam werd en op mijn 17e drugs begon te roken. Na enkele zelfmoordpogingen wist ik het echt niet meer en zag ik mijn leven als een zwart boek.

Dit was gelukkig slechts van korte duur want op mijn 18e werd ik geraakt door een preek van een dominee in de Hervormde kerk van Ermelo. Het ging erover dat Jezus in een kribbe is geboren, en als we Hem willen zien, moeten we knielen omdat de kribbe op de grond staat. Die avond knielde ik bij het Kruis van Golgotha en legde zijn leven in de handen van Jezus. Ik stopte op dat moment met de drugs en het alcoholgebruik wordt sterk verminderd, maar ik kan er nog zeker niet vanaf blijven. Dit ook in verband met de verlegenheid die ik had.

Op een middag, toen ik weer erg aangeschoten was, kwam ik geestelijk weer diep in de put, en dacht toen weer aan het gebeurde van die zondag. Ik stond op mijn slaapkamer voor de spiegel met de lamp erboven aan. Ik vroeg God of Hij me wil gebruiken, en als dat zo is, of God de lamp uit en dan weer aan wil doen. Dit gebeurde op dat moment niet, maar na een half uur, toen ik naar buiten liep om naar het café te gaan, zag ik het buitenlicht. Op dat moment gebeurde het dat het licht uit ging en na enkele seconden weer aanging. Ik was hier erg stil van maar vervolgde op dat moment toch mijn weg naar het café. Tot het moment dat ik God vroeg om me van de alcohol te verlossen. Dit gebeurde en de volgende dag bleek dat ik allergisch was geworden voor alcohol.

Ik was hiermee wel van de alcohol verlost, maar niet van de verlegenheid, en dit bracht me naar een punt van vereenzaming, omdat ik niet onder de mensen durfde te komen. Hij loog om onder de verjaardagen uit te komen en dat soort dingen. Ook leidde de vereenzaming tot het kijken van televisie tot laat in de nacht. Op een gegeven moment, toen ik tot erg laat voor de televisie zat, kwam er een pornofilm voor. Ik raakte hier in verwikkeld en zat elke nacht voor televisie, en raakte verslaafd aan pornografie.

Naar Ethiopië
Na een tijdje kwam ik via-via in Ethiopië terecht waar ik voor 10 dagen met enkele gezinsleden verbleef op een ontwikkelingsproject van een Nederlandse zakenman. Hier kwam ik in een nieuw level terecht wat betreft mijn leven. Ik zag hier de armoede en verloor mijn hart aan Ethiopië.

Ik besprak wat ik op dit project kon betekenen, en er werd afgesproken dat ik terug zou komen om de mensen het poeliersvak bij te brengen. Voor anderhalf jaar kwam en ging ik, en in de tussen tijd kreeg ik verkering met een Ethiopisch meisje. Dit werd helaas niet op prijs gesteld door de leiding van het project, en ik moest op dat moment overhaast terug naar Nederland. Ik verbleef hier voor een dik jaar en had op het begin contact met haar via mail en telefoon maar dit verwaterde al gauw in verband met de kosten. Ik raakte steeds meer betrokken bij de evangelische gemeente en organiseerde samen met een oom en broer een praiseavond 1 keer in de maand. Op 1 van deze avonden sprak een zendeling van Jeugd met een Opdracht die de basis van deze organisatie in Nigeria leidde. Ik besloot om samen met mijn broer en diens vrouw naar Nigeria te gaan om daar de DTS van Jeugd met een Opdracht te volgen. Dit is een bijbelschool die wordt gegeven door de organisatie JmeO. We besloten om via Ethiopië te gaan om het project nog eens te bezoeken waar ik verschillende malen was geweest. Na overleg was hier een mogelijkheid voor en op 19 januari verlieten wij Nederland om voor zes weken naar Ethiopië te gaan en daarna voor 7 maanden naar Nigeria.

Gebedsverhoring
Ik wist dat het meisje van destijds niet meer op het project werkzaam was in Ethiopë maar was haar zeker niet vergeten. Ik had veel voor haar gebeden en gevraagd of we elkaar zouden mogen ontmoeten. Ik ben zelf niet op zoek gegaan naar haar maar na twee weken in Ethiopië belde ze zelf. Ik was blij met deze gebedsverhoring en het bleek dat de liefde van beide kanten alleen maar meer was geworden. Ik besloot om het meisje genaamd Annet mee te nemen naar Nigeria. Na veel moeilijkheden bij de Nigeriaanse ambassade kreeg Annet net op tijd haar visum en kon dus mee naar de bijbelschool. Haar zoontje, dat ze op dat moment al had van een vorige relatie, bleef bij haar moeder.

Zo begon een mooie tijd in Nigeria, maar ook een zware tijd voor ons Nederlanders: wij zijn zo gewend aan electriciteit en stromend water, hier was alleen water uit de put. Na anderhalve maand werd mijn schoonzus ziek, en een paar weken later werd er besloten dat het beter was voor haar en haar man om naar Nederland terug te keren. Annet en ik bleven nog enkele weken om onze theorie cursus af te maken, en om dan ook terug te gaan naar Ethiopië, omdat ze naar haar zoontje terug wilde.

Op de school hebben wij veel geleerd en zijn we vrijgezet van hun verleden. Ik ben net voor het starten van de bijbelschool ook gedoopt in Nigeria. Ook kreeg ik enkele profetieën dat ik God zou mogen dienen als een groot zendeling en velen zou bekend maken het Koninkrijk van God en Zijn Zoon Jezus.

Na 4 maanden Nigeria gingen we terug naar Ethiopië en werd besloten om naar de stad Mekelle te gaan in het noorden van Ethiopië, ook omdat hier de familie van Annet woonde. Hier aangekomen keken we uit naar een huis, en toen dat allemaal rond was, werd er rondgekeken bij verschillende organisaties. Na enkele organisaties te hebben bezocht besloten we om samen te gaan werken met een lokaal kindertehuis. Dit tehuis heeft als naam Operation Rescue. Annet en ik sloten ons aan bij de lokale volle evangelie gemeente. Op een conferentie in 1 van de evangelische kerken werd ik naar voren geroepen en werd over mij dezelfde profetie uitgesproken als in Nigeria.

Nu kwam er een tijd van voorbereiding op het werk van God en tegelijk het helpen van Operation Rescue. Tijdens een tijd in Nederland zetten we een eigen stichting op om hun werk en henzelf te ondersteunen. De stichting heet Christelijke Stichting Help Aidsweeskinderen Ethiopië of in het kort CSHAE.

In de week dat ik 23 jaar werd verbleef er een team van JmeO bij hem en het kindertehuis. Ik mocht met dit team mijn eerste stappen zetten in het geestelijk bedienen van mensen door middel van gebed. Daarvoor had ik dit alleen nog maar in Nederland mogen doen toen ik in November van zijn 22ste levensjaar in Nederland was. Nu mocht ik het ook voor het eerst doen op de plaats waar ik ben gebracht door God.

Uit de dood
Er gebeuren veel bijzondere dingen en 1 daarvan wil ik in het kort omschrijven. Het was weer een avond waarop we een dienst hadden met de jeugd van de universiteit. De avond was erg gezegend en we hebben voor vele jongeren mogen bidden. Velen van hen werden door de Heilige Geest vervuld en vielen hierbij op de grond. Aan het einde van de avond net voor het afsluitingsgebed liet God mij weten dat ik naar buiten moest gaan. Hier aangekomen vond ik een meisje die op de grond lag en, zo dacht ik, last had van haar hart. Ik heb voor haar gebeden en ben mijn auto gaan halen om haar naar het ziekenhuis te brengen. Onderweg werd er door mensen die het meisje vasthadden geschreeuwd dat ze was overleden. Nadat de auto was gestopt en het meisje op de grond gelegd, vroeg men voor eerste hulp maar hier wist niemand iets vanaf, en naar het bleek was zij ook alreeds overleden. We hadden haar pols nagekeken en haar hart klopte ook niet meer. Na een kort moment van paniek riepen we “IN JEZUS NAAM”. Op datzelfde moment kwam het meisje terug in het leven. God is machtig!

God is in deze week met zo’n wonder begonnen om mij weer een stukje dichter te brengen bij mijn roeping. Nadat het team weg was ben ik naar Addis Abeba gegaan en heb daar nog een dienst van jeugdleiders mogen mee maken met ook veel gebed voor mensen. Toen kwam ik terug in Mekelle en kwam er weer een tijd van het gewone werk en het voorbereiden op ons werk voor God. Annet is daarna een week naar Addis Abeba geweest om weer een stukje bevrijding tegemoet te gaan door gebed met enkele vrienden van ons. Na deze week hebben we samen nog enkele weken gehad van bevrijding van demonen bij ons allebei. We mochten op dat moment zien hoe God ons aan het klaar maken is voor onze bediening in het Koninkrijk van God.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Een eigen ministry
Begin 2009 is er besloten om samen met een Ethiopische evangelist een eigen ministry op te zetten. De evangelist en ik hebben al verschillende conferenties gehad en honderden mensen hebben hun leven aan Jezus gegeven en velen zijn genezen en bevrijd. Met onze nieuwe ministry willen we wereldwijd mensen bereiken met het bevrijdende, genezende en ware evangelie.

Christelijke Stichting Help Aidskinderen Ethiopie heeft een eigen website: www.CSHAE.nl. Als u Aart en Annet wilt steunen, kan dat via deze pagina.

Hanneke

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo, mijn naam is Hanneke de Heer en ik ben blij te lezen over de getuigenissen op deze site! God is goed, en verandert levens, net als de mijne:

Nooit kon ik keuzes maken in mijn leven. Ik wist niet waar ik goed aan deed. Ik kreeg niet de bevestiging waar ik zo naar verlangde, dat het oke was wie ik ben, met al mijn fouten en mijn goede dingen. Ik verlangde enorm naar iemand die naar me wilde luisteren, maar die leek er nooit te zijn.
Het maakte mij alleen en van een vrolijk onbezorgd kind raakte ik in een isolement.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Anorexia
Het enige wat mij goed deed voelen was als ik minder ging eten en het presteerde om steeds meer af te vallen. Als ik honger kreeg ging ik sporten om zo controle te kunnen houden. Ik besefte niet hoe ver weg ik raakte van relaties met mensen. Enorme angst om met iemand oog in oog te praten viel over me, alsof ze dwars door me heen zouden kijken en ontdekken wat voor zelfhaat ik van binnen had. Mijn gevoelens durfde ik nooit te uiten.

Mijn werk was een overleving en als ik thuis kwam was ik totaal iemand anders. Alles draaide om het eten en loog als ik iemand vroeg of ik al gegeten had, ik raakte zelfs geobsedeerd in het sporten op een lege maag.

Op naar Australië
Depressie maakte dat niks er meer toe deed. Ik wilde weg uit mijn huidige leven, op wat voor manier dan ook en besloot een reis naar de andere kant van de wereld te maken.

Doordat mijn omgeving veranderde besefte ik dat God bestaat en kon er niet omheen dat er een Schepper is die de natuur zo mooi heeft gemaakt. Ook gunde ik mezelf voor het eerst letterlijk stil te staan. Beetje bij beetje ging ik beseffen dat ik hulp nodig had.

Hoewel deze reis me dat liet zien, had ik moeite het te accepteren, ik vond altijd dat als je aan jezelf gaat werken, het egoistisch is. Ik had zo’n laag zelfbeeld, ik deed er niet toe en laat staan dat ik van mezelf kon houden. Hoewel het me beangstigde besloot ik terug te gaan en een instantie te zoeken die mij kon helpen.

Hoop
Het begon met Anorexia eetgroepen waar ik alleen maar meer van ging afvallen door de “concurrentiestrijd” die er tussen die meiden heerste. Hoewel ik dacht met een paar gesprekken wel even te veranderen, ging ik van maatschappelijk werker naar psychiater en uiteindelijk naar een 24 uur opvang, De Hoop, een christelijk therapie centrum in Dordrecht. Daar werd ik pas echt met mezelf geconfronteerd en hoe ik probeerde controle te houden. Het eten aan tafel, een pijnlijke rode draad in mijn leven; mensen die naar je kijken wat je eet, hoeveel je eet. Het kostte me een jaar om uiteindelijk mezelf de tijd en rust te geven om een normaal leven te kunnen leiden, zonder te hoeven nadenken over mijn eetpatroon.

Het doel van mijn leven, het verlangen er niet meer te zijn, veranderde van schaamte en angst in hoop. Ik leerde mijn gevoelens te uiten. Tijdens een werkweek in de therapie, heb ik voor het eerst beseft dat het een keuze is, om te (willen) leven. De zelfdestructieve gedachten haalden me zo naar beneden dat ik wel een keuze moest maken. Ik kon er niet omheen, ik verlangde zo naar erkenning!
Dwars tegen al mijn gevoelens in, maakte ik de keuze voor gebed tot God en ben ik bevrijd van mijn zelfdestructieve gedachten, zelfmoordgedachten en depressie.

Het was stil
De volgende dag kan ik me herinneren dat ik geen énkele negatieve gedachte had. Geen ENKELE. Ik ging beseffen hoe mooi de natuur was en ik kreeg energie terug en dankbaarheid. Ik koos voor het Leven. Ik kon wel janken van blijdschap en wist dat Jezus het leven was en was benieuwd om Hem te leren kennen. Ik wist 1 ding zeker: dat ik voor God wilde leven, omdat Hij mijn leven gered heeft van de dood. God bevestigde dit met de belofte uit Psalm: 118:17: Ik zal niet sterven, maar leven en de daden van de HEER verkondigen!

De periode daarna was niet gemakkelijk, hoewel het steeds beter ging, en ik gewoon echt kon zijn en niet hoefde te focussen op anderen om mij heen. Ik kreeg zin om voor fotografie te gaan studeren en hierin te ontdekken wat beauty is in de wereld. Een jaar later, uit therapie, wist ik 1 ding zeker: dat ik voor God wilde leven, omdat Hij mijn leven gered heeft van dood.

Uit dankbaarheid liet ik me dopen en ik zette een stap om Hem te volgen en sindsdien weet ik dat God in mij veel sterker is dan wat dan ook! Ik besloot mijn baan op te zeggen en mijn nieuwe passie te volgen: fotografie studeren en de bijbel. Via YWAM (Youth With a Mission) heb ik me aangemeld voor een DTS (Discipel Training School) en Fotografie in Hawaii.
Een droom werd werkelijkheid. God moet wel van mij houden!

Pas daar was het dat ik dingen uit het verleden kon overgeven aan God en kon loslaten. Het verlangen om uit de bijbel te lezen werd steeds groter en de relatie met God werd echt, als een vriend die met me praat. Voor het eerst voelde ik me vrij!!

Na de DTS
Na de DTS ben ik verder gaan reizen. Een reis rond de wereld als zendeling en fotografe met als focus op de bijbel en worldview heeft mijn perspectieven totaal veranderd. Tijdens deze reis ben ik geconfronteerd met het welzijn van de mensen in vele landen. Ik kreeg de kans van God er voor anderen te mogen zijn, waar dan ook in de wereld.

Deze ontdekkingsreis heeft me duidelijk gemaakt dat het niet om mij gaat, mijn leven, mijn comfort, mijn vrienden. Het gaat om de liefde van God in iemands leven en het belangrijkst is dat te kunnen delen, waar je ook bent. En bovenal vond ik de grootste schat die ik maar kan bedenken: zoveel vreugde, door de mensen die ik ontmoette, ongeacht hun levenssituatie.

Elke dag is een uitdaging, het maakt niet uit waar je bent. Ik dacht dat ik zelf dingen kon veranderen, maar nooit durfde ik een keuze te maken om te vertrouwen dat God mij kan veranderen. Ik dacht dat ik geen angst kende, totdat ik in de spiegel keek. Ook nu, alsof het lijkt dat mijn leven perfect lijkt te gaan, blijft het keuzes maken, weten wat de opties zijn en wat waarheid is en wat leven/hoop geeft in die keuze.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des HEREN, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Jeremia 29:11

Dat gaat soms dwars tegen gevoel en controle in. Maar uiteindelijk levert het vrijheid, en zekerheid op. Weten wat je zwakheden zijn, maakt het makkelijk te zien wat je valkuilen zijn en waarin je je soms kunt bevinden. En je hebt mensen om je heen nodig en die er voor je willen zijn. Erop vertrouwen dat diegene jou wil helpen. Een goede relatie opbouwen kost tijd en is soms pijnlijk. Maar ik kan niet zonder en ik denk dat niemand dat kan. Dat is God’s Hart, een relatie met ons te hebben. En Hem vertrouwen, dat Hij alleen maar het allerbeste wilt voor jouw leven.

Hanneke is momenteel voor haar studie op Hawaii. Op haar weblog en fotoboek lees je meer.