Getuigenissen met tag 'leiderdorp'

Annemarie

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen. Niet zozeer voor mezelf, maar omdat ik heb ervaren hoe almachtig God is. Hoe Hij ons persoonlijk op het oog heeft. Hoe Hij in liefde op ons neerziet. Dat wil ik graag doorgeven. En daar kan ik van getuigen vanuit mijn verhaal…

Ik ben Annemarie Verdoes, geboren in 1978 en in 1999 getrouwd met Ton. Samen hebben we twee dochters: Sabrina (2000) en Chimène (2003).

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Zelfhaat

Mijn leven is niet makkelijk geweest. Al jong heb ik te maken gehad met extreme spanningen. Doordat ik wat dikker was, werd ik geplaagd op school. Ik voelde me minder dan een ander. Nergens was het veilig. Toen ik ook te maken kreeg met misbruik, voelde ik me helemaal waardeloos.
Ik begon mezelf te haten en te pijnigen. Als er nare dingen gebeurden gaf ik mezelf de schuld ervan. Niet eten was iets waarvan ik dacht er zelf macht over te hebben. Dit werd uiteindelijk anorexia. Op mijn 17e kreeg ik een psychose. Ik had last van duivels gelach in mijn hoofd en zag ‘beelden’ van enge mensen die het op mij gemunt hadden.
Voor de buitenwereld was ik een vrolijke meid. Weinig mensen konden vermoeden dat er achter mijn goedverzorgd persoontje zoveel verdriet school.
Toch bleef ik altijd hoop houden, omdat ik wist dat God er was. Vaak smeekte ik op mijn knieën om genade, om ontferming. Alleen kon ik er niet toe komen om te geloven dat Gods liefde ook voor mij was. Ik gunde het iedereen, maar mezelf niet.

Ook nadat ik getrouwd was en kinderen kreeg bleef ik mijn klachten houden. Het dagelijks vechten om boven te blijven was zwaar. Ik wist inmiddels door jaren therapie, dat ik het Borderline persoonlijkheidssyndroom had. Ik moest er mee leren leven… Medicijnen maakten mij moe en vlak, maar de onrust bleef. Ook kreeg ik weer een psychose.
Verstandelijk wist ik dat ik bij God mocht horen. Maar het leren liefhebben van mezelf was zo moeilijk.

God zoeken voor genezing en bevrijding

Tot ik smeekte of God mij wilde laten zien hoe Hij mij zag. In een week tijd kreeg ik drie kaarten, van drie verschillende personen die elkaar niet kenden, met de tekst erop uit Jeremia 29:11 “Want Ik weet welke gedachten Ik over u koester, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven”…
Het heeft me zo bemoedigd en verwonderd. Een hoopvolle en vredige toekomst, ook voor mij!

Ik schreef een gedichtenbundel die ik ‘Gods reflector’ noemde. Dat wilde ik zijn. Zijn licht weerkaatsen naar de mensen om mij heen.

Al drie jaar was ik aan het worstelen of ik naar de Levensstroom in Leiderdorp mocht gaan. Of dat ook voor mij zou zijn…
Tot ik besloot dat ik zou gaan. En dat God Zelf mij uit al die mensen naar voren zou halen als Hij mij op die avond wilde genezen.

Samen met Lydia, mijn lieve vriendin, ben ik zondagavond 8 maart 2009 naar Leiderdorp gegaan. In de auto hebben we samen gebeden en geloofden dat God Zelf uitkomst zou geven. En dat is gebeurd. Ik werd eruit gehaald. Omdat Gods hand op mij was, zo hoorde ik. Ik mocht horen dat God mijn smeken gehoord had. Dat Hij Zelf mij het recht gaf! en dat mijn schouders niet langer bestemd waren om lasten te dragen.
Zo mocht ik genezing en Gods liefde ontvangen! Ik schreef er het bovenstaande gedicht over.

God geeft iets nieuws

In maart 2010 was mijn genezing een jaar geleden en nog steeds ben ik elke dag opnieuw dankbaar voor wat God gedaan heeft voor mij. Ik mag zonder medicijnen zijn. Zelfs mijn astma is totaal verdwenen sinds die avond. Ik mag geloven dat God mij liefheeft en dat ook ik er mag zijn.

1 September 2009 hebben mijn man en ik opnieuw onze trouwbeloftes aan elkaar gegeven. Samen met onze meisjes en vrienden.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

God heeft voor ons wat nieuws gemaakt!
Hij is de levende God. Zolang ik leef zal ik niet zwijgen over Zijn krachtige daden.
Hij wil ook jou genezen. Hij heeft je lief! Laat Zijn liefde toe in je leven!
Je zult er nooit spijt van krijgen.

Gods zegen!

Ida

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik wil me graag even voorstellen, ik ben Ida de Jager, 43 jaar oud, en getrouwd met Jan. Samen hebben wij twee kinderen van 20 en 21 jaar oud.
Ik heb een ziekbed van 20 jaar achter de rug waarvan ruim 14 jaar op bed.

Na de laatste bevalling is bij mij bekkeninstabiliteit geconstateerd, en moest ik in een hangmat, om mijn bekken weer goed te krijgen. Onze zoon heb ik een half jaar naar school kunnen brengen, toen het bekken zoveel pijn veroorzaakte, dat ik op bed terecht kwam.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Verlamd
De eerste operatie aan het bekken werd een feit. In totaal ben ik 4 keer aan mijn bekken geopereerd, en bij de laatste operatie zijn er 2 schroeven in mijn zenuwbundel terecht gekomen, het verliep dus allemaal niet echt vlekkeloos. Door de bekkenoperaties kreeg ik posttraumatische dystrofie in mijn beide benen en bekken, en door een infuusnaald ook nog in mijn linkerhand. In 2005 kreeg ik ook nog een beroerte, en was ik links verlamd.

Lopen kon ik niet meer, ik kon net de transfers maken van mijn bed naar stoel, en po-stoel die naast mijn bed stond. Ik kon in totaal 20 minuten zitten, en dan moest ik die dag niet douchen want dan zat mijn zittijd daarin. We hebben ons al die jaren gedragen geweten door God en door gebed. Anders hou je dit nooit blijmoedig vol.

Vorig jaar heeft een mevrouw van onze gemeente in de visie een oproepje geplaatst om mij een kaartje te sturen. Ik lag toen ook in het gips.
Heel veel lieve reacties hebben wij daarop gehad en bij die kaarten zaten ook twee boekjes over de gebed-genezingsdienst in Leiderdorp. Ik heb die boekjes gelezen maar dacht dat is niets voor mij…

Eind vorig jaar kreeg ik weer een boekje van mijn vriendin, van de levensstroom in Leiderdorp. Toen liet het me niet meer los, kon dit ook voor mij? Als God me wilde genezen kon dit toch ook thuis?

’s Nachts kon ik niet meer slapen, elke keer kwam ik in gebed weer in Leiderdorp uit, en ik kon pas slapen als ik zei: “Goed, ik ga wel naar de eerste gebedsgenezingdienst”. Dan kon ik weer slapen.
Maar overdag kwam de twijfel en zei ik: “Nee hoor, ik ga niet, als God me wil genezen dan kan dat ook thuis.” Maar rust had ik niet.

Genezingsdienst
Dit ging zo een paar nachten door tot zondag 11 maart 2007, weer had ik gezegd ik ga niet. Maar toen kwam mijn vriendin, van “Ida er is vanavond een genezingsdienst, ga je mee?” En weer was mijn antwoord: “Nee, ik ga niet mee”.
Mijn vriendin ging weer naar huis, en ik had het er met mijn man over dat dit gewoon geen toeval meer kon zijn! Dit was God die ons riep! Ik heb mijn vriendin gebeld en gezegd: “Wij gaan mee!” Toen pas kwam er rust in mij.

Toen we daar in Leiderdorp aan kwamen werden we warm welkom geheten, wat een sfeer daar, hier was de Heilige Geest aanwezig! Daar in Leiderdorp heb ik nog een keer aan God gevraagd, is dit echt wat U wilt? En ik kreeg als antwoord: “Kom, want in Mijn Naam zul jij genezing ontvangen!” Dan kan je toch niet aan de kant blijven zitten.

Op een gegeven moment vroeg Jan Zijlstra, die ik verder in dit stuk de evangelist zal noemen, degene te komen die er voor het eerst waren en genezing willen ontvangen. Wij zijn toen in de rij gaan staan, en we zagen zeer wonderlijke dingen gebeuren.

Toen ik eindelijk op het podium stond vroeg de evangelist wie ik was, en van welk filiaal van God we waren. En wat ik mankeerde. En de belangrijkste vraag of ik geloofde dat Jezus me genezen kon. “Ja”, was mijn antwoord, “want God is zo ontzettend groot en goed dat kan Hij.”

In Jezus naam heb ik toen een nieuw bekken gekregen, en de pijn vloeide uit mijn lichaam, en het werd heerlijk warm. “Geweldig”, riep ik. De evangelist vroeg toen nog welk been, en ik heb toen mijn pijnlijkste been opgenoemd, en ook daar ging de pijn weg, en werd heerlijk warm. “Geweldig”, was mijn reactie hier op!

De evangelist zei: “O, Ida het wordt nog veel geweldiger, Ik zeg je in de naam van Jezus sta op en loop!” En daar aan de hand van de evangelist liep ik het podium een paar keer heen en weer, prijzende onze Hemelse Vader die dit voor mij en ons gedaan heeft.

Ik ben mijn man in de armen gevlogen, heb gehuild van blijdschap, en de evangelist duwde mijn man Jan achter de rolstoel vandaan, en ik liep van het podium af achter mijn eigen rolstoel.

Een jaar later
We hebben iedereen gemaild, gebeld, van wat God voor ons gedaan heeft, wat een wonder! Nu een jaar later, kan ik alles weer, ik doe mijn eigen huishouding, ik fiets en loop toch al een aardig stukje weg.

Ik begin de dag met God te danken te loven en te prijzen en heel de dag is mijn dank ontzettend groot voor wat God voor ons gedaan heeft. En voor alles wat ik weer door de genade van God mag doen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik wil eindigen met het belangrijkste van alles: Het is een wonder dat we mogen leven, een wonder van genezing, maar het grootste wonder is dat we Jezus Christus in ons hart mogen hebben.
Wat is God groot! Hij heeft ons een nieuw lied in onze mond gegeven!

Ida heeft ook een eigen website: www.godhoudtvanje.nl