Getuigenissen met tag 'relatie'

Martijn

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Martijn, 21 jaar oud en zit momenteel in de afrondingsfase van mijn studie Bedrijfseconomie. Het lezen en opnemen van getuigenissen van anderen in gesprekken, maar ook via deze website heeft me altijd geraakt en ik hoop dat anderen via dit medium ook weer geraakt mogen worden door Zijn grote hand.

“Waarom ik, en waarom niet zij?” is een vraag die soms nog steeds met me speelt, en dan lees ik de getuigenissen hier en merk ik dat ik blijkbaar toch niet de enige ben… Daarom vind ik deze site nuttig, en wil ik graag mijn bijdrage leveren.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Op basisschool leeftijd kwam ik al in aanraking met (jeugd)psychiaters en therapie. Ik bleek een agressiestoornis te hebben waardoor ik mezelf niet kon beheersen. Iets wat erg uitdagend was bij sommige jongetjes, en dat resulteerde in dat ik iemand het ziekenhuis in sloeg en in therapie terecht kwam. De therapie had succes en ik beheers mezelf nu veel en veel beter, maar de psychiater die ik erbij kreeg hielp niet en dat heeft op latere leeftijd nog grote gevolgen gehad.

In mijn pubertijd begon ik te twijfelen aan het geloof. Waarom heeft God de dingen voor ons gedaan heeft die Hij verhaald in de bijbel? Ik kon al helemaal niet verklaren dat Hij van elk mens hield, zelfs als we zo’n rotzooi van de wereld maken. Ik begon te twijfelen aan de kennis die ik over Hem had, want ik begreep de logica van Zijn daden niet.

Toen ik 14 was ging ik op vakantie naar Noorwegen. Er woont familie en daardoor was ik er al meer dan twintig keer geweest. Mijn neef was in ongeveer dezelfde leeftijd als ik en daardoor bouwde ik daar ook een vriendengroep op. Toen wij halverwege Denemarken waren, kregen 2 vrienden in Noorwegen een dodelijk ongeluk. Eén was op slag dood en de ander werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Deze laatste was één van de weinige vrienden die ik echt vertrouwde, en waar ik veel mee over mijn bezigheden praatte. Eenmaal aangekomen kreeg ik het nieuws te horen en snelden we naar het ziekenhuis. De 2e vriend overleed een half uur voordat ik het ziekenhuis bereikte…

* Redactionele noot: We begrijpen dat veel Christenen dit als shockerend kunnen beschouwen. Toch kiezen we er voor de tekst ongecensureerd te plaatsen.

Wij zijn ervan overtuigd dat God liever heeft dat iemand oprecht is, dan dat hij mooi weer speelt.

Voor mij was de conclusie simpel: Als dít de weg van God was met mensenlevens, dan was dit niet mijn weg. Ik verafschuwde God, wist wel dat Hij bestond maar vond Hem een eikel* als Hij dit wenste te doen met mensen op zo’n jonge leeftijd. Als gevolg van dit denken ging ik mijn heil in andere dingen zoeken en werd zodoende een jeugdig crimineeltje. Ik begon met roken. Toen dat niet meer werkte kwam veel alcohol, “geklooi met meiden” en blowen, met als doel zoveel mogelijk afstand doen van mijn gedachten en afstand van de dingen die ik zo graag weer op een rijtje wou hebben. Niets kon me meer schelen, en ik belandde op den duur weer bij een psychiater die ook niets met mijn verhaal kon.

Mijn leven ging verder. Op school had eigenlijk niemand door dat mijn toestand zo verslechterde. Scherpzinnigheid en droog gedrag maakte dat ik over kwam als een humoristisch en vrolijk in het leven staand persoon. Zo ging het tijden lang “goed” en kon ik mijn niet verwerkte verleden negeren, totdat de volgende gebeurtenis voor de deur stond.

Joke
Ik slaagde, ging naar het HBO en kwam in een nieuwe groep vrienden, waaronder ook meiden waarin ik “mogelijkheden” zag. Onverwacht was dat er nog een relatie uit kwam rollen ook, en zo had ik per november verkering met Joke. Binnen een maand nadat ik verkering met haar kreeg, ging haar vader er vandoor met een andere vrouw. Joke had thuis een “zware” opvoeding gekregen en dit was voor mij wederom een bewijs dat bij slechte gebeurtenissen altijd het woordje “God” betrokken was. Joke’s moeder kwam in een inrichting terecht, waardoor Joke in een pleeggezin terecht kwam. Ze was labiel en kon niet meer op haar ouders terugvallen, waardoor ze dat logischerwijs op mij deed omdat ik “haar vriend” was.

De relatie werkte niet en ging na 3 hectische maanden uit omdat het gevoel er voor mij niet was. Joke bleef echter op mij terugvallen omdat ik haar die eerste 2 maanden ook al had doorgesleept, en ik bleef haar ook bijstaan. Deels menselijke interesse (ik zou bijna psychologie gestudeerd hebben), deels inzicht en vriendschappelijke liefde motiveerde me hierin. Ze was als een zusje voor me, en was op dat moment één van de weinig meiden die een plekje in mijn hart gekregen heeft.

Ondertussen bleef ze professionele hulp weigeren, en achteraf betreur ik het dat ik haar mijn ervaring met deze mensen verteld heb, want ik heb nog steeds het donkere vermoeden dat ze mede hierdoor nooit met die mensen wou (proberen te) praten.

Verder in dat jaar kreeg ik een nieuwe vriendin en was ik voor het eerst van mijn leven echt smoorverliefd (het zogeheten roze wolkje). Lang mocht dit plezier echter niet duren, want voor Joke bleek dit de definitieve klap. Zij had altijd gedacht dat ik wel bij haar terug zou komen en dat ik gewoon tijd nodig had. Deze afknapper is de druppel voor haar geweest, en tussen Kerst en Oud en Nieuw 2005 doet Joke een zelfmoordpoging. Ze kwam in een inrichting terecht, en bij “toeval” bij mij in de buurt. Zodoende heb ik Joke daar nog een paar keer kunnen bezoeken.

Net voor Valentijn ging mijn relatie uit, dit keer niet door mijn toedoen want ik was nog steeds smoorverliefd. Een paar dagen later pleegde Joke zelfmoord door voor een trein te springen. Mijn leventje, voor zover ik het nog kon trekken stortte compleet in. Drie maanden kon ik het volhouden met zware depressies en complete geslotenheid. Hulp weigerde ik, en thuis wist niemand van het voorval van Joke af, omdat ik ontzettend bang was voor het oordeel van mijn ouders (die het tot de dag van vandaag niet weten). Uiteindelijk trok ik het niet meer. Ik zou op 28 april (Joke d’r verjaardag) om 12:52 (haar sterftijd) voor “dezelfde” trein gaan springen.

“Bedenk goed wat je vrijdag gaat doen, mijn zoon”

God greep echter in. Woensdag 26 april ging ik stappen met een stel vrienden, en was onderweg naar huis toen ik Hem ontmoette. Het laatste stuk in de trein zat ik alleen, en er kwam een man tegenover mij zitten. Een zwerver, stinkend en oud, ik verdiepte me nog wat dieper in mijn krant. Hij begon te praten over dingen die alleen God weten kon en kan. Details over mijn verleden die niemand wist. Toen ik hem gedag zei en uitstapte zei hij nog: “Bedenk goed wat je vrijdag gaat doen, mijn zoon”. Woorden die ik nooit meer kan vergeten.
Ik wist niet meer wat ik doen moest. Na er een nacht niet over geslapen te hebben besloot ik een vriend van me te bellen.

Volgens hem moest ik bidden, de bijbel openslaan en lezen, God zou dan de rest doen. Nuchter als ik ben absoluut niet het antwoord dat ik wou. Ten einde raad besloot ik het toch te doen en las Romeinen 14;7-10: 7 Niemand van ons leeft voor zichzelf, en niemand van ons sterft voor zichzelf. 8 Zolang wij leven, leven we voor de Heer; en wanneer wij sterven, sterven we voor de Heer. Dus of we nu leven of sterven, we zijn altijd van de Heer. 9 Want Christus is gestorven en weer tot leven gekomen om te heersen over de doden en de levenden. 10 Wie bent u dat u een oordeel velt over uw broeder of zuster? Wie bent u dat u neerziet op uw broeder of zuster? Wij zullen allen voor Gods rechterstoel komen te staan.

Daar ging mijn weerstand. Het kon niet anders meer, het kon niet anders dan dat hier een “hogere macht” aan het werk was. Uit duizenden teksten komt precies dat wat over dood en (Gods) oordeel gaat naar voren. Ik besloot tot uitstel van mijn planning voor vrijdag, en begon me weer te verdiepen in het Geloof. Langzaam maar zeker keerde Hij terug op mijn pad.

Dat jaar ging ik op een bouwproject waar contact met lokale bevolking ook een plek in kreeg, een Christelijk project. We gingen op een zogenaamd ‘cultuurbezoek’, een bezoek aan een gezin dat daar leeft en woont om zo te ‘ervaren’ hoe zij leven. Het gezin waar ik kwam was straatarm, leed honger en zonder hulp zouden ze geen toekomst meer hebben.

“Nee, want God is toch goed?”

Ik vroeg deze vrouw of zij nooit boos op God was, omdat Hij haar dit aan deed en zoveel moeilijkheden op haar pad gaf. Het enige wat ze deed was mij verbaasd aankijken, en de wedervraag stellen: “Nee, want God is toch goed?” Ik was wederom gebroken.

Cynisch als ik was richting God gaf ik Hem nog steeds de schuld van wat me overkomen was. En dat werd daar even recht gezet door een simpele, straatarme Keniaanse die me daar even de waarheid zei in één simpel zinnetje. God werkte voor de tweede keer door de simpelste en armste mensen in mijn leven, Bijbels gezien zeer herkenbaar. Mijn geloof was er, maar dat veranderde mijn verleden niet.

Mijn houding tegenover meiden was wel veranderd, net voor het project was er één met wie ik wellicht verkering zou krijgen, Angela. Zij ging tegelijk met mij op een ander bouwproject en we besloten het project af te wachten. Ze kwetste me hard door op haar project vreemd te gaan, en ik heb haar daarom na het project vriendelijk afgewezen. We bleven echter vrienden, en in november wou ik haar de herkansing geven. Zo gebeurde het dat we in maart alsnog verkering kregen. Deze relatie duurde 11 maanden en heeft vreselijk veel veranderd in mijn leven. Doordat God haar op mijn weg gebracht heeft leerde ik plaatsen wat ik meegemaakt had, en kon ik het langzaam een plekje gaan geven in mijn hart. Ik leerde meer rust kennen in mijn bestaan, en me binden aan een vrouw. Ik leerde over mezelf praten, en kon de beerput in mijn hart aan een ander mens kwijt. Ik leerde mijn talent van inzicht positief gebruiken, en kon met mensen praten om zodoende hun met hun problemen te helpen. Kortom: Ik vond eindelijk vrede met mezelf!

Maar wederom helaas. Ook deze relatie werd beëindigd. Angela ging weer vreemd, en kon de gevolgen van haar eigen vreemd gaan niet dragen. Daardoor was ik genoodzaakt haar voor het blok te zetten waardoor ze het uitmaakte en viel ik weer terug in een gat.

We begonnen als goede vrienden, en dit keer was ik degene met de illusie dat ze vanzelf wel bij me terug zou komen. Ik raakte zwaar in haar teleur gesteld. Omdat ze zoveel voor me betekende deed ze me des te meer pijn. Ik ging zelfs nog met haar op zo’n bouwproject en werd daar helemaal hard onderuit gehaald. Mijn fallback was weg, en ik vreesde dat de geschiedenis met Joke zich zou gaan herhalen. God was weer ver weg, en ik kon de rust die ik had niet meer terugvinden.
Angela wou na het project gewoon ‘vergeten’ en als vrienden verder gaan maar ik kon dat niet meer aan. Ze had zoveel voor me betekend en het eindigde op zo’n vreselijke manier… Wederom werd ik depressief en speelden de gedachten over zelfmoord, wederom was God voor mij ver weg.

Hoe ik weer op het rechte pad gekomen ben is ook wonderlijk. De term ‘fake it till you make it’ speelde op, feitenkennis over de bijbel ook en mijn Geloof was wel zo vast dat ik het niet compleet wou en kon laten vallen. Gesprekken met vrienden en doorzettingsvermogen hebben me uiteindelijk terug naar God gebracht. Ik kreeg het gebed hiernaast doorgestuurd, kende hem al maar met de timing van die vriend die hem stuurde barstte ik weer. Langzaam kreeg ik weer rust. Nu met mezelf en zonder partnerhulp, wat voor mezelf alles weer duidelijk op een rijtje zette. Iets wat ik bijna 6 jaar met sommige dingen niet gekund heb.

Soms vraag ik me nog af waarom God juist mij heeft uitgezocht om de naam van Jezus zo letterlijk in mij waar te maken (Jezus = God Redt). Zijn wegen zullen ondoorgrondelijk blijven, en ik zal me erbij neer moeten leggen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Het geloof kwam me niet aanwaaien: Ik werd duidelijk op feiten gedrukt en heb daarmee de push gehad in de juiste richting, maar uiteindelijk moet je Gods uitgestoken hand wel zelf pakken. (God geeft alle vogels te eten, maar ze moeten er wel voor vliegen.) Ik hoop dat mensen die niet geloven en dit lezen toch mogen besluiten Zijn weg als de ware aan te nemen. Geloven is geen garantie dat het je goed af zal gaan in dit leven, het is echter wel een redmiddel. Jezus is ook voor jou gestorven, en de enige manier om hierin mee te gaan is door hem te accepteren in JOUW leven, Amen!

Omwille van de privacy zijn de namen Martijn, Joke en Angela gefingeerd.

Annemarie

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop.

Mijn naam is Annemarie en ik ben 19 jaar. Ik heb 5 maanden terug de belangrijkste maar ook mooiste beslissing in mijn leven mogen nemen, namelijk de keuze voor God. Aangezien het op dat moment geen gemakkelijke keuze was heb ik toen alles van mij afgeschreven waar uiteindelijk onderstaand getuigenis uit voort is gekomen. Ik hoorde via-via van MijnGetuigenis.nl en ik vind het zo goed dat andere mensen kunnen lezen wat een grote dingen God in een mensen leven doet en hoe Hij iemand’s leven totaal op z’n kop kan zetten! Dat is precies de reden dat ik deze getuigenis nu graag aan mensen laat lezen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Al een poosje liep het niet lekker in mijn relatie met mijn (ondertussen) ex. We leefde langs elkaar heen en we probeerden toch krampachtig onze levens als 1 met elkaar te houden. Al lange tijd ging ik niet meer met plezier naar hem toe. Er over praten deden we nooit, want het leek als of we de interesse in elkaar kwijt waren geraakt. Het ergste was nog dat hij bijna niets meer met het geloof te maken wilde hebben. Hij discussieerde veel met mensen op fora over vragen die er naar mijns inziens zo weinig toe doen zoals bijv. hoe oud de aarde nu precies is enz. Ik merkte dat hij in een negatief spiraal zakte, en ik zakte mee. Naar de kerk wilde hij niet meer, en ook ik bleef dan liever thuis om de ruzies te vermijden. Ik mocht namelijk niet alleen naar de kerk van hem omdat we anders nog verder uit elkaar zouden groeien. We gingen of samen naar de kerk, of we bleven samen thuis. Aangezien hij niet naar de kerk wilde, bleven we dus thuis.

Bidden deden wij al maanden niet meer met elkaar en samen uit de bijbel lezen deden we vanaf het begin van onze relatie al zeldzaam. Zo hebben we maanden voort gesukkeld, ruzie na ruzie. Plotseling kwam daar verandering in. We begonnen weer met elkaar te praten, we beloofde elkaar beterschap en ik begon weer hoop te krijgen. Maar verbetering bleef weg en op een avond zag ik het niet meer zitten. Ik lag op bed en kon niet meer stoppen met huilen. Ik bad tot God of Hij Zijn hulp wilde geven in de relatie, want uitmaken wilde ik het absoluut niet. En God verhoorde! Hij gaf mij een tekst uit Matteës: “Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn en ik zal u rust geven”. Op het moment dat de tekst in mijn gedachte kwam kreeg ik rust en ik gaf alles over in Gods hand.

De volgende morgen stond ik weer op met nog steeds die zelfde tekst in mijn hoofd. Ik stuurde de tekst naar een vriend, die van de situatie af wist, en vertelde hem dat ik weer meer hoop had en rust had gevonden. Ik ging naar mijn werk, en voelde me prima. Ik had er het volste vertrouwen in dat het helemaal oké zou worden in onze relatie. Uit mijn werk zou ik meteen door gaan naar mijn vriend en toen ik voor de deur stond, op het punt om naar binnen te gaan, overviel mij een vreemd gevoel. Weer de tegenzin, ik wilde niet naar binnen! Voordat ik naar binnen stapte bad ik tot God: “HERE, geef mij de juiste woorden!” Waarvoor ik de woorden nodig had wist in niet eens precies, maar ik voelde dat er gepraat moest worden.

Eenmaal binnen voelde ik me een huichelaar. Ik kuste hem, zonder liefde. Ik omhelsde hem, zonder dat ik voelde dat ik van hem hield. We gingen naar mijn ouders, en daar zei ik dat ik de volgende dag graag naar een praise avond wilde gaan. Ook dit viel verkeerd bij hem, en dat terwijl ik sussend tegen hem zei dat ik hem nog niet eens mee vroeg. Bizar. Op dat moment ging er een knop om. Ik kreeg een bepaalde rust over mij heen waar ik nu nog steeds verbaasd over ben en ik voelde op dat moment heel zeker: zo wil ik niet met hem verder. Ik sprak hem tegen, ik wilde wel naar de praise avond. Ik zei hem dat hij mij daar vrij in moest laten. Hij werd boos en vroeg of ik hem naar huis wilde brengen omdat hij zo niet een hele avond met mij samen wilde zijn.

Normaal zou ik meteen gas terug hebben genomen, en zou ik alles goed praten, de ruzie bijleggen, zonder dat het goed uitgesproken werd. Maar ik kon het niet. Ik stapte op en pakte mijn autosleutels. Onderweg naar huis zeiden we bijna niets en toen we eenmaal voor zijn deur stonden barste hij los tegen mij. Het deed me niets, ik had nog steeds die onbekende rust over mij heen. Toen hij uitgeraasd was, ik heb geen flauw idee meer wat hij allemaal heeft gezegd, gaf God mij de woorden waar ik eerder die middag om gebeden had. Ik begon te praten, duidelijk uit te leggen wat mij dwars zat in onze relatie, en het leek alsof ik het zelf niet was die praatte! Ik had ineens alles zo helder voor mezelf dat ik op het moment dat ik aan het praten was bijna tranen in mijn ogen kreeg zo duidelijk besefte ik dat God mij steunde en mij die woorden gaf. Ik voelde dat Hij achter mijn keuze stond. Toen ik alles verteld had, hebben wij met wederzijdse ouders erbij verder gepraat en hebben we definitief een punt achter de relatie gezet.

Het is wonderlijk hoe Gods leiding zichtbaar is, ook in de dagen daarna! Ik bleef de onbekende, heerlijke rust in mij voelen. Meteen de volgende dag ben ik meegegaan naar de bewuste praise avond en ik heb daar met blijdschap in mijn hart mijn Maker kunnen aanbidden!

In Christus immers heeft God, voordat de wereld gegrondvest werd, ons vol liefde uitgekozen om voor Hem heilig en zuiver te zijn, en Hij heeft ons naar Zijn wil en verlangen voorbestemd om in Jezus Christus Zijn kinderen te worden, tot eer van de grootheid van Gods genade, ons geschonken in Zijn geliefde Zoon. In Hem zijn wij door Zijn bloed verlost en zijn onze zonden vergeven, dankzij de rijke genade die God ons in overvloed heeft geschonken.Efeziërs 1: 4-7

Tot de dag van vandaag voel ik Gods leiding in mijn leven omdat ik mijn leven aan Hem toevertrouwd heb. Elke dag leer ik meer kennen van mijn Vader. Ik voel dat ik er zo vol van ben dat ik mijn mond niet meer kan houden tegen andere mensen. Ik zou iedereen willen vertellen hoe groot en goed onze God is! Hoe heerlijk Zijn liefde is! Daarom heb ik dit verhaal van mij afgeschreven. Of iemand het ooit zal lezen weet ik niet.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik hoop dat God mij wilt gebruiken in deze wereld om naar de mensen om mij heen de liefde van de Drie-enig God uit te stralen! Ik heb nog een lange weg te gaan, maar God is naast mij en Hij steunt mij in mijn leerproces. God is Zijn werk begonnen in mij, en ik mag geloven dat Hij zijn werk ook zeker af zal maken!

Annemarie

Chantal

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, ik ben Chantal, ik ben 17 jaar en woon in Enschede. Ik ben nooit gelovig opgevoed en wist helemaal niets van God’s Woord. Maar dan ook echt helemaal niets.

Op een hete zomeravond, zo’n 9 maanden geleden, worstelde ik weer eens met mijn levensvragen. Waarom overkomt mij dit, waarom dit. Ik werd gek van mijn leven. Ik ging naar een ‘hangplek’ toe om ‘rust’ te vinden. Die avond veranderde mijn leven!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Athletes in action
Er was daar een sportgroep, de Athletes in Action.
Ik vond het maar stom, totdat ik hun gezichten bekeek. Ze straalden echt. Ik vond het maar belachelijk, hoe konden ze zo veel van sport houden. Totdat ik erachter kwam waarvoor ze dat evenement hielden: zij geloofden in God. In het begin dacht ik, “pff een God, ja tuurljk, die laat mij dit dan allemaal meemaken. nou lekkere God.”

Een jongen van het team zag me en begon een gesprek met mij. Het voelde al snel vertrouwd, en ik vertelde hem mijn verhaal. Dat deed ik de hele week, en ik kwam elke dag terug om ze te zien stralen. Het deed toch wat met mij. Op het eind kreeg ik toch wel respect voor ze. Dat ze zo vast hielden aan hun geloof, en alles eraan deden zodat anderen dat ook mochten ervaren. En dat gebeurde ook.

De laatste avond van die week schreef ik een brief aan die jongen, dat ik hem dankbaar was dat hij naar mij had geluisterd en had mijn email-adres erbij gezet. Ik zei tegen hem dat hij de brief pas mocht lezen als hij thuis was omdat ik mij er toch een beetje voor schaamde. Tja, mijn gevoelens zijn wel beetje persoonlijk dus had er moeite mee. Ik gaf hem de brief en zag hem naar de andere kant van het veld lopen. Hij ging de brief lezen. Na een tijd stond hij op en liep naar mij toe. Hij keek mij heel diep aan. Hij zei: ‘dit vindt ik echt heel bijzonder, dat je zoiets naar mij schrijft.’
Na een beetje gepraat te hebben, stelde hij dé vraag: zou ik met je mogen bidden. Wat moest ik nou zeggen? Ik had geen idee wat het inhield, dus ik stemde er maar mee in.

We liepen naar de andere kant van het veld en hij begon te bidden. Dat ik de liefde van de Here Jezus mocht ervaren. Dat ik mocht merken wat de andere kant was. Die kant die ik ook kon kiezen. Dat gebeurde de dag erna al!

De week was af en ik miste direct een stuk bemoediging om door te gaan met het leven. Ik ging naar dat veld om na te denken. Ik ging op de plek zitten waat die jongen en ik samen hadden gebeden en begon zo te huilen. Ik was zo overtuigd dat God mij nu kon zien. Ik begon spontaan te bidden… midden op een voetbalveld!

Ik heb een half uur op mijn knieën gezeten, en ik huilde en huilde.
Voordat ik begon met bidden was het grauw en regende het. Nadat ik klaar was met bidden straalde de zon, zag ik een kleurrijke wereld. Ik zag een kans, en ik greep hem!

Ik begon dingen op te zoeken over God. Ik mailde die jongen dat ik graag een keer mee wou met hem naar de kerk. Dat kon, dus ik was helemaal blij. Toen gebeurde het. Op het moment dat ik besloot de kans te pakken overleed mijn oma onverwachts. Mijn opa en zij waren de enigen in de familie die kinderen van God zijn. Ik begon mij weer af te vragen waarom God dan mensen van je afneemt. Toch bleef ik God voelen en was ik zo overtuigd dat God van mij hield en echt bestond !

Strijd
De relatie tussen God en mij werd steeds sterker. De relatie tussen mij en mijn familie werd steeds zwakker. Ze zagen mij als iemand die was gehersenspoeld. Ik was de dochter niet meer die ze kenden..Ik voelde mij voor het blok gezet: óf het gezin, óf God. Ik maakte mijn keus en koos voor God, ik geloofde dat God mij wel zou helpen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Desondanks werd het steeds zwaarder. Mijn kat werd aangereden, mijn beste vriendin overleed (nu een maand geleden) en nu ligt mijn opa op sterven. De dag dat ik besloot mij te laten dopen hoorde ik dat mijn opa zou overlijden.
Hij is nog de enige persoon die een kind van God is in mijn familie, en die mij dan ook respecteert om mijn keus. Ik laat mij toch dopen. Omdat ik nooit meer zonder God kan leven. Ik hou van Hem. Hij is mijn Leven.

Mijn doop is daarom ook een getuigenis, dat Christus mijn leven is.
Hij is mijn leidraad, en ik zal nooit meer van Zijn zijde wijken.

Erik

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Heej! Ik ben Erik, ik ben 16 jaar oud en bijna 17. (9 april ;))
Ik zit nu op de Passie in Rotterdam Zuid, en ik ben van plan om op Albeda m’n vervolg opleiding te doen. Ik zit nu in mijn examenjaar (4 vmbo) en het is best pittig. Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat ik het ga halen.

Ik ben altijd wel iemand geweest die altijd volop voor Jezus wilde gaan. Vanaf m’n 12e jaar had ik ECHT al mijn keuze gemaakt voor Hem, omdat ik gewoon wist dat Hij de enige Waarheid was.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Genade, geen eigen werken
Toen ik ouder werd richting de 13, 14, en 15 probeerde ik echt alles te doen wat Jezus zei. En als het mislukte was ik heel erg verdrietig en had ik altijd schuldgevoel. Maar ineens kreeg ik ook te horen dat God een God van genade was en ik kon dat maar niet vatten. Ik dacht: ‘voor wat hoort wat.’. Ik dacht echt dat God mij alleen zegende als ik volgens Hem zou leven.
Maar ik begon toen te vatten dat ik ook gewoon lekker chill kon leven, van dingen kon genieten, en gezellig met Hem kon en kan praten.

Gedoopt
Ook heb ik me laten dopen. Ik had om een teken gevraagt: ‘Heer.. ik weet niet of ik me moet laten dopen.. maar het is al meer dan 10 keer aan mij gevraagt. Maar laat een van mij vriend vanuit het niets zeggen dat ik me moet laten dopen en ik zal het doen!’ Een paar weken later kwam er een vriend logeren, en we zaten op m’n balkon in de zon met wat chips en drinken. En hij zegt: ‘heb jij eigenlijk wel eens laten dopen?’ En toen ben ik die zondag erna gelijk een doopformulier in gaan vullen. 6 mei 2007 heb ik dus de profetie gekregen dat ik als Elisa zou zijn die de mantel van Elia overnam. Dat ik overal zou getuigen over Jezus en met enthousiastme het bij mensen zou overbrengen. En dat ik profetische gaven had en heb. Ik dank God daarvoor.

Relatie met God
Ik merk zo verschrikkelijk veel liefde van Jezus! Hij zegt dat wij Zijn geliefde kinderen zijn.
En als ik dan de fout in ging met dingen kijken op internet die niet helemaal goed waren, of schelden, had ik wel spijt maar ik ging gelijk naar Jezus en zei: ‘Heer, dank U wel dat U stierf voor mij, en dat U mij elke dag schoonwast met U bloed, en dat ik gerechtvaardigd ben door U!’ Toen ik de strijd aan Jezus gaf en zodra ik me focuste op de vrucht van de Geest, merkte ik dat dat veel ontspannender leven was!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Gods Geest veranderd je van binnenuit, en ik merk dat Gods woord je heel scherp houdt. Het voed je ook echt!
Ook vragen zoals: ‘heb ik nou wel genoeg stille tijd gedaan?’ of ‘Doe ik nou wel genoeg voor God?’ zijn vragen die ik eerst had maar al heb ontmaskerd. Ze komen allemaal van de duivel. Hij wil ons alleen maar laten denken dat we echt veel goede dingen moeten doen, wilen we dichterbij God komen. Maar Hij is altijd dichtbij, amen!?
Zodra je weet dat God van je houdt, en dat Hij je elke dag meer van Hem wil laten zien, dan WIL je meer van Hem weten.
Dan veranderd religie in relatie, dan veranderen de wetten in richtlijnen, dan ervaar je meer van Gods genade, dan krijg je het verlangen om Zijn woord te lezen! Dan word je liefdevol tegenover andere mensen. En dan maakt Jezus je wie je werkelijk bent naar Zijn wil!

Groetjes Erik (Rix)