Getuigenissen met tag 'gebed'

Bert

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Beste lezer, hier volgt het persoonlijk verhaal van Bert van Zomeren over wat volgens de behandelend artsen onmogelijk was, maar toch is gebeurd!

Invaliditeit na ongeluk

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

In oktober 2001 kreeg ik een ongeval met de motorfiets. In eerste instantie leek het erop dat het letsel meeviel. Ik kon niet op mijn linkerbeen staan en had veel pijn in mijn onderrug. Collega’s hielpen me uit mijn motorkleding en brachten me thuis.
Toen na twee dagen de pijn en problemen groter werden, bezocht ik de huisarts. De diagnose luidde: ”verrekte en gescheurde spieren in de onderrug”. Al snel bleek echter dat de problemen toch groter waren en werden allerlei specialisten bezocht.

Na enkele jaren en vele onderzoeken bij specialisten door het hele land bleek dat het SI-gewricht ingescheurd was en allerlei banden en pezen in het bekken verrekt of ingescheurd waren. Hierdoor was de stabiliteit van de onderrug (en daarmee van het hele bovenlichaam) onvoldoende.
Door deze instabiliteit ontwikkelde zich ook nog in hoog tempo artrose aan twee tussenwervelschijven in de onderrug. Ook waren zenuwbanen beschadigd, wat resulteerde in gevoelloosheid van het hele linkerbeen.

Uiteindelijk werd ik voor 100% arbeidsongeschikt verklaard en kwam ik thuis te zitten.
Het dagelijks leven bestond uit het innemen van zware medicijnen, wekelijkse bezoeken aan de fysiotherapeut en zo voorzichtig mogelijk bewegen in een aangepaste omgeving.
Door de problemen had ik inmiddels een rolstoel, aangepaste auto, invalidenparkeerplaats, maatfauteuil enzovoorts nodig. Verder droeg ik een corset met stalen strips, dit was nodig om te voorkomen dat mijn onderrug “omknikte”.
Het contrast met het leven voor het ongeval was enorm groot. Ik was gewend veel te sporten (judo, Jiu-jitsu en atletiek) en ook in mijn werk veel fysiek bezig te zijn. Het kostte me veel tijd en moeite te aanvaarden wat de artsen zeiden: “probeer ermee te leren leven”.

Genezing, hoe dan?

En wat moet je dan? Als de artsen zeggen dat je niet te genezen bent en je het zelf ook niet meer weet, blijft er niet veel over!

Gelukkig heb ik een christelijke opvoeding gehad en geloof ik in de almachtige God en Zijn Zoon Jezus Christus. In de jaren dat ik invalide was heb ik veel tot God gebeden en Hem om genezing en kracht gevraagd. De genezing kreeg ik niet, wel kracht om niet wanhopig te worden.

Na het gebed
ben ik uit
mijn stoel
opgestaan
Op Koninginnedag 2008 hebben mijn vrouw Ellen, onze buurvrouw Hanna en ik samen gebeden en aan God gevraagd om Zijn kracht en liefde te laten zien en of Hij mij wilde genezen. Tijdens dit gebed kwam er een enorme rust en warmte over me en heb ik Gods aanwezigheid ervaren.
Na het gebed ben ik uit mijn stoel opgestaan en ging ik lopen. Na twee stappen ontdekte ik dat ik mijn linkervoet voelde en zelf mijn tenen kon bewegen! Ik heb toen mijn corset afgedaan – ondenkbaar vóór dat moment – en merkte dat ik mijn onderrug weer volledig kon bewegen. De pijn, die ik voorheen 24 uur per dag had, was weg!
Na deze ongelooflijke ervaringen hebben we God gedankt voor dit wonder.

Het wonder (h)erkend

In de weken die hierop volgden werden ook andere mensen geconfronteerd met wat er met mij gebeurd was. Bert zonder wandelstok, rolstoel en corset, hoe kan dat?

De fysiotherapeut die ik al jaren lang bezocht, zei er bij het eerstvolgende bezoek het volgende over: “Dit is jouw rug niet zoals ik hem de afgelopen jaren heb gekend. Ik zie geen littekens van een operatie, maar je rug is als nieuw. Ik geloof niet in God, maar dit kan alleen maar een wonder zijn.”
Toen ik hem vertelde wat er was gebeurd heeft hij mijn rug en bekken uitgebreid onderzocht en getest, waarna hij tot de conclusie kwam: “Je hebt mij niet meer nodig, ik hoef en kan hier niets meer aan verbeteren. Ga naar huis en praise the Lord”.

Veel mensen hebben inmiddels van dit wonder gehoord en ik realiseer me dat dit ook veel vragen oproept. Ik weet niet op alle vragen een antwoord, ik weet dat veel andere mensen die ziek of invalide zijn ook bidden om genezing, maar dit niet krijgen. Wat ik wel weet is dat ik altijd pijn had en invalide was en dat ik na het gebed tot God genezen ben. Ik heb dit niet zelf verdiend omdat ik een braaf mens was of omdat ik zo goed heb gebeden. Het was niet mijn “innerlijke energie” of iets dergelijks, dit was een wonder door de enige God.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Sindsdien leef ik weer een leven waaruit de pijn en beperkingen zijn verdwenen en zijn alle hulpmiddelen afgeschaft of teruggegeven aan de gemeente. Ik weet niet wat Gods verdere plan met mijn leven is, ik weet wel dat Hij altijd bij mij is.
Dit is dan ook niet het verhaal van Bert, dit is Gods werk en Hem alleen komt alle eer toe!

Bert werkt nu als computer reparateur bij zijn eigen bedrijfje: www.computerserviceburo.nl

Ingrid

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Ingrid de Zwart-van der Plas. Ik ben geboren in februari 1958, ben getrouwd en sinds oktober 2003 actief in Evangelie Gemeente De Deur in Heerlen.
Ik wil graag mijn getuigenis geven over hoe ik met mijn familie tot God en in deze gemeente terecht gekomen ben.

Het geloof in mijn jeugd

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik kom uit een gezin van zes kinderen: een jongen en vijf meisjes. Mijn ouders kwamen in de oorlog naar Heerlen. Ze waren Hervormd, maar in het zuiden van het land moest je wel Katholiek worden, anders konden de kinderen niet naar school en kreeg vader geen werk. Wij werden streng opgevoed, maar met liefde.
Iedere week gingen we naar de kerk, omdat we dan een kwartje kregen. Ik heb communie gedaan en heb vormsel gedaan. God heeft altijd een rol gespeeld.
Wij hadden nonnen en paters als leraars. Dat was geen pretje. We moesten iedere dag voor de les begon bidden en als je niet luisterde kreeg je met een rietje een tik op je vingers. Toch bleef ik respect houden voor deze mensen. Het waren toch bruiden van de Heer. We maakten werkstukjes met alles over het leven van Jezus.

Helse ervaring

Toen ik op mezelf ging wonen, was het afgelopen met het bezoeken van de kerk. Ik geloofde nog wel, maar meer ook niet.
Mijn leven was een hel. Mijn huwelijk is een aantal keren mislukt door alcohol en drugs en door seksuele mishandeling van mijn kinderen. Ik werd voortdurend mishandeld en moest vluchten naar blijf-van-mijn-lijfhuizen. Op het moment dat ik (in de verzorging) werkte, pleegde mijn ex-man incest bij mijn dochter van 6 jaar en mijn zoon (een baby). Tot op het moment dat mijn dochter midden in de nacht naar mijn moeder vluchtte. Zo is de hele waarheid aan het licht gekomen.
Ik vroeg meteen scheiding aan. Probeerde zelfs zelfmoord te plegen, maar door iets wat mij tegenhield is dat mislukt. Een stem zei van binnen: “Denk aan je kinderen. Ze hebben jou nu 2 maal zo hard nodig.” Uit veiligheidsoverwegingen werden mijn kinderen weggehaald, omdat de vader ze probeerde te ontvoeren.

Ik had zo’n grote haat gekregen en gaf God meestal de schuld, want waarom hielp Hij niet? Waar was Hij toen ik Hem nodig had? Ik snapte het niet en ging de paranormale wereld in. Overal zocht ik markten op en was zelfs van plan om heks te worden. Ik werd ziek en lag vaak in het ziekenhuis met medische klachten: reumaverschijnselen, angsten en paniekaanvallen.

De ommekeer

Later heb ik mijn huidige man leren kennen en we zijn nu 12 jaar bij elkaar.
Door mijn ziektes, o.a. fybromyalgie, hemochromatoze (ijzerstapeling, waar je spieren van kunnen roesten) hebben we vele, moeilijke tijden doorstaan. Het was een genetische ziekte, waar ik de dubbele drager van was. De gehele familie moest bloed prikken, omdat deze het ook konden hebben. Ik was zo verdrietig en zag het af en toe niet meer zitten.

Totdat iemand ons aansprak en zei: “God is op zoek naar jou. Hij heeft een groot plan met jou! Zonder dat je het wist, riep God je de hele tijd. Laat je niet tegenhouden door omstandigheden. Hij wil dat je elke belemmering van je afschudt, omdat Hij van je houdt. Ook van je familie”.
Na een lang gesprek zijn we mee gegaan, hebben ons bekeerd van onze zonden en ons laten dopen door onderdompeling.

Ik heb zelfs mijn ex-man vergeven. Zonder haat kan ik hem aankijken. wat veel mensen niet begrijpen. Voor mijn bekering was ik ook een zondaar, maar God heeft mij vergeven nadat ik Jezus in mijn hart heb gesloten en zijn pad volg.

vergeven
Alleen mijn dochter accepteert dat niet. Hoe kan iemand zo’n man vergeven? Hij heeft je kinderen verkracht, waardoor zij er nu hun hele leven mee moeten leven. Ik heb nog steeds geen contact, maar het is en blijft mijn dochter. Diep van binnen houd ik veel van haar en ik vergeef haar bitterheid.. Vaak heb ik vergeving gevraagd maar ze weigert nog steeds.

Gods genezende kracht

Tot nu toe zijn we nog steeds actief in de gemeente. Door ziekte kon ik niet veel. Ik heb voor me laten bidden voor de door haat en bitterheid veroorzaakte pijnen en depressies. De pastor liet mij op een stoel zitten en liet mij de ongelijkheid van mijn benen zien. Na gebed waren ze mooi gelijk. Ik verwierp alles wat met occultheid te maken had.
Mijn man is een tijdje weg geweest. Maar ondanks dat ben ik blijven volharden en God heeft mij beschermd in deze moeilijke tijden. Ik bleef naar de kerk gaan en God trouw dienen.
Toen mijn man terug was, zijn we weer met zijn allen naar de gemeente gegaan. Ik heb nu sinds kort een bediening bij de zondagsschool, wat ik met veel liefde doe.

Mijn bloeduitslagen zijn nu bijna goed. Ik kan weer evangeliseren, omdat de spierreuma weg is. Sinds januari 2008 heb ik niet meer in het ziekenhuis gelegen en de artsen weten niet meer wat ze doen moeten. Ik heb vaak nog wel pijn, maar de artsen zeiden dat ik ermee moest leren leven.

Toen ik de artsen uitlegde dat God een grote rol speelde in mijn leven, bemoedigden zij mij met: “Blijf vertrouwen op God. Hij is de enige geneesheer en wij zijn alleen instrumenten van Hem”! De kracht van God en gebed voor genezing helpt beter dan de hele revalidatie in het ziekenhuis. Als ik nu weer pijn voel, vraag ik in gebed aan de Heer of hij de pijnen weghaalt. Meestal is het dan ook werkelijk weg.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Gods plan

Ondanks dat we nog in moeilijke situaties zitten blijven we volharden, omdat wij weten dat God altijd bij ons is. We vertrouwen God meer dan wie ook. Daarom zeg ik jullie: “Twijfel niet langer, God heeft een plan met allen. Denk daaraan, en geloof in God. Sta sterk in geloof, want God is bezig!”
Jezus heeft ooit gezegd: “Jullie zullen nog grotere werken doen dan Ik deed, als je maar in Mij gelooft”. Strek je daarom met heel je hart naar Hem uit. Leef met Hem, iedere dag. Wees eerlijk en rein in je daden en God zal je leiden. HIJ HEEFT ALLES ONDER CONTROLE !!!

Jacoba

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Even voorstellen

Mijn naam is Jacoba en ik woon in Zwolle. Ik ben geboren in juni 1983. Bijna mijn hele leven heb ik in Zwolle gewoond.

Waarom zit satan
mij toch steeds
op de hielen?
Vanaf mijn 13e tot mijn 21e heb ik in verband met mijn blindheid in Zeist gewoond op Bartimeüs. Dat is een instituut voor blinden en slechtzienden. Ik verbleef daar op een internaat. Van mijn 7e tot mijn 13e ging ik iedere dag met de taxi op en neer.
Op mijn 21e ben ik na veel problemen daar in Zeist weer in Zwolle komen wonen. Aangezien ik nog geen eigen onderkomen had ben ik eerst bij mijn broer en schoonzus gaan wonen,vervolgens bij mijn ouders, daarna bij mijn oom en tante en later weer even bij mijn ouders. In die tijd ben ik gaan knokken voor een urgentie om een huisje te kunnen huren. Daar woon ik nu al weer zo’n 3 jaar.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Mijn kerk

Zo ongeveer 100 meter naast mijn flatje staat een kerk. Omdat ik niet echt met het geloof ben opgevoed ging ik daar ook niet naar toe, want ja, wat moest ik daar nou? Ik hoorde op een dag op de radio een korte reportage over deze kerk. Dat was op een zondagmorgen. Ineens kreeg ik de impuls om er naartoe te gaan, hoewel ik eigenlijk niet wist wat ik kon verwachten. Al met al ben ik daar nu bijna twee jaar te gast. Zo voelt dat niet trouwens.
Omdat ik me meer in het geloof wilde gaan verdiepen, heb ik eerst de Alpha-cursus gevolgd. Die beviel zo goed, dat ik daarna ben doorgegaan met de Emmaüs-cursus. Na verloop van tijd heb ik God en Jezus wel een stuk beter leren kennen. Ook de bijbel lees ik nu meer en begin behoorlijk wat basiskennis te kweken.

Mijn probleem en Gods oplossing

Ik had alleen een probleem. Het was me opgevallen dat, zodra ik de bijbel pakte of op een andere manier met het geloof bezig ging, ik heel angstig werd. Ik had dan het gevoel dat iemand me stond te begluren en me waarschuwde dat ik dat niet mocht doen.

Tijdens de infoavond van de Emmaüs-cursus heb ik dit te kennen gegeven aan één van de kringleiders. Zij vatte het idee op om met me mee te gaan naar huis samen met de andere kringleiders en daar mijn hele huis door te bidden zodat het weer rustig zou worden. Toen we eenmaal thuis aankwamen bekroop dat angstige gevoel me weer. Toen begonnen ze met bidden tot God en Jezus. Ze baden of de satan verjaagd kon worden uit mijn huis en dat door heel het huis heen engelen konden komen.
Tijdens het gebed hadden ze mij bij de hand en ik voelde me zo warm worden, zo vredig! Haast onbeschrijflijk. Heel mijn huis was rustig geworden. Alleen voelde ik wel, dat zodra we ergens kwamen om te bidden dat de satan zich als het ware gewoon schrap zette en dus niet wegwilde, maar hij heeft verloren!!!!! Net zoals altijd. Nu kan ik dansend door het huis met een bijbel zonder een greintje angst. Zo heerlijk is dat!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Tweede poging van satan mislukt!

Maar later kwam ik door een foutieve link op internet op “the church of satan”. Ik was zo bang! En mijn computer liep gelijk vast. Ik heb gebeden of God me wilde helpen om niet meer bang te zijn. Direct na mijn gebed was ik volkomen kalm.
Ik heb ook aan God deze vraag gesteld: Waarom zit hij (satan) mij toch steeds op de hielen? Vanaf die tijd ben ik altijd kalm en kan ik zelfs, als ik weer verkeerde energieën in mijn huis voel, ze verdrijven door de naam van Jezus aan te roepen.

Teus

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Teus, geboren in 1960, getrouwd met Joke en vader van 3 dochters. Jezus Christus heeft mij op 10 februari 2008 genezen bij de Levensstroom gemeente in Leiderdorp.

MACHTEN EN KRACHTEN

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eerst wil ik iets schrijven over mijn voorgeschiedenis. Van jongs af aan had ik interesse in binden en discipline, sadisme en masochisme (bdsm). Dit heeft alles te maken met machtswellust. Veel mensen uit de occulte wereld, zoals mediums en magnetiseurs, zijn hierin betrokken. Ik ben hier een jaar of vijf heel intensief mee bezig geweest. Mijn conclusie is dat dit één van de grootste machtsgebieden van de duivel is. Hij heeft iedereen die daarmee bezig is in zijn macht. Alleen door gebed kunnen mensen hiervan bevrijd worden.

In 2001 kwam ADSL in ons huis en ging er een wereld voor me open. Ik kon nu van alles met bdsm doen. Op internet vond ik genoeg informatie op dit gebied. Via chatkamers leerde ik er heel veel over. Ik kreeg contact met mensen en ontmoette hen ook.
Bij deze mensen waren openbare sessies. Zo kwam ik er op een ontspannen manier mee in aanraking. Deze mensen uit Den Haag maakten mij wegwijs. Verder waren er andere mensen die ik via hun chatkamer kende bij betrokken. De vrouw ervan bleek (toeval bestaat niet) ook medium te zijn. Zij vertelde mij dat ik paranormale (occulte) vaardigheden had en dat liet ze me ook zien. Ik ging op onderzoek uit en mijn experimenten op dat gebied slaagden.

Toch was ik er huiverig voor. Ik wilde nooit van mijn leven satan dienen. Daarom vond ik dat ik de HEER eerst om kracht moest vragen voor ik iets deed. Als het niet van de HEER was moest Hij het blokkeren, zodat er niets gebeurde. Maar er gebeurde wel wat. Dus dacht ik dat het een gave van de HEER was en ging ik ermee verder. Alles wat ik deed ging goed. Dat echtpaar uit Den Haag liet ons toen er moeilijkheden kwamen opdagen als een baksteen vallen. Het maakte mij niet uit. Ik zette zelf wel wat op en had hen niet nodig. Dit ging razendsnel. Anderen in de bdsm wereld moesten er heel veel pijn, moeite en tijd in steken en kregen meestal zelfs helemaal niets van de grond. Ik had het in twee maanden al voor elkaar. Ik telde daar gelijk mee. Mijn beslissingen werden meestal als besluit aangenomen.
Ik snapte toen nog niet hoe dat kwam, maar dit werd allemaal door de duivel geregeld. Als hij mij zo in de watten legde, kon hij me verder inpalmen en me van mijn HEER wegtrekken. Ook kon hij me dan steeds verder vergiftigen met zijn demonen. Want zo is hij.

KOM BIJ MIJ, VERTROUW OP MIJ

Officieel was ik wel kerkelijk, maar ik kwam er niet meer. Op een gegeven moment werd ik door een heel goed bevriend echtpaar uitgenodigd om naar een opdraagdienst te komen. Ze hadden twee pleegkinderen aangenomen, die werden opgedragen aan God. Ik ben daar puur uit nieuwsgierigheid heen gegaan. Ik had zoiets nog nooit gezien en wilde dat wel eens meemaken.
In die tijd was ik – zoals men in de occulte wereld zegt – geestgevoelig geworden. Ik heb gemagnetiseerd, toekomst voorspeld, contact met doden (demonen) gehad en gedachten gelezen. Ik koppelde de occulte en bdsm wereld aan elkaar. Dit had ernstige gevolgen, wat voor mij toen grote genoegens waren. Ik zat er dus diep in.

Bij het passeren van de kerkzaaldeuren vond een frontale botsing plaats tussen duivelse demonen en de Heilige Geest. En alles wat de Heilige Geest niet diende moest!!! wijken. In die dienst was de Geest van God oppermachtig aanwezig. Zo sterk dat al wat ik bij mij had (en dat was heeeeel veel) er tijdens die dienst niet meer was. Het was ook zo anders dan dat wat ik gewend was te voelen. Zo intens vol liefde!!!!! Het verschil is niet onder woorden te brengen, zo groot. Om een keuze tussen die twee te maken is totaal niet moeilijk. Gods Geest riep mij daar: “Kom bij Mij, Teus. Vertrouw op Mij”.
Dat sloeg in als een bom. Vanaf die dag ging ik weer trouw naar de kerk. Na drie weken kaartte ik mijn occulte bezigheden aan bij een oudste. Ik dacht: ”Teus, ben je gek geworden dit nu al ter sprake te brengen?”. Maar de HEER zorgde ervoor dat ik het wel naar voren bracht. Ze wezen het niet gelijk af en wilden het eerst onderzoeken. Ze hadden zo hun bedenkingen. Dat had ik ook wel verwacht. Aan de hand van de Bijbel wilden ze samen met mij onderzoeken of dat wat ik deed wel Bijbels was. Ik besloot ermee te stoppen nadat ik te horen kreeg dat het niet Bijbels was.

MACHTSGEVOEL OP SEKSUEEL GEBIED
De duivel aan zet

Het machtsgevoel op seksueel gebied wilde ik toen nog niet los laten.
Ik zei tegen de oudsten: “Ik kan het niet alleen”. Ze antwoordden: “Dat hoef je ook niet. Wij zijn er voor je”. Ik wist toen nog niet wat mij te wachten stond. Ik was een verrader van satan. Hij was het er niet mee eens wat ik nu deed, dus viel hij mij aan.
Ik kreeg last van mijn darmen. Langzaam werd dat steeds erger. Ik zag echter de link niet naar satan. Het duurde een hele tijd voor ik door had wie alles veroorzaakte. Tot het mij opviel dat het veel erger was als ik kerkelijke activiteiten deed. Het leek er heel erg op dat iemand mij van deze kerkelijke activiteiten weg wilde houden, want op mijn werk had ik veel minder last. Op het moment dat ik door had wie de veroorzaker was, maakte dat opeens niet meer uit.
De duivel wil dat jij je focust op de ziekte en niet verder denkt. Dan kan de duivel, die de ziekte veroorzaakt en deze minder of erger laat worden afhankelijk hoe je er op reageert, lekker blijven waar hij is. Als ik in zijn richting ging denken, zakten de klachten vaak af. Dan dacht ik: “nee, Teus, je zit er helemaal naast met die gedachte” en kreeg de duivel zijn zin.

…zien vele christenen
totaal geen gevaar in dingen
die direct gelinkt zijn
aan de occulte wereld

Ik kreeg van God een belofte. Als ik daar zou zijn waar HIJ mij kon gebruiken voor Zijn doel, dan zou ik genezen worden. Dit heb ik altijd als handvat vastgehouden. Het was heel zwaar, maar mijn broeders en zusters waren er altijd voor mij. Ik heb daar veel steun aan gehad. Ik heb meerdere keren – als ik het goed heb vijf tot tien keer – een bevrijdingsgebed gehad, omdat ik niet inzag of wilde inzien dat bepaalde dingen niet van God waren. Zoals ik heb ervaren zien vele christenen totaal geen gevaar in dingen die direct gelinkt zijn aan de occulte wereld, dus aan de duivel.
Steeds als er een datum van het bevrijdingsgebed bekend was werden de klachten veel erger. Een paar dagen erna waren ze bijna weg. Als de ziekte weer terugkwam, ging ik samen met God spitten naar het waarom. Samen met God vond ik altijd weer een reden. Op een gegeven moment begreep ik dat ik ook dat machtsgevoel zou moeten loslaten. Dat was niet gemakkelijk. Het was één van satans laatste ingangen bij mij.

DE SPECIALIST

Begin december 2006 moest ik op een maandag naar de internist voor controle. De donderdag erna zou er een bevrijdingsgebed plaatsvinden. Ik heb de internist verteld hoe slecht het ging: en dat was heel erg slecht. De internist wilde een onderzoek, ik niet. Ik zei hem: “Donderdag wordt de veroorzaker van deze ellende er uit geschopt en zijn de klachten weg.” Daar wilde de internist niet aan.

Ineens was daar tijdens het gesprek Jezus’ stem: “Tot meerdere eer en glorie van Mijn naam!!!“ Ehh, dus U wil dat het onderzoek wel plaatsvindt?? Dat bleek dus het geval. Ik ben gestopt met onder het onderzoek uit te komen. Ook heb ik me er bij neergelegd dat het plaats moest vinden. De Heer heeft er vast Zijn bedoeling mee. Door heel veel druk van de internist zou het onderzoek 10 dagen later plaatsvinden. Dit druk uitoefenen deed hij op zo’n manier dat ik me zorgen begon te maken.
Het bevrijdingsgebed was heel erg zwaar. Ik maakte het mezelf alleen maar moeilijk. De duivel pakt je altijd op je zwakke punten. Als je zelf gaat knokken en niet op Jezus bouwt, kun je het nooit van de duivel winnen!!! Jezus hielp mij er doorheen omdat Hij van mij houdt, zoals van ieder mens waar ook ter wereld.

Twee dagen na het bevrijdingsgebed waren de klachten weg en de woensdag erna was het onderzoek. Bij dat onderzoek was niets meer aan de darmen te zien.
De onderzoekende arts keek steeds tussen scherm en dossier heen en weer. “Dit kàn niet!!!”, zei hij. “Wat kan niet???”, vroeg ik. “Geen enkel menselijk lichaam kan zo snel van zoveel darmschade herstellen. Ook niet met alle medicijnen op maximaal en een sterk lichaam met een goede weerstand. Dan nog kan dit niet.” Ik heb geprobeerd het uit te leggen, maar de arts wilde er niet aan.

TERUG BIJ AF ?

Ik dacht genezen te zijn, maar dat was ik niet. Ik ging weer eens in de fout door daar te komen waar ik niet mag komen volgens de Bijbel. En weer kwamen klachten terug. Nog niet alle ingangen van de duivel waren afdoende afgesloten.

Ik was al meerdere keren – een maand of 9 iedere maand 1 keer – in de Levensstroom gemeente van Pastor Zijlstra geweest. Ik ervoer de aanwezigheid van de kracht van God nog veel sterker dan tijdens de opdraagdienst. Normaal moest ik in die tijd ieder uur naar de wc. Als ik voelde dat ik moest, moest ik ook meteen hard rennen, anders was ik te laat. Maar tijdens de diensten daar niet één keer.
Jezus droeg mij op een zondag op om weer te gaan. Maar nu om naar voren te gaan voor genezing. Het was dus Zijn tijd nu. Ik ervoer heftige tegenstand van satanische (duivelse) machten, maar ik ben toch gegaan.
Het onderwerp van de preek was vergeving. Toen pastor Zijlstra het onderwerp noemde kreeg ik een naam ingegeven door de Geest. Ik zei: “Nee, Heer, daar heb ik een meningsverschil mee. Er is geen vergeving nodig.” Nog en paar keer kwam die naam naar voren zonder resultaat.
Ik ben naar voren gegaan en pastor Zijlstra heeft voor mij gebeden. “GENEES IN JEZUS’ NAAM”. Ik voelde wel een gloed, maar toch wist ik dat ik niet genezen was. Van het podium ging ik naar de nazorg. Daar had ik een gesprek met een pastoraal medewerker. Een goed gesprek. Deze man werd heel duidelijk door de Heilige Geest geleid. Hij wist dingen van mij die hij niet kon weten. Ik weet absoluut zeker dat ik die dingen niet had verteld. Hij zei dingen die in mijn stille tijd met mijn Vader ook al naar voren waren gekomen. Dat doet je nogal wat op zo’n moment.
Thuis aangekomen was het weer rennen naar de wc, bewijs dat ik niet genezen was. De volgende dag kreeg ik de hele dag door diezelfde naam in mijn hoofd. ‘s Middags om drie uur zei ik: “ Ja, Heer, ik begrijp het nu. Ik zal het recht gaan zetten”. Vanaf dat moment roerde de satan zich heftig en begreep dat zijn laatste deur nu heel snel dicht zou gaan. Die laatste uren tussen drie en acht uur waren heel erg zwaar. Ik ben gegaan en het viel heel erg mee. Ze waren heel blij dat ik de eerste stap zette. Ze zochten al een tijdje naar een mogelijkheid om het uit de wereld te helpen. Tijdens het gesprek voelde ik de aanvallen van satan steeds zwakker worden.
Jezus maakte mij daarna duidelijk dat dat boek dicht is. Het is opgeruimd, vergeven en vergeten. Sinds dat moment is mijn stoelgang perfect, beter dan het in 30 jaar is geweest.

Maandag 1 december 2008 ben ik weer bij de internist in het ziekenhuis. Hij vroeg zoals gebruikelijk hoe het er mee ging. Ik heb dat verteld, de internist dacht bedachtzaam na alsof hij zijn woorden zwaar afwoog. Daarop zei hij: “gezien de feiten kan ik niet anders dan u genezen verklaren. Dit kan normaal niet bij uw ziekte. Toen u begin december 2006 tegen mij zei hoe slecht het ging, was de zaak voor mij duidelijk. Dit was het begin van het einde. Als de ziekte in dat stadium is, gaat de lijn alleen nog maar naar beneden. Maar tien dagen later bij het inwendig darmonderzoek waren de darmen als nieuw. Er was niets meer te zien van de grote schade die er zou moeten zijn volgens uw klachten. Dit was onmogelijk. Ik dacht nog: dit is zeer tijdelijk. Maar naar nu blijkt niet. Wat er toen bij het onderzoek al bleek is bewaarheid. Uw darmen zijn op wonderlijke wijze genezen. Medisch kan het niet, maar gezien de feiten kan ik geen andere conclusie trekken. Het ga u goed”.
Met een handdruk namen we afscheid. Ook aan de balie wenste men mij veel geluk en gezondheid toe.

DE SLEUTEL

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Uit dit alles blijkt hoeveel invloed satanische krachten kunnen hebben als wij niet onder de bescherming van Jezus en de Heilige Geest staan en blijven. Hij is de Enige die ons daartegen kan beschermen.
Na een bevrijdingsgebed waren mijn darmen genezen, maar door in de fout te gaan opende ik weer een deur voor satan. Die uitnodiging neemt hij zeker iedere keer aan. Als wij de duivel uitnodigen door foute dingen te doen, jagen we de Heilige Geest weg en zijn we een speelbal van de duivel. Vandaar de terugkeer van de ziekte.
Ook geeft het aan hoe belangrijk het is dat wij met niemand ruzie mogen hebben. Dat wij mensen hun fouten vergeven. Er staat niet voor niets in de Bijbel: “Als gij een ander niet vergeeft, kan Ik u ook niet vergeven”. Ik heb dat aan de lijve ondervonden. Pas na vergeving kon satan eruit worden gezet en kon ik worden genezen van mijn ziekte.
Voor mij was heel belangrijk dat pastor Zijlstra in de preek het voorbeeld aanhaalde van een terminale hartpatiënt die voor genezing kwam. Hij werd genezen maar was de andere dag weer ziek. Dat kwam doordat hij een echtpaar niet kon vergeven. Toen hij dit wel deed, was hij weer genezen. Dit was voor mij een voorbeeld. Hieruit blijkt hoe belangrijk onze getuigenissen van genezing kunnen zijn voor anderen. Mij heeft het aan het denken gezet en Jezus heeft het gebruikt om mij verder te helpen en mij helemaal te genezen.

Mijn grootste wens is Hem te dienen volgens Zijn plan met mijn leven. Mijn vrouw zegt dat ze terugziende op 2001 een totaal andere man heeft gekregen. Alle eer komt onze drie-enige God toe.

Djessyca

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo, ik ben Djessyca. Ik wil jullie mijn getuigenis vertellen. Ik had ongeveer 2 en half jaar oogontsteking. Raar maar waar: ik dacht er nooit aan om het weg te sturen. Of niet met genoeg geloof. Maar ongeveer 2 en halve week geleden werd er voor mijn ogen gebeden. En dank God, ze waren genezen! Maar 2 á 3 dagen later was het weer terug… en ook nog eens erger dan eerst!

Er kwam nog meer rotzooi uit mijn ogen, mijn ogen hadden buien dat ze heel erg pijn deden en bloed rood werden, alsof alle adertjes waren geknapt. En dat voelt heel vervelend kan ik je zeggen! Ook afgelopen zondag 11 augustus kreeg ik weer zo’n pijn in mijn ogen. Ik baalde er van omdat er al voor was gebeden, en het al was genezen maar het er nu toch weer was.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Maar toen bedacht ik mij dat ook ik er zelf voor kan bidden! Dus ik heb een plek opgezocht waar ik alleen was, en ik hardop gaan bidden. En mensen: een simpel gebed met een oprecht hart werkt! Ik voelde meteen de pijn weg gaan en het gevoel alsof allemaal adertjes waren geknapt ging ook meteen weg.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik keek in de spiegel en zag dat mijn ogen weer de normale kleur hadden! En ik heb er nu nog steeds geen last meer van en ik zal het ook nooit meer krijgen!

DANK U GOD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Petra

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.
Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het zoals Christus de kerk.Efeze 5:29

Hallo allemaal,

Ik ben Petra, 34 jaar en getrouwd. We hebben 2 kinderen: Een dochter van 9 jaar en een zoon van 5 jaar. Twee-en-half jaar geleden ben ik tot bekering gekomen en heb een levende relatie met Jezus Christus ontvangen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik ben hersteld van anorexia. Hoewel ik het nog steeds moeilijk vind om het uit te spreken.

Ik kom uit een christelijk gezin. We waren met ons negenen: Vader, moeder, 5 broers en zussen, oma en ik. Het geloof, de buitenkant, hard werken en niveau was erg belangrijk. Geld was er genoeg en zo werden we ook vaak in het dorp beken: het perfecte gezin. Aan de andere kant was er ook veel liefde en gezelligheid.

De familie van mijn vaders kant had veel invloed op ons gezin. Trots, hoogmoed en “de wáre kerk” waren zo belangrijk, dat ze uiteindelijk een eigen kerk hebben gesticht en in een sekte zijn beland. Mijn ouders waren als enige niet hierin mee gegaan, dus werden we verstoten. Dit had grote gevolgen voor ons als gezin.

Op mijn 12e werd mijn moeder depressief en werd regelmatig opgenomen in psychiatrische inrichtingen, ook heeft ze een zelfmoord poging gedaan. Mijn vader werkte hard en oma zorgde voor ons of af en toe een kindermeisje.

Ik heb mij altijd de minste gevoeld. Als persoon stelde ik niet zoveel voor, iedereen kon alles net iets beter, was mooier en als het thuis niet goed ging, dan lag dat aan mij. Of tenminste: zo dacht ik. Toch stond ik bekend als het zonnetje in huis. Ik geloofde in God, maar had daarnaast veel angsten en hallucinaties. Ik had het idee mijzelf te verliezen en had geen controle meer over mijzelf.

Ik was ongeveer 16 jaar toen ik begon met minder eten bijv. geen koeken eten of zwarte koffie drinken en zo kreeg ik mijzelf onder controle. Op mijn 17de kreeg ik verkering met de jongen die nu mijn man is. Ik moest stage lopen in een jongerencentrum en ging op kamers. Alles kwam tegelijk, ik had het gevoel aan zoveel eisen te moeten voldoen, ik had er geen grip op.

Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Ik ging al minder eten. Hele dagen zat het in mijn hoofd: “wel eten, niet eten, ik ben lelijk, ik kan niets, dom, dik” enzovoort. Op een gegeven moment woog ik 46 kilo, ik werd achterdochtig naar mensen, slikte afslankpillen, laxeerpillen, afslankgels en moest op gegeven moment stoppen met mijn studie jeugd- en jongerenwerk en ging weer thuis wonen.

Toch heb ik het heel lang geheim kunnen houden. Mijn vriend en mijn vriendin wisten het wel, maar ik had het er niet veel over. Het bleef mijn geheim, dat was veilig. We trouwden en ik dacht dan gaat het vast wel beter. Maar het werd alleen maar erger er moest gekookt en gegeten worden.

Boodschappen doen was iets vreselijks, wat halen we in huis en wat niet. We hadden ons winkelkarretje gescheiden. De ene helft voor mij en de andere helft voor mijn man. Hij moest ook persè die route nemen in de winkel die ik wilde, anders was ik de kluts kwijt. Sommige dingen moesten ook verplicht ergens anders gehaald worden, daar zat dan bijvoorbeeld 1 calorie minder in.

Lichamelijk contact werd steeds moeilijker. Niemand mocht mij aanraken. Ik ging nog meer sporten, fietsen, lopen, rennen, trap op, trap af. Echt alles in het extreme. Vier uur sporten achter elkaar zonder eten, geen probleem. Ik gaf mezelf ook nog op de kop, want het had altijd nog wel sneller, harder of langer gekunt. Het was nooit voldoende.

Soms kookte ik, ging aan tafel zitten en zat te kijken hoe mijn man het op zat te eten. Ik leed op gegeven moment mijn eigen leven en leefde van schuldgevoel naar schuldgevoel.

Van een vriendin kreeg ik een dagboekje om van me af te schrijven. Hier heb ik 2 keer wat in geschreven. Ik citeer een stukje uit 1994:
“Ik ben er heel diep in weggezakt. Ik voel me als ik niet eet schuldig, ik voel me als ik wel eet schuldig, ik voel me schuldig als iemand mij wat aanbied en ik zeg nee! Ik voel me schuldig tegenover mijzelf als iemand mij eten aanbied en ik zeg ja! Ik ben geestelijk zo moe, en lichamelijk voel ik niks. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik fiets ermee, ik werk ermee, ik eet ermee, ik praat ermee, nooit één moment rust.”

Hierna ben ik in therapie gegaan. Ik heb daar leren eten, en mijn gevoel weer te leren voelen. Ik durfde op een gegeven moment niet meer heen. Het was zo beangstigend om weer te voelen. Mijn man moest me er heen sleuren, hij bracht me tot aan de deur, en wachtte tot de deur weer dicht ging en haalde me aan het eind van de dag weer op.

3 jaar later heb ik weer een stukje geschreven: “De maat is vol van al dat gepieker, eindelijk kom ik erachter na zo`n 3,5 jaar dat het niet overgaat. Ik kom erachter dat douchen ook vreselijk is. Ik sla mijn armen altijd om mijn buik, zodat ik mijn lelijke lichaam niet hoef te zien en toch kijk ik dan en dan voel ik me weer schuldig, het is net of ik mezelf pijn wil doen, zodat ik dan niet wil eten, maar dan pak ik toch weer eten en dan voel ik weer rot. Ik ga er alleen nog maar op achteruit.”

Dat was natuurlijk niet zo want ik ging dingen signaleren en ik kreeg weer gevoelens die ik niet meer kende, het waren gevoelens van angst, boosheid en verdriet, het voelde zo ellendig, dat ik het gevoel had dat ik dood ging. Ik kon het niet meer dragen, mijn lichaam en geest konden niet samen gaan, het was uit ballans. Soms viel ik zomaar weg en viel dan in een diepe slaap. Dat gebeurde regelmatig.

Ons huwelijk ging niet meer goed, door nog andere dingen die er bij kwamen. We hadden niet veel met God, we geloofden wel, maar deden er niet veel mee. Op een gegeven moment zouden we uit elkaar gaan, maar het bijzondere was dat we 1 keer samen hebben gebeden: God help ons!!!
Toch wilden we het samen weer opnieuw proberen. Later hebben we 2 prachtige kinderen van God ontvangen. Hoewel ik de zwangerschappen niet makkelijk vond, omdat mijn lichaam veranderde. Maar door 4 jaar therapie had ik alles wel aardig onder controle en leefden we gewoon ons leven.

God heeft ons gebed 8 jaar later verhoord. Ik begon een dieper gevoel van emotie te missen eigenlijk was ik op zoek naar God. Op zoek naar geliefd te worden. Door project doelgericht leven (een bijbelstudie) en een interkerkelijk koor kreeg ik een relatie met Jezus. Ik vond het zo bijzonder hoe deze mensen vol van God waren. Ik begon steeds meer te begrijpen: “God kijkt naar mij en Hij vindt mij mooi.”

Eenmaal op een zondagochtend in een fijne gemeente, VBG Groningen beland, heb ik alleen maar gehuild. Ik kwam erachter dat ik mocht zijn wie ik ben. Ik begon bijbel te lezen en kon niet meer stoppen (dat was pas een goede afslankmethode). En zo kwam ik bij die tekst van Ef 5:29. Ik zal hem nog een keer voorlezen:
Want niemand haat zijn eigen lichaam, maar voedt en verzorgt het zoals Christus de kerk.

Ik ben op mijn knieën gegaan en gezegd: “Heer hier ben ik. Ik kan het niet meer. Vergeef mij, Heer. Hoe kan ik mijn eigen lichaam nog steeds zo haten, terwijl God het heeft gemaakt, zoals Hij het heeft bedoeld? Wilt U mij veranderen. Ik geef mij zelf aan U, wilt U mij genezen”

Ik ben een herstel-programma gaan volgen: Celebrate Recovery. Ik heb dit doorlopen met nog 3 fantastische vrouwen (zussen) en er is mij zoveel meer duidelijk geworden. Ik heb kunnen vergeven wat anderen mij hebben aangedaan. Ook ik heb veel mensen, vooral mijn lieve man en familie en vrienden, verdriet gedaan. Maar God heeft mij vergeven. Nu kan ik ook mijzelf vergeven.

Ik leef niet meer van schuldgevoel, naar schuldgevoel. Ik ben vrij!!! Uit genade.

Ik heb verschillende therapieën gevolgd en dat was goed, dat moest ook, maar God is de heelmeester van Geest, ziel en lichaam. Het bijzondere hiervan is, dat ik dacht dat het heel goed met mij ging, dat was ook wel zo. Beter dan het eerder was, maar het zat altijd in mijn hoofd, ik hield het nog steeds onder mijn controle. Er zat nog steeds veel angst, om niet dik te worden, eigenlijk om niet geliefd te worden.
Maar het is nu weg, uit mijn hoofd, Geest en lichaam kunnen weer samen gaan. In begin ervoer ik dat als een rust, nu als een intense vrede met God.

Oh ja, ik word nog steeds aangevallen, je moet toch maar weer sporten, wat zal het heerlijk zijn om als een veertje door het leven te gaan, alsof ik dan meer gewaardeerd wordt, alsof mijn identiteit aan mijn uiterlijk afhangt.
Maar mijn identiteit is in Christus. Een aantal weken geleden heb ik te horen gekregen dat ik reuma in de weke delen heb en hypermobiliteit, dus altijd pijn en moe. Ook is er geconstateerd dat er een stukje bot beschadigd is, waarschijnlijk door sporten en bevallingen. Dit kan gekomen zijn omdat ik mijn lichaam niet goed heb verzorgt en heb kunnen luisteren naar mijn lichaam en daar nu de gevolgen van moet ondergaan. Ook daar pakt satan mij op, zo van, voel je maar weer lekker schuldig. Maar ik stuur het weg in de naam van Jezus. Want het zijn allemaal grote leugens die in je hoofd zitten. Zoals het staat in de bijbel: Onderwerp u dus aan God, maar verzet u tegen de duivel en hij zal van u wegvluchten. — Jakobus 4:7-8

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Dit is wat ik voor God mag doen, dienen vanuit ervaring. Wie ben ik, dat ik hier mag staan? Ik? Ik ben een parel in Gods hand. Echt, God kan genezen. Door zijn zoon Jezus heeft Hij alle pijn en verdriet gedragen opdat ik mag leven zoals Hij dat heeft bedoeld. Beken eerst je hoogmoed. Ik bedoel hiermee, dat je moet ontdekken dat je het zelf niet kan. Kies radicaal voor God. Stel je leven onder de heerschappij van Jezus. Dan komt de rest ook wel.

Ik weet als geen ander om het alleen te willen op lossen. Dat van mij is nooit erg genoeg. Er is altijd wel iemand dunner dan ik. En dit is wat ik anderen wil vertellen, alsjeblieft deel het. Kom uit die schelp, laat God het openbreken, dan mag je de parel worden, zoals God jou heeft bedoeld.

Esther

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, ik ben Esther en in het dagelijks leven studente. Ik ben bijna 18 jaar en doe deze maand examen havo. In september begin ik aan een DTS (Discipleship Training School) voor een half jaar bij Jeugd met een Opdracht. Nu ik dit schrijf ben ik erg blij, geniet ik en dank God voor wat hij het afgelopen jaar gedaan heeft. Ik had eerlijk gezegd nooit verwacht dat ik nu hier zo zou zitten en dit zou gaan schrijven.

Het begon allemaal in de zomer van 2006. Ik was geslaagd voor VMBO en mocht HAVO gaan doen, maar eerst kon ik gaan genieten van een vakantie. Maar er was iets raars, ik voelde me zo vaak down en erg verdrietig. Precieze redenen kon ik niet noemen. Ik heb ook nooit traumatische ervaringen meegemaakt of zoiets. Ik dacht dat dit bij mijn leeftijd hoorde, ik was namelijk net 16 jaar geworden en dus in de pubertijd.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eetstoornis
Na de vakantie werd alles langzaam erger. Mijn gedachten werden steeds negatiever over mezelf, anderen en mijn leven. In december 2006 werd alles tevéél. Op TV zag ik een programma over iemand met een eetstoornis. Ze vertelde dat ze vaak spanningen niet aan kon en daardoor ging overgeven of niet eten. Deze woorden bleven een paar weken in m’n hoofd spoken, tot het moment dat ik niets meer zag zitten, m’n leven was volgens mijn gedachten waardeloos, ik werd gek van m’n gedachten en wilde m’n aandacht op iets anders vestigen, overgeven. Het luchtte even op. De eerste keer schrok ik van mezelf en viel huilend in slaap. De depressieve gedachten bleven doorgaan, en ik kon me niet meer concentreren, en kon vaak alleen nog denken aan overgeven, want dat luchtte (even) op.

De volgende week gebeurde het weer, die week daarna weer, die week daarna 2 keer enz. en zo ging de maand december voorbij. M’n moeder merkte dat het niet goed ging, en na een lang en moeizaam gesprek met m’n moeder heb ik haar uiteindelijk mijn geheim verteld. (Ik had het eigenlijk niet willen vertellen want ik wilde haar niet bezorgd maken.) Alleen m’n moeder wist het, en ze lette op, maar ze kon me niet tegenhouden te spugen, dus ik ging door, 2 keer per week werd 3 keer per week en er waren weken dat ik bijna elke dag ging spugen. Het werd een verslaving.

Processen (menstruatie o.a.) in m’n lichaam stopten na verloop van tijd, en de afvoer bij ons in huis verstopte door het gespuug. ’s Avonds kon ik niet meer slapen, nachten lag ik te huilen en ik was heel bang in donker. Een aantal keren per week had ik angstaanvallen. Het enige wat ik kon doen was huilen en mezelf pijn doen. Doordat ik me zo slecht voelde kwam ik bijna niet meer buiten de deur. ’t Liefst sloot ik me op in de badkamer en wilde ik alleen zijn.

Ondertussen ben ik via de huisarts bij een psycholoog gekomen. Elke week kwam ik langs om alles op een rijtje te zetten, het hielp om over dingen te praten waar ik nooit over durfde te praten met iemand, maar het spugen bleef maar doorgaan.
M’n moeder zei dat ik zo mager was en dat dit niet mooi was, maar ik geloofde het zelf niet. Het enige wat ik zag was een opgeblazen buik als ik net had gegeten. Die buik moest plat zijn!

Vicieuze cirkel
Van februari 2007 tot april ging het zo door. Ik viel 10 kilo af. Ik wilde écht stoppen met overgeven, ik wilde het echt, maar het lukte me niet meer. Elke keer gaf ik eraan toe. De verleiding was te groot. Het voelde even goed om te spugen, maar daarna voelde ik me heel vaak schuldig en schaamde ik me. Zo ontstond er een cirkeltje waar ik niet uit kon komen. De schaamte en schuldgevoelens werden te groot.

Soul Survivor
Gelukkig werd het eind mei, en ik ging met 3 vrienden naar een groot festival evenement. Het heet Soul Survivor en dit was de 3e keer dat ik er naartoe ging. Het was fantastisch! Het is een week dat je met zo’n 3000 jongeren veel leert over God, en waarbij er veel aandacht word besteed aan aanbidding enz. Na elke celebration (2 keer per dag) is er tijd voor gebed.

Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing. Jesaja 53:5

Na een avonddienst kwam er een meisje naar me toe, uit het niets. Ze vroeg of ze voor me mocht bidden, en ik vond het goed. Ze begon dingen te zeggen die zij niet van zichzelf kon weten, ze vertelde aan God hoe ik me voelde en wat er de afgelopen tijd was gebeurd. De Heilige Geest inspireerde haar in haar gebed, tijdens dat gebed liet God me zien wat ik eigenlijk aan het doen was door het spugen heen. Ik ruïneerde mezelf, maar ook een tempel van de Heilige Geest. De bijbel zegt namelijk in 1 Kor. 6:19-20: Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam.

Mensen konden me dus nooit overtuigen, maar God deed het en bevrijdde me! En sindsdien heb ik nooit meer de behoefte gehad over te geven. Vanaf het festival ging het eten zo goed! Ik genoot er zo van, heerlijk! Mijn lichaam moest wennen aan het eten en het ging steeds beter.

Depressie
Toen ik terug kwam van het festival waren m’n vader, moeder en ik allemaal blij dat het lichamelijk weer beter ging. Maar geestelijk was ik nog niet herstelt. Vroeger uitte ik mijn gevoelens en emoties door over te geven, maar nu kon dat niet meer en begon ik alles op te kroppen. De depressieve gevoelens werden erger en erger, weer zag ik het leven niet zitten en alles was waardeloos. Ik had geen zin meer in het leven, en wilde ook niet meer leven. De angstaanvallen en huilbuien werden ook steeds erger. Mijn hart schreeuwde naar iemand die me begreep en naar iemand die me een knuffel gaf.
Zelfmoordgedachten kwamen elke dag een aantal keer voorbij. Vooral bij het zien van een trein, brug enz. Ik had ook grote vraagtekens naar God toe, want hoe kon hij me wel genezen van die eetstoornis en de depressieve gevoelens niet weghalen? Waarom zou God me door zoiets heen laten gaan?

Ondertussen was de vakantie aangebroken. De psycholoog adviseerde me om me aan te melden bij de GGZ voor intensievere hulp. Gelukkig kon ik versneld aangemeld worden en hoefde ik niet een half jaar te wachten, en toen kwam het eerste gesprek met de psychotherapeut. De psychiater kon er niet bij zijn. Het gesprek verliep totaal niet naar m’n verwachtingen en ik had er erg slechte gevoelens bij. Hierdoor was m’n laatste beetje hoop dus ook al weg en ik was wanhopig, wie of wat zou me nu nog kunnen helpen?

De enige zou God kunnen zijn, maar ik durfde daar niet meer op te vertrouwen. Toen ik dit aan mijn ouders vertelde zei m’n vader dat het misschien goed was is bij iemand van bevrijdingspastoraat langs te gaan om voor me te laten bidden.
Het was het laatste wat me nog zou kunnen helpen dacht ik dus ben daar naartoe gegaan.

Vrijgezet
Het was een gezellige avond, en we hebben ongeveer 3 kwartier gebeden met z’n drieën. De Heilige Geest inspireerde weer het gebed, en er werden weer dingen gezegd die alleen God wist. Bindingen werden verbroken in de naam van Jezus, en wederom liet God wéér zien hoe groot hij is.

Na het gebed voelde ik me voor het eerst beter sinds een lange tijd, en ’s avonds viel ik in slaap zonder huilen. Ik was blij!
Het voelde raar, maar goed en ’t duurde langer dat het goed ging. Ik heb heerlijk genoten van de vakantie op Mallorca.

Ook op een conferentie in de zomer heeft God me vrijgezet van angst en heeft Hij me genezen van nek en hoofdpijn waar ik dit jaar bijna elke dag wel last van had. Tot de dag van vandaag ben ik genezen van deze depressie, angst en eetstoornis. God heeft me genezen! Dat is zeker. Er is dus hoop, wat ik een tijd niet gezien heb. God is altijd groter dan dat wij denken, en bidden.

Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’Marcus 10:27

Deze brief is niet om te vertellen hoe zielig ik was. Helemaal niet! Ik schrijf dit om te vertellen hoe groot God is. Ik wil ook zeggen tegen iedereen die dit leest dat, ook al lijkt je probleem (wat voor probleem dan ook) te groot, en denk je dat het nooit goed komt, God is altijd groter dan je probleem en Hij is er voor je. Nodig Hem uit in je leven. Vaak gebeuren dingen ook op een andere manier dan dat wij denken en willen. Ik snapte ook niet waarom je echt in de diepste dip moet zitten voor God je eruit trekt. Maar uiteindelijk zie je God’s leiding. Hij is er!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook als je God nog niet kent, ik wil je zeggen, het is echt heerlijk te leven met Hem! Niet omdat je er zelf beter van word maar om wie God is.

Liefs,
Esther

Rachel

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Eerste gebedservaring
Hallo, mijn naam is Rachel en ik wil graag vertellen wat God in mijn leven heeft gedaan. In 1999 heb ik mijn eerste kennismaking met God gehad. Ik liep samen met mijn vriend (waar ik inmiddels mee getrouwd ben) in de duinen bij Kijkduin. Daar was een duintop waar ik op wilde sprinten. Omdat ik een kuitblessure had, was ik daar lichamelijk echter niet toe in staat.

Ik ging zonder er van tevoren over na te denken op mijn knieën en bad mijn eerste gebed tot God. Dat ging als volgt: “God, wilt U me kracht geven om boven te komen in Jezus’ Naam, Amen”. Na dat gebed was ik helemaal leeg van binnen. Ik voelde korte tijd geen enkele emotie. Dit was zo’n aparte ervaring dat ik dat niet uit kan leggen. Het feit dat ik bad in Jezus’ Naam was al bijzonder, omdat ik me niet kan herinneren ooit iemand op die manier te hebben horen bidden.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik ging voor de duintop staan, sprintte omhoog en kwam bovenop die duintop aan. God was ik alweer vergeten en ik begon mezelf te verheerlijken en te verhogen. Ik zei dat ik dat op eigen kracht gedaan had en vond mezelf fantastisch. Ik, grote Rachel, was wel even die duintop op gerend. Achteraf gezien was het natuurlijk heel hoogmoedig om zo te denken. Op eigen kracht kunnen we niets. We hebben God nodig voor alles.

Vreemde gebeurtenissen…
Enkele jaren later wilde ik wel eens weten wie die God was die ik altijd afwees. Ik vond dat Hij een kans mocht hebben om zichzelf te bewijzen. Als Hij bestond zou ik Hem gaan dienen. Als ik overtuigd was dat Hij niet bestond zou ik gewoon doorgaan met mijn leven. Daarom ben ik met Hans – zijn getuigenis staat ook op deze website – meegegaan naar een “kerk” om dat uit te zoeken. Na de eerste keer dat ik daar kwam was ik niet langer bang om dood te gaan. Jarenlang ben ik daar heel bang voor geweest. De gedachte dat ik eeuwen dood zou zijn en dat de wereld gewoon door zou draaien was voor mij ondraaglijk. Dat gevoel van angst is na die dag niet meer terug geweest. Ik begreep opeens dat God van mij houdt en dat er een hemel is waar ik naartoe mag. Daarop terugkijkend denk ik dat dit een bovennatuurlijke ervaring was. Er werd namelijk niets gezegd over de weg naar de hemel door de genade van God.
Twee weken later ging ik er weer heen. Het bevreemdde me dat de mensen me direct begonnen te zoenen, terwijl ze me nog maar één keer gezien hadden. Het beviel me helemaal niet, maar ik zei er niets van.
De voorganger vroeg me regelmatig of ik naar voren wilde gaan voor gebed. Wekenlang heb ik dat afgewezen, omdat ik daar te onzeker was. Elke keer weer keek hij me aan met een gemene glimlach op zijn gezicht. Hij leek te genieten van mijn onzekerheid. Ik heb daar veel gezien en meegemaakt, maar God heb ik daar niet gevonden. Hij kon niet zijn op een plek waar de voorganger eerder een kind van de duivel dan van God leek te zijn. Hij zei zelfs dat hij zelf regelmatig zondigde tegen God. Dan zei hij tegen God: “Kijk even de andere kant op”. In de preek moedigde hij mensen aan om tegen God te zondigen en wereldse wetten te overtreden. De Bijbel roept ons juist op om niet te zondigen en zegt dat Gods ogen voortdurend de wereld rondgaan. God weet dat mensen Zijn wetten niet kunnen houden, daarom heeft Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven om voor ons te sterven en op laten te staan uit de dood (Johannes 3:16).. Dat werd daar echter niet geleerd.

De levensveranderende kracht van God
Eind juli 2002 stopten de diensten door allerlei omstandigheden, waar mijn man en ik achteraf heel sterk Gods hand in zien. We wilden gaan “kerkshoppen” om een goede kerk te zoeken. In een huis-aan- huisblad stond een advertentie dat er op 4 augustus bij Evangeliegemeente De Deur een Roemeense pastor zou komen preken. Daar begonnen we onze zoektocht, om deze meteen weer te beëindigen. Aan het eind van de dienst werd een oproep gedaan voor bekering van zonde, waar we allebei op reageerden. We hadden God gevonden bij een groep enthousiaste gelovigen.

Sindsdien is er veel veranderd. Ik had haat en bitterheid in mijn hart. Dit was zowel naar mijn vader toe als naar de omstandigheden van mijn leven. God heeft mij daar compleet van verlost. 4 Augustus was voor mij jarenlang een zwarte dag. Ik kreeg op die dag een verkeersongeluk met een brommer dat mijn leven compleet veranderde. Het ongeluk op zich was niet zo ernstig, maar de gevolgen des te meer. Ik hield er een gescheurde knieband aan over en moest geopereerd worden. Dat heeft een heel lelijk litteken op mijn knie opgeleverd en jarenlang elke dag pijn in die knie. Ook moest ik mijn passie hardlopen opgeven. Het plan om mijn motorrijbewijs te halen kon ik later in de wilgen hangen. Ik was verschrikkelijk depressief, maakte een zooitje van mijn leven. De opleiding waar ik aan begonnen ben brak ik af, omdat die richting me niet meer aansprak. Wat ik dan wel wilde wist ik ook niet en het gevolg was een jarenlange werkloosheid en allerlei korte baantjes in diverse richtingen.

Door mijn leven over te geven in de handen van de Allerhoogste kwam mijn leven weer op de rails. Ik heb een goed huwelijk met een hele lieve en zorgzame man. Ik heb sinds september 2006 een reguliere baan als postbezorgster, waar ik heel blij mee ben en mag God dienen in de kerk. De pijn in mijn knie die ik jarenlang had is vrijwel genezen tijdens een gebedsgenezingdienst kort na mijn bekering. Het is zeker niet meer zo dat ik daar elke dag last van heb.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook Hans is verlost van de pijn in zijn schouder die hij na een ongeluk in de lente van 1987 had. Ik zie Gods hand in het feit dat wij allebei een verkeersongeluk kregen in dat jaar. Onze levens verliepen daarna zo anders, dat wij elkaar hoogstwaarschijnlijk nooit hadden ontmoet als dat niet gebeurd was.
God heeft me de rust en vrede in mijn hart gegeven waar ik jarenlang naar op zoek was, maar die ik nooit kon vinden. Hij verandert me op een manier die geen mens kan en laat me zien dat ik waardevol ben in Zijn ogen. De liefde die ik thuis van mijn vader onvoldoende kreeg, krijg ik van God driedubbel terug. Ik weet nu dat ik een kind van Hem ben en dat ik naar de hemel mag na dit leven. Niet omdat ik zo goed ben, maar door Gods pure genade…

Rachel heeft ook een eigen website: www.godslevensveranderendekracht.nl