Monthly Archive for september 2008

Dré

Gepubliceerd
op 26 september 2008
. 20 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Laat ik bij ’t begin beginnen. Ik ben Dré van Rossum geboren te Wageningen in het jaar ’77. Ik ben geboren in een gezin met twee alcoholverslaafde ouders en twee jaar na mij werd mijn broertje geboren. Wij, mijn broertje en ik, werden helemaal vrij gelaten in alles. We mochten werkelijk alles. Liefde kregen we niet, geld echter wel. Mijn ouders probeerden onze liefde te kopen. Wel werden we steeds de straat opgestuurd om buiten te spelen, want dan konden mijn ouders ongestoord drinken. Op straat haalden we kattenkwaad uit, we stalen, vochten, enzovoort. Zo groeiden wij op.

Op mijn elfde jaar begon ik met roken om stoer te doen. Op de lagere school waar mijn broertje en ik op zaten, lieten wij op vrijdag een raam van de gymzaal open staan, zodat we in het weekend daar naar binnen konden klimmen om te voetballen. Toen we uit gevoetbald waren, ging iedereen weg behalve een vriendje van mij, toen 9 jaar oud, en ik. Wij bleven daar achter. Ik rookte rustig een sigaretje en kreeg toen de ingeving om een fikkie te maken in t ballenhok. Dit vuurtje liep snel uit tot een flinke brand en toen wou ik t blussen. Ik zag een bak met wit poeder staan (magnesiumpoeder). Ik gooide dit over het vuur en er kwam een enorme steekvlam – alles stond in de fik! Toen zijn we gevlucht.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Mijn vriendje kon niet meer slapen door de hele gebeurtenis, en hij biechte alles op aan zijn vader. Die belde de politie. Die haalde mij op en ik bekende gelijk alles. Er was alleen 6 ton schade de gymzaal was met de grong gelijk gemaakt. Mijn ouders en de ouders van dat vriendje moesten dokken. Mijn vader heeft me werkelijk bont en blauw geslagen.

Van school gestuurd
Ik werd ook nog eens van school gestuurd en ik moest naar een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen: “De helderingstichting”. Hier leerde ik blowen en vechten. Het duurde niet lang of mijn broertje werd ook naar deze school gestuurd, en mijn vader nam dat mij ook nog eens kwalijk.

Ik werd hoe langer hoe moeilijker en ik begon met inbreken. Het geld dat ik hiermee verdiende ging op aan blowen en gokken. Ik werd een paar keer gepakt en moest voor straf naar een internaat. Ik kreeg een onder toezicht stelling en kreeg een gezinsvoogd op de koop toe. Zo ging ik jaren lang van internaat naar internaat, overal liep ik weg.

Tot overmaat van ramp werd mijn toenmalige vriendinnetje ook nog een zwanger. En 1 maand voor mijn 17e op 06-09-1994 werd mijn dochtertje Samantha geboren. Ik moest van mijn vader met mijn meisje gaan samenwonen en al snel kwam ik toen in een jeugdgevangenis terecht. Ik raakte verslaafd aan speed, xtc en coke, en op mijn 19e kwam ik met heroine in aanraking. Dit was ’t voor mij helemaal, dit was mijn drugs. Ik ging maar door met gebruiken en ik kwam regelmatig vast te zitten voor van alles, van gewapende overval tot winkeldiefstal.

Arnhem
In de tussentijd kreeg mijn moeder, die inmiddels gescheiden was van mijn vader, twee hersenbloedingen. Hierdoor werd ze half verlamd en hoewel ze wel wat bijkwam, bleef ze slecht ter been. Mijn moeder woonde in Arnhem tegenover een Huis van Bewaring. Ik kwam op een gegeven moment in Arnhem op het politiebureau te zitten. En ik moest natuurlijk afkicken van de heroïne, ik wilde geen methadon, dat vind ik rotzooi. Ik moest dus wat ze noemen cold turky afkicken. Dit was in 2000, ik was toen bijna 23.

Ik moest dus afkicken en kon dus niet slapen. Ik had lectuur gekregen: Revu’s, Panorama’s, Aktueeltjes enzovoort. Maar tussen al die tijdschriften zat ook een Bijbel. Die gooide ik gelijk de hoek in. Tja, wat moest ik nou met een Bijbel? Op een gegeven moment had ik alle boekjes gelezen. Ik drukte op de intercom en vroeg aan de bewaarder nieuwe boekjes. Hij reageerde: “Het is midden in de nacht, morgenvroeg ben je de eerste.” Ik dacht: “Wat moet ik nou lezen?” Mijn oog viel op die bijbel in de hoek. Ik dacht: “Da’s toch ook een boek.” Nou ja, bij gebrek aan beter begon ik er maar in te lezen. Gewoon beginnen bij Genesis 1.

Bij het lezen ging bij mij de vraag dagen: Zou er dan echt een God bestaan? Ik dacht toen: “Baat ’t niet dan schaadt ’t niet, ik bid wel een keertje.”, en ik bad: “God als je bestaat, laat het dan maar aan mij zien, dan wil ik graag naar t Huis van Bewaring in Arnhem-Zuid, want dan kan mijn moeder 1 keer in de week op bezoek komen. Als dit gebeurt, dan ga ik bijbel lezen en elke dag bidden, amen. En na 5 dagen ging mijn deur open, je gaat naar een Huis van Bewaring. Ik vroeg welke: Arnhem-Zuid! Toeval dacht ik.

In het Huis van Bewaring ging ik vrolijk door met gebruiken en ik was al weer helemaal verkeerd bezig. Toen na 2 weken zat ik TV te kijken en dat was een programma over een dominee die gevangenen bezoekt in het buitenland. In dit programma werd gezegd: “Als je God een belofte doet, dan kun je je er maar beter aan houden! Anders zul je het weten ook.” Dit kwam echt uit de TV en ’t leek wel of het mij bij de keel greep. Ik schrok me rot en ik heb gelijk een briefje ingevuld voor de dominee van het HvB. “Spoed”, had ik erbij gezet.

De dominee kwam, hoorde mijn verhaal en zei toen: je bent door God in de kraag gevat nu zal alles in je leven anders worden. Ik ben begonnen met bidden en bijbel lezen. En toen ik vrij kwam ben ik naar Huize Norel, een christelijk woon-werkcentrum, in Epe gegaan. Hier leerde ik God echt goed kennen. Ik bestudeerde zijn woord. Maar ik viel ondanks alles toch terug in gebruik.

De Hoop
In 2004 hoorde ik over De Hoop. Ik deed de intake terwijl ik vast zat, en na mijn detentie werd ik opgenomen. Ik bleef vier maanden en leerde toen een leuk meisje kennen. Toen ik wegging bij De Hoop, ging ik bij haar wonen. Ik had me wel opgegeven om me te laten dopen toen ik bij de hoop zat. En ik heb dit ondanks dat ik daar weg was doorgezet: op 05-09-2004 ben ik in Nehemia gedoopt.

Kort na mijn doop liep mijn relatie op de klippen, en ik viel weer terug als een baksteen. Ik pleegde weer wat overvallen en kreeg 4 jaar gevangenisstraf. Ik gaf me tijdens deze detentie weer op voor de hoop, en op 18-02-2008 ben ik weer opgenomen in het Crosspoint programma. Nu zit ik inmiddels zes maanden bij De Hoop, en ik zit nu op ’t kompas. Het gaat echt goed deze keer. De Heer is met mij, en ik leer steeds beter praten. Nu heb ik ook nog deze groep ontdekt en ik verwacht er veel van.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik hoop jullie met mijn getuigenis tot steun te zijn. GOD IS GROOT, GOED EN MACHTIG, GEPREZEN ZEI ZIJN NAAM!!!

God zegen jullie allemaal, groetjes Dré van Rossum

Leo

Gepubliceerd
op 8 september 2008
. 5 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Leo Timmer, 37 jaar en ben al 15 jaar gelukkig getrouwd met Jolanda. Samen hebben we 4 kinderen Jesse (14), Petra (11), Thijs (9) en Daniël(4). Naast de activiteiten in de Christengemeente ben ik dagelijks actief als adviseur/bemiddelaar in de pluimveesector. ‘k Ben geboren op een boerenbedrijf in de Alblasserwaard als vierde kind in een gezin met vijf kinderen. Mijn ouders waren meelevend lid van de Hervormde kerk waardoor ik met het christelijk geloof opgegroeid ben. Hierdoor heb ik nooit aan het bestaan van God getwijfeld en daar ben ik mijn ouders nog steeds dankbaar voor.

Vanaf mijn kinderjaren ging ik serieus met God om en nam actief deel aan catechisatie, jeugdwerk ect. Toen ik 20 was heb ik mijn vrouw Jolanda leren kennen. Tijdens onze verkeringsperiode deden we samen “belijdenis van het geloof” in de kerk. Voor mij was dat op dat moment meer een beamen van de leer van de kerk dan een persoonlijke keuze maken voor Jezus, waarbij ik Hem accepteerde als mijn persoonlijke verlosser die mij een nieuw leven geeft.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

In theorie wist ik wel zo ongeveer hoe het zat, maar ik beleefde dat allemaal niet zozeer. Bijzonder vind ik het dat ik als belijdenistekst meekreeg: Romeinen 1:16: “Want ik schaam mij het evangelie niet; want het is een kracht Gods tot behoud voor een ieder die gelooft, eerst voor de Jood, maar ook voor de Griek.” Persoonlijk geloof is later gaan groeien doordat er mensen op mijn levensweg kwamen waarvan merkbaar was dat ze echt een persoonlijke relatie met de Here Jezus hadden.

Deze mensen wekten bij mij een positieve jaloersheid op door hun manier van geloven en de manier waarop ze daarover spraken. Na ons trouwen was ik op een zogenaamde “praise-avond” van de EO en daar klopte de Heer zo duidelijk aan mijn hart dat ik naar voren ben gegaan na een oproep tot toewijding aan Jezus. Op dat moment werd er met mij gebeden en heb ik hem echt als de Heer van mijn leven binnengelaten.

In deze periode heb ik ook mijn schoonmoeder op vijftigjarige leeftijd op haar sterfbed tot dezelfde overgave zien komen hetgeen een heel diepe indruk op mij heeft achtergelaten. Vanaf toen ben ik, samen met Jolanda, op zoek gegaan naar Gods plan met ons leven. We maakten een periode mee van groei in ons geloofsleven waarin ik mijn dagelijkse werk voor een jaar aan de kant zette om een jaar fulltime bijbelschool te doen. Samen volgden we ook de “Grote Opdracht School” en de Alpha Cursus. Tijdens de “Alpha Cursus” kwam er een sterk verlangen naar meer doorwerking van de Heilige Geest in mijn leven. Hierbij had ik ook een sterk verlangen naar de gaven van de Geest. Nadat ik persoonlijk daarom bad gaf de Heer me ook de tongentaal als gebedstaal, waar ik iedere dag nog dankbaar voor ben.

Dit was ook de periode waarin de Heer me liet zien dat ik me in gehoorzaamheid moest laten dopen zoals dat in de bijbel staat. In onze eigen kerk kon dat niet en ik wist ook niet waar ik dat dan moest laten doen, dus ik zei tegen de Heer: ik ben bereid, als U het wilt, baan maar een weg. Veel sneller dan ik verwachtte kon ik me laten dopen in een bijeenkomst waar ik niet met die bedoeling heenging en waarvan ik niet eens wist dat daar een mogelijkheid was om je te laten dopen. Hierin heb ik zo duidelijk Gods leiding ervaren dat ik me terstond heb laten dopen zonder dat er ook maar één bekende van me aanwezig was, (de meeste van mijn bekenden zouden het er overigens niet mee eens zijn)

Zelfs mijn eigen vrouw Jolanda, die op dat moment depressief was (haar persoonlijke getuigenis kunt u hier lezen) was er niet bij. Binnen één week na mijn doop is zij wonderlijk genezen en heeft ze zich ook in ‘t geloof laten dopen door onderdompeling. In dit proces hebben we heel duidelijk ervaren dat gehoorzaamheid de sleutel is om verder te komen in onze weg met de Heer.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Sinds die tijd hebben we ervaren dat ons leven steeds stabieler is geworden en mogen we nu de Heer dienen in ons gezin, in ons werk en in de gemeente. Het geweldige van het leven met God is dat niet de omstandigheden waarin we leven ons leven bepalen maar onze relatie met de Heer. Net als alle andere mensen in deze wereld hebben we ook nog wel eens te maken met moeilijkheden, (bijv. Daniël, onze jongste zoon is vier jaar geleden geboren met een open ruggetje en in de pluimveesector waarin wij ons inkomen verwerven is het de laatste jaren ook niet altijd vanzelf gegaan) maar we weten: ons leven is in Gods hand en niemand zal het daar uit roven.

Wanneer wij onszelf onderwerpen aan Hem door ons aan Hem over te geven en Hem te gehoorzamen dan zorgt Hij absoluut voor ons en gaan we een geweldige toekomst tegemoet! De vreugde die daaruit voortkomt wens ik iedereen die dit leest toe, de Heer zegene u!