Getuigenissen met tag 'bevrijding'

Jacoba

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Even voorstellen

Mijn naam is Jacoba en ik woon in Zwolle. Ik ben geboren in juni 1983. Bijna mijn hele leven heb ik in Zwolle gewoond.

Waarom zit satan
mij toch steeds
op de hielen?
Vanaf mijn 13e tot mijn 21e heb ik in verband met mijn blindheid in Zeist gewoond op Bartimeüs. Dat is een instituut voor blinden en slechtzienden. Ik verbleef daar op een internaat. Van mijn 7e tot mijn 13e ging ik iedere dag met de taxi op en neer.
Op mijn 21e ben ik na veel problemen daar in Zeist weer in Zwolle komen wonen. Aangezien ik nog geen eigen onderkomen had ben ik eerst bij mijn broer en schoonzus gaan wonen,vervolgens bij mijn ouders, daarna bij mijn oom en tante en later weer even bij mijn ouders. In die tijd ben ik gaan knokken voor een urgentie om een huisje te kunnen huren. Daar woon ik nu al weer zo’n 3 jaar.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Mijn kerk

Zo ongeveer 100 meter naast mijn flatje staat een kerk. Omdat ik niet echt met het geloof ben opgevoed ging ik daar ook niet naar toe, want ja, wat moest ik daar nou? Ik hoorde op een dag op de radio een korte reportage over deze kerk. Dat was op een zondagmorgen. Ineens kreeg ik de impuls om er naartoe te gaan, hoewel ik eigenlijk niet wist wat ik kon verwachten. Al met al ben ik daar nu bijna twee jaar te gast. Zo voelt dat niet trouwens.
Omdat ik me meer in het geloof wilde gaan verdiepen, heb ik eerst de Alpha-cursus gevolgd. Die beviel zo goed, dat ik daarna ben doorgegaan met de Emmaüs-cursus. Na verloop van tijd heb ik God en Jezus wel een stuk beter leren kennen. Ook de bijbel lees ik nu meer en begin behoorlijk wat basiskennis te kweken.

Mijn probleem en Gods oplossing

Ik had alleen een probleem. Het was me opgevallen dat, zodra ik de bijbel pakte of op een andere manier met het geloof bezig ging, ik heel angstig werd. Ik had dan het gevoel dat iemand me stond te begluren en me waarschuwde dat ik dat niet mocht doen.

Tijdens de infoavond van de Emmaüs-cursus heb ik dit te kennen gegeven aan één van de kringleiders. Zij vatte het idee op om met me mee te gaan naar huis samen met de andere kringleiders en daar mijn hele huis door te bidden zodat het weer rustig zou worden. Toen we eenmaal thuis aankwamen bekroop dat angstige gevoel me weer. Toen begonnen ze met bidden tot God en Jezus. Ze baden of de satan verjaagd kon worden uit mijn huis en dat door heel het huis heen engelen konden komen.
Tijdens het gebed hadden ze mij bij de hand en ik voelde me zo warm worden, zo vredig! Haast onbeschrijflijk. Heel mijn huis was rustig geworden. Alleen voelde ik wel, dat zodra we ergens kwamen om te bidden dat de satan zich als het ware gewoon schrap zette en dus niet wegwilde, maar hij heeft verloren!!!!! Net zoals altijd. Nu kan ik dansend door het huis met een bijbel zonder een greintje angst. Zo heerlijk is dat!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Tweede poging van satan mislukt!

Maar later kwam ik door een foutieve link op internet op “the church of satan”. Ik was zo bang! En mijn computer liep gelijk vast. Ik heb gebeden of God me wilde helpen om niet meer bang te zijn. Direct na mijn gebed was ik volkomen kalm.
Ik heb ook aan God deze vraag gesteld: Waarom zit hij (satan) mij toch steeds op de hielen? Vanaf die tijd ben ik altijd kalm en kan ik zelfs, als ik weer verkeerde energieën in mijn huis voel, ze verdrijven door de naam van Jezus aan te roepen.

Teus

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Teus, geboren in 1960, getrouwd met Joke en vader van 3 dochters. Jezus Christus heeft mij op 10 februari 2008 genezen bij de Levensstroom gemeente in Leiderdorp.

MACHTEN EN KRACHTEN

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eerst wil ik iets schrijven over mijn voorgeschiedenis. Van jongs af aan had ik interesse in binden en discipline, sadisme en masochisme (bdsm). Dit heeft alles te maken met machtswellust. Veel mensen uit de occulte wereld, zoals mediums en magnetiseurs, zijn hierin betrokken. Ik ben hier een jaar of vijf heel intensief mee bezig geweest. Mijn conclusie is dat dit één van de grootste machtsgebieden van de duivel is. Hij heeft iedereen die daarmee bezig is in zijn macht. Alleen door gebed kunnen mensen hiervan bevrijd worden.

In 2001 kwam ADSL in ons huis en ging er een wereld voor me open. Ik kon nu van alles met bdsm doen. Op internet vond ik genoeg informatie op dit gebied. Via chatkamers leerde ik er heel veel over. Ik kreeg contact met mensen en ontmoette hen ook.
Bij deze mensen waren openbare sessies. Zo kwam ik er op een ontspannen manier mee in aanraking. Deze mensen uit Den Haag maakten mij wegwijs. Verder waren er andere mensen die ik via hun chatkamer kende bij betrokken. De vrouw ervan bleek (toeval bestaat niet) ook medium te zijn. Zij vertelde mij dat ik paranormale (occulte) vaardigheden had en dat liet ze me ook zien. Ik ging op onderzoek uit en mijn experimenten op dat gebied slaagden.

Toch was ik er huiverig voor. Ik wilde nooit van mijn leven satan dienen. Daarom vond ik dat ik de HEER eerst om kracht moest vragen voor ik iets deed. Als het niet van de HEER was moest Hij het blokkeren, zodat er niets gebeurde. Maar er gebeurde wel wat. Dus dacht ik dat het een gave van de HEER was en ging ik ermee verder. Alles wat ik deed ging goed. Dat echtpaar uit Den Haag liet ons toen er moeilijkheden kwamen opdagen als een baksteen vallen. Het maakte mij niet uit. Ik zette zelf wel wat op en had hen niet nodig. Dit ging razendsnel. Anderen in de bdsm wereld moesten er heel veel pijn, moeite en tijd in steken en kregen meestal zelfs helemaal niets van de grond. Ik had het in twee maanden al voor elkaar. Ik telde daar gelijk mee. Mijn beslissingen werden meestal als besluit aangenomen.
Ik snapte toen nog niet hoe dat kwam, maar dit werd allemaal door de duivel geregeld. Als hij mij zo in de watten legde, kon hij me verder inpalmen en me van mijn HEER wegtrekken. Ook kon hij me dan steeds verder vergiftigen met zijn demonen. Want zo is hij.

KOM BIJ MIJ, VERTROUW OP MIJ

Officieel was ik wel kerkelijk, maar ik kwam er niet meer. Op een gegeven moment werd ik door een heel goed bevriend echtpaar uitgenodigd om naar een opdraagdienst te komen. Ze hadden twee pleegkinderen aangenomen, die werden opgedragen aan God. Ik ben daar puur uit nieuwsgierigheid heen gegaan. Ik had zoiets nog nooit gezien en wilde dat wel eens meemaken.
In die tijd was ik – zoals men in de occulte wereld zegt – geestgevoelig geworden. Ik heb gemagnetiseerd, toekomst voorspeld, contact met doden (demonen) gehad en gedachten gelezen. Ik koppelde de occulte en bdsm wereld aan elkaar. Dit had ernstige gevolgen, wat voor mij toen grote genoegens waren. Ik zat er dus diep in.

Bij het passeren van de kerkzaaldeuren vond een frontale botsing plaats tussen duivelse demonen en de Heilige Geest. En alles wat de Heilige Geest niet diende moest!!! wijken. In die dienst was de Geest van God oppermachtig aanwezig. Zo sterk dat al wat ik bij mij had (en dat was heeeeel veel) er tijdens die dienst niet meer was. Het was ook zo anders dan dat wat ik gewend was te voelen. Zo intens vol liefde!!!!! Het verschil is niet onder woorden te brengen, zo groot. Om een keuze tussen die twee te maken is totaal niet moeilijk. Gods Geest riep mij daar: “Kom bij Mij, Teus. Vertrouw op Mij”.
Dat sloeg in als een bom. Vanaf die dag ging ik weer trouw naar de kerk. Na drie weken kaartte ik mijn occulte bezigheden aan bij een oudste. Ik dacht: ”Teus, ben je gek geworden dit nu al ter sprake te brengen?”. Maar de HEER zorgde ervoor dat ik het wel naar voren bracht. Ze wezen het niet gelijk af en wilden het eerst onderzoeken. Ze hadden zo hun bedenkingen. Dat had ik ook wel verwacht. Aan de hand van de Bijbel wilden ze samen met mij onderzoeken of dat wat ik deed wel Bijbels was. Ik besloot ermee te stoppen nadat ik te horen kreeg dat het niet Bijbels was.

MACHTSGEVOEL OP SEKSUEEL GEBIED
De duivel aan zet

Het machtsgevoel op seksueel gebied wilde ik toen nog niet los laten.
Ik zei tegen de oudsten: “Ik kan het niet alleen”. Ze antwoordden: “Dat hoef je ook niet. Wij zijn er voor je”. Ik wist toen nog niet wat mij te wachten stond. Ik was een verrader van satan. Hij was het er niet mee eens wat ik nu deed, dus viel hij mij aan.
Ik kreeg last van mijn darmen. Langzaam werd dat steeds erger. Ik zag echter de link niet naar satan. Het duurde een hele tijd voor ik door had wie alles veroorzaakte. Tot het mij opviel dat het veel erger was als ik kerkelijke activiteiten deed. Het leek er heel erg op dat iemand mij van deze kerkelijke activiteiten weg wilde houden, want op mijn werk had ik veel minder last. Op het moment dat ik door had wie de veroorzaker was, maakte dat opeens niet meer uit.
De duivel wil dat jij je focust op de ziekte en niet verder denkt. Dan kan de duivel, die de ziekte veroorzaakt en deze minder of erger laat worden afhankelijk hoe je er op reageert, lekker blijven waar hij is. Als ik in zijn richting ging denken, zakten de klachten vaak af. Dan dacht ik: “nee, Teus, je zit er helemaal naast met die gedachte” en kreeg de duivel zijn zin.

…zien vele christenen
totaal geen gevaar in dingen
die direct gelinkt zijn
aan de occulte wereld

Ik kreeg van God een belofte. Als ik daar zou zijn waar HIJ mij kon gebruiken voor Zijn doel, dan zou ik genezen worden. Dit heb ik altijd als handvat vastgehouden. Het was heel zwaar, maar mijn broeders en zusters waren er altijd voor mij. Ik heb daar veel steun aan gehad. Ik heb meerdere keren – als ik het goed heb vijf tot tien keer – een bevrijdingsgebed gehad, omdat ik niet inzag of wilde inzien dat bepaalde dingen niet van God waren. Zoals ik heb ervaren zien vele christenen totaal geen gevaar in dingen die direct gelinkt zijn aan de occulte wereld, dus aan de duivel.
Steeds als er een datum van het bevrijdingsgebed bekend was werden de klachten veel erger. Een paar dagen erna waren ze bijna weg. Als de ziekte weer terugkwam, ging ik samen met God spitten naar het waarom. Samen met God vond ik altijd weer een reden. Op een gegeven moment begreep ik dat ik ook dat machtsgevoel zou moeten loslaten. Dat was niet gemakkelijk. Het was één van satans laatste ingangen bij mij.

DE SPECIALIST

Begin december 2006 moest ik op een maandag naar de internist voor controle. De donderdag erna zou er een bevrijdingsgebed plaatsvinden. Ik heb de internist verteld hoe slecht het ging: en dat was heel erg slecht. De internist wilde een onderzoek, ik niet. Ik zei hem: “Donderdag wordt de veroorzaker van deze ellende er uit geschopt en zijn de klachten weg.” Daar wilde de internist niet aan.

Ineens was daar tijdens het gesprek Jezus’ stem: “Tot meerdere eer en glorie van Mijn naam!!!“ Ehh, dus U wil dat het onderzoek wel plaatsvindt?? Dat bleek dus het geval. Ik ben gestopt met onder het onderzoek uit te komen. Ook heb ik me er bij neergelegd dat het plaats moest vinden. De Heer heeft er vast Zijn bedoeling mee. Door heel veel druk van de internist zou het onderzoek 10 dagen later plaatsvinden. Dit druk uitoefenen deed hij op zo’n manier dat ik me zorgen begon te maken.
Het bevrijdingsgebed was heel erg zwaar. Ik maakte het mezelf alleen maar moeilijk. De duivel pakt je altijd op je zwakke punten. Als je zelf gaat knokken en niet op Jezus bouwt, kun je het nooit van de duivel winnen!!! Jezus hielp mij er doorheen omdat Hij van mij houdt, zoals van ieder mens waar ook ter wereld.

Twee dagen na het bevrijdingsgebed waren de klachten weg en de woensdag erna was het onderzoek. Bij dat onderzoek was niets meer aan de darmen te zien.
De onderzoekende arts keek steeds tussen scherm en dossier heen en weer. “Dit kàn niet!!!”, zei hij. “Wat kan niet???”, vroeg ik. “Geen enkel menselijk lichaam kan zo snel van zoveel darmschade herstellen. Ook niet met alle medicijnen op maximaal en een sterk lichaam met een goede weerstand. Dan nog kan dit niet.” Ik heb geprobeerd het uit te leggen, maar de arts wilde er niet aan.

TERUG BIJ AF ?

Ik dacht genezen te zijn, maar dat was ik niet. Ik ging weer eens in de fout door daar te komen waar ik niet mag komen volgens de Bijbel. En weer kwamen klachten terug. Nog niet alle ingangen van de duivel waren afdoende afgesloten.

Ik was al meerdere keren – een maand of 9 iedere maand 1 keer – in de Levensstroom gemeente van Pastor Zijlstra geweest. Ik ervoer de aanwezigheid van de kracht van God nog veel sterker dan tijdens de opdraagdienst. Normaal moest ik in die tijd ieder uur naar de wc. Als ik voelde dat ik moest, moest ik ook meteen hard rennen, anders was ik te laat. Maar tijdens de diensten daar niet één keer.
Jezus droeg mij op een zondag op om weer te gaan. Maar nu om naar voren te gaan voor genezing. Het was dus Zijn tijd nu. Ik ervoer heftige tegenstand van satanische (duivelse) machten, maar ik ben toch gegaan.
Het onderwerp van de preek was vergeving. Toen pastor Zijlstra het onderwerp noemde kreeg ik een naam ingegeven door de Geest. Ik zei: “Nee, Heer, daar heb ik een meningsverschil mee. Er is geen vergeving nodig.” Nog en paar keer kwam die naam naar voren zonder resultaat.
Ik ben naar voren gegaan en pastor Zijlstra heeft voor mij gebeden. “GENEES IN JEZUS’ NAAM”. Ik voelde wel een gloed, maar toch wist ik dat ik niet genezen was. Van het podium ging ik naar de nazorg. Daar had ik een gesprek met een pastoraal medewerker. Een goed gesprek. Deze man werd heel duidelijk door de Heilige Geest geleid. Hij wist dingen van mij die hij niet kon weten. Ik weet absoluut zeker dat ik die dingen niet had verteld. Hij zei dingen die in mijn stille tijd met mijn Vader ook al naar voren waren gekomen. Dat doet je nogal wat op zo’n moment.
Thuis aangekomen was het weer rennen naar de wc, bewijs dat ik niet genezen was. De volgende dag kreeg ik de hele dag door diezelfde naam in mijn hoofd. ‘s Middags om drie uur zei ik: “ Ja, Heer, ik begrijp het nu. Ik zal het recht gaan zetten”. Vanaf dat moment roerde de satan zich heftig en begreep dat zijn laatste deur nu heel snel dicht zou gaan. Die laatste uren tussen drie en acht uur waren heel erg zwaar. Ik ben gegaan en het viel heel erg mee. Ze waren heel blij dat ik de eerste stap zette. Ze zochten al een tijdje naar een mogelijkheid om het uit de wereld te helpen. Tijdens het gesprek voelde ik de aanvallen van satan steeds zwakker worden.
Jezus maakte mij daarna duidelijk dat dat boek dicht is. Het is opgeruimd, vergeven en vergeten. Sinds dat moment is mijn stoelgang perfect, beter dan het in 30 jaar is geweest.

Maandag 1 december 2008 ben ik weer bij de internist in het ziekenhuis. Hij vroeg zoals gebruikelijk hoe het er mee ging. Ik heb dat verteld, de internist dacht bedachtzaam na alsof hij zijn woorden zwaar afwoog. Daarop zei hij: “gezien de feiten kan ik niet anders dan u genezen verklaren. Dit kan normaal niet bij uw ziekte. Toen u begin december 2006 tegen mij zei hoe slecht het ging, was de zaak voor mij duidelijk. Dit was het begin van het einde. Als de ziekte in dat stadium is, gaat de lijn alleen nog maar naar beneden. Maar tien dagen later bij het inwendig darmonderzoek waren de darmen als nieuw. Er was niets meer te zien van de grote schade die er zou moeten zijn volgens uw klachten. Dit was onmogelijk. Ik dacht nog: dit is zeer tijdelijk. Maar naar nu blijkt niet. Wat er toen bij het onderzoek al bleek is bewaarheid. Uw darmen zijn op wonderlijke wijze genezen. Medisch kan het niet, maar gezien de feiten kan ik geen andere conclusie trekken. Het ga u goed”.
Met een handdruk namen we afscheid. Ook aan de balie wenste men mij veel geluk en gezondheid toe.

DE SLEUTEL

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Uit dit alles blijkt hoeveel invloed satanische krachten kunnen hebben als wij niet onder de bescherming van Jezus en de Heilige Geest staan en blijven. Hij is de Enige die ons daartegen kan beschermen.
Na een bevrijdingsgebed waren mijn darmen genezen, maar door in de fout te gaan opende ik weer een deur voor satan. Die uitnodiging neemt hij zeker iedere keer aan. Als wij de duivel uitnodigen door foute dingen te doen, jagen we de Heilige Geest weg en zijn we een speelbal van de duivel. Vandaar de terugkeer van de ziekte.
Ook geeft het aan hoe belangrijk het is dat wij met niemand ruzie mogen hebben. Dat wij mensen hun fouten vergeven. Er staat niet voor niets in de Bijbel: “Als gij een ander niet vergeeft, kan Ik u ook niet vergeven”. Ik heb dat aan de lijve ondervonden. Pas na vergeving kon satan eruit worden gezet en kon ik worden genezen van mijn ziekte.
Voor mij was heel belangrijk dat pastor Zijlstra in de preek het voorbeeld aanhaalde van een terminale hartpatiënt die voor genezing kwam. Hij werd genezen maar was de andere dag weer ziek. Dat kwam doordat hij een echtpaar niet kon vergeven. Toen hij dit wel deed, was hij weer genezen. Dit was voor mij een voorbeeld. Hieruit blijkt hoe belangrijk onze getuigenissen van genezing kunnen zijn voor anderen. Mij heeft het aan het denken gezet en Jezus heeft het gebruikt om mij verder te helpen en mij helemaal te genezen.

Mijn grootste wens is Hem te dienen volgens Zijn plan met mijn leven. Mijn vrouw zegt dat ze terugziende op 2001 een totaal andere man heeft gekregen. Alle eer komt onze drie-enige God toe.

Hasso

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

OK. Ik ben Hasso, 48 jaar, 26 jaar getrouwd, 4 kinderen, werkzaam in de IT. Daarnaast freelance webdesigner en webshopwinkelier.

Lange tijd heb ik er zo over gedacht: de religies zijn gewoon ontstaan tijdens de evolutie. De oermensen werden steeds intelligenter en meer bewust van zichzelf. Daardoor gingen ze zich dingen afvragen en “verzonnen” een verklaring voor “onverklaarbare”, maar in hun ogen zeer ingrijpende verschijnselen, zoals bijvoorbeeld een zonsverduistering. Ze bedachten dus dat er hogere machten waren die hun wereld konden beïnvloeden. Daarom konden ze die hogere machten maar beter te vriend houden en bedachten ze het brengen van offers. Zo zou je de oorsprong van verschillende religies zeer beknopt en verstandelijk kunnen verklaren.
Voor de rest draait het allemaal om het recht van de sterkste (Darwin) en toevalligheden.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Totdat….
Ik verkering kreeg met een meisje (dat nu mijn vrouw is). Zij komt uit een hervormd gezin en als ik bij haar het weekend doorbracht ging ik wel eens mee naar de kerk. Later, toen we getrouwd waren (voor de goeie orde ook in de kerk) en in verwachting van onze eerste, kreeg ik steeds meer vragen over het geloof, waarop mijn vrouw ook geen antwoord had. We hebben toen besloten catechesatie te gaan doen. Tijdens deze catechesatie periode (die van september tot april duurde) werd onze dochter op eerste Kerstdag geboren. Helaas was zij tijdens haar geboorte overleden. Nou daar sta je dan met je vragen bij zo’n dominee: Waarom!!!!???? Als God er is, waarom laat Hij dit dan gebeuren……..? De dominee gaf ons een heel eerlijk antwoord. Hij wist het ook niet en was net zo verslagen als wij.

En toch werden we op een of andere manier getroost door zijn antwoord. Ik realiseerde me ook: “Waarom niet, waarom zouden ellendige dingen alleen anderen moeten overkomen. Wie ben ik dat ik daarvan gevrijwaard zou blijven?”. We hebben uiteindelijk beiden catechesatie gedaan en ik ben toen ook gedoopt. We vonden niet het antwoord op de Waarom-vraag maar wel troost en steun in de gemeente.

Opwekking
In de loop van de tijd verminderde onze geloofsbeleving en gingen we ook minder naar de kerk, omdat er binnen die kerk dingen niet goed zaten. Mijn zwager en schoonzus waren al eerder overgestapt naar een andere gemeente, waarvan wij ook wel eens een samenkomst bezochten. Zij gingen ook soms een dagje naar de grote jaarlijkse Pinksterconferentie Opwekking.

Omdat wij een grote tent hadden vroegen ze ons om ook een keer (dat was in 1998) mee te gaan en of ze dan bij ons in de tent mochten slapen. Dan konden zij ook de hele conferentie meemaken in plaats van een dagje op en neer. Omdat we ook wel voelden dat ons geloofsleven een opkikker kon gebruiken hebben we ja gezegd.

We hadden geen idee wat we ons erbij voor moesten stellen: Duizenden christenen bij elkaar op een hoop in tenten. Grote, hele grote en nog grotere tenten voor samenkomsten. Tenten voor kinderen, voor tieners, voor jeugd. Tenten voor boeken en CD’s, een snacktent. Toiletblokken, aggregaten, kortom een enorme camping wordt er voor 5 dagen uit de grond gestampt.

Op zaterdagavond zaten we gezellig met elkaar te eten voor onze tenten en we raakten in gesprek over toeval en waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren, toen het tijd was geworden om naar de samenkomst te gaan. Daar zou ene Otto de Bruijne gaan spreken. Ik had die naam wel eens gehoord en gezien bij de EO als ik zat te zappen, maar voor de rest kende ik de man niet.

Ik weet niet meer precies waarom, maar ik liep niet met de anderen naar de grote samenkomsttent. Misschien was ik toevallig wat vergeten en was ik teruggegaan om het te halen of zo. Ik liep dus alleen en tijdens deze wandeling maakte ik een “deal” met God.
Ik zei in gedachten: “Heer als Uw Heilige Geest ergens is, dan moet ik daar, hier tussen zoveel mensen die in U geloven toch wat van merken. Als u echt bestaat, dan ben ik hier niet toevallig. Ik daag ik U uit dat te tonen. Het zou toch wel heel erg toevallig zijn als die meneer Otto het straks over mijn probleem gaat hebben. Mijn geheim, dat niemand kent. Alleen U kunt het kennen. Als Otto over mijn geheim praat, al is het maar één zinnetje, dan aanvaard ik U in mijn hart”.

We hadden afgesproken waar we zouden gaan zitten, dus ik kon de anderen gemakkelijk vinden. Het was lekker weer dus we zaten buiten de tent op bankjes, bijna achteraan. Ik ging zitten en wachtte af wat er zou gebeuren.

Otto sprak, maar niet over mijn geheim. Hij had het over hoe de mensen van hun geloof een knuffelbeer maken. Ze stoppen al hun pijn en verdriet in een vuilnisbak en gaan er bovenop zitten. Want God moet een lieve God zijn, een God die je kan knuffelen, waar je alles tegen kan zeggen en die nooit iets vervelends terug zegt. Een God die je ook even opzij kan leggen en weer kan oppaken als het jou uitkomt. En over hoe je kan kicken op de misère en tegenslagen van anderen; dat jouw zonden toch veel minder erg zijn, in vergelijking met die van anderen. En dat Hij vooral niet in de buurt van die vuilnisbak moet komen.

En net toen ik dacht: “Nou da’s mooi, het gaat nog steeds niet over mij”, toen kwam het. Ineens veranderde hij van onderwerp. Dat hij eigenlijk helemaal daar niet wilde staan en helemaal niet wilde spreken. Want hij was het niet waard, omdat hij een geheim had. Hij had namelijk niet zo lang daarvoor op een hotelkamer zitten zappen en was blijven hangen bij een pornofilm.
PATS!

Pornografie
Het was alsof ik een klap in m’n gezicht kreeg. Want dat was mijn geheim: verslaafd aan pornografie. Het leek alsof Otto het alleen nog maar tegen mij had. Ik wist dat er nog veel meer mensen om me heen waren, maar het leek alsof ik alleen was met hem. En hij vertelde verder…dat ie niet meer wist hoe lang hij had zitten kijken. Hij had hem uiteindelijk uitgezet, maar toch na 30 jaar christen zijn was hij er toch ingetuind. En hij zei dat hij straks als eerste voor het podium zou gaan knielen om het in orde te maken met God.

En daar zat ik. “Ja kerel, daar zit je. Wat doe je nu? Je hebt een deal met Hem gemaakt. Ga je je eraan houden? Durf je dat wel? Nu op te staan en naar voren te gaan? Iedereen zal naar je kijken en wat zullen die wel niet van je denken.”

Een korte aarzeling en toen stond ik op. “Nee”, dacht ik, “dat gaat niet gebeuren, Otto. Ik ben je voor”. Ik liep naar voren over het pad tussen de stoelen. Wat die andere mensen dachten kon me niks schelen, dit was tussen God en mij. Het leek mij minuten te duren voor dat ik er was. Anderen zeiden later: “Het leek wel of je vloog”.

Daar voor het podium heb ik geknield. Ik heb gehuild….het uitgeschreeuwd naar God: “Ik kan het niet…., ik kan het niet…., ik kan het niet alleen. Help me. Help me. Help me”. Wel honderd keer heb ik de woorden herhaald. Samen met Otto en later nog heel veel anderen heb ik mijn zonden beleden. En God heeft me geholpen.

Ik ben niet meer verslaafd. Ben ik helemaal vrij van zonde. Nee. Er is een tegenstander, satan, die mij nog steeds in verleiding wil brengen op allerlei slinkse manieren. Soms lukt het hem. Dan herinnert hij mij aan mijn verleden. Dat het helemaal niet zo erg was en dat toch niemand het ziet. Dan vecht ik terug en herinner hem aan zijn toekomst. Want al verlies ik soms een slag: de oorlog is al gewonnen door Jezus Christus toen Hij stierf aan het kruis en in Zijn opstanding mag ik eeuwig verder leven!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Hoe gaat het nu met me?
Terugkijkend op de afgelopen tien jaar is er wel wat veranderd. De bijbel leert ons dat we sterk zijn in onze zwakheid. Dat is ook de reden dat ik me niet schaam voor mijn getuigenis. Ik geloof dat het anderen zal helpen.

Soms mag ik spreken voor mannen of jeugdkerken (zie christelijkpodium.nl), iets wat ik graag doe. Verder ben ik met een vriend onlangs een webshop begonnen met radicale shirts etc. Fransiscus van Assisi schijnt ooit gezegd te hebben: Preek het evangelie elke dag, gebruik zonodig woorden. Wij hebben het een beetje aangepast: Preach the gospel every day, if necessary use a t-shirt.

Esther

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, ik ben Esther en in het dagelijks leven studente. Ik ben bijna 18 jaar en doe deze maand examen havo. In september begin ik aan een DTS (Discipleship Training School) voor een half jaar bij Jeugd met een Opdracht. Nu ik dit schrijf ben ik erg blij, geniet ik en dank God voor wat hij het afgelopen jaar gedaan heeft. Ik had eerlijk gezegd nooit verwacht dat ik nu hier zo zou zitten en dit zou gaan schrijven.

Het begon allemaal in de zomer van 2006. Ik was geslaagd voor VMBO en mocht HAVO gaan doen, maar eerst kon ik gaan genieten van een vakantie. Maar er was iets raars, ik voelde me zo vaak down en erg verdrietig. Precieze redenen kon ik niet noemen. Ik heb ook nooit traumatische ervaringen meegemaakt of zoiets. Ik dacht dat dit bij mijn leeftijd hoorde, ik was namelijk net 16 jaar geworden en dus in de pubertijd.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eetstoornis
Na de vakantie werd alles langzaam erger. Mijn gedachten werden steeds negatiever over mezelf, anderen en mijn leven. In december 2006 werd alles tevéél. Op TV zag ik een programma over iemand met een eetstoornis. Ze vertelde dat ze vaak spanningen niet aan kon en daardoor ging overgeven of niet eten. Deze woorden bleven een paar weken in m’n hoofd spoken, tot het moment dat ik niets meer zag zitten, m’n leven was volgens mijn gedachten waardeloos, ik werd gek van m’n gedachten en wilde m’n aandacht op iets anders vestigen, overgeven. Het luchtte even op. De eerste keer schrok ik van mezelf en viel huilend in slaap. De depressieve gedachten bleven doorgaan, en ik kon me niet meer concentreren, en kon vaak alleen nog denken aan overgeven, want dat luchtte (even) op.

De volgende week gebeurde het weer, die week daarna weer, die week daarna 2 keer enz. en zo ging de maand december voorbij. M’n moeder merkte dat het niet goed ging, en na een lang en moeizaam gesprek met m’n moeder heb ik haar uiteindelijk mijn geheim verteld. (Ik had het eigenlijk niet willen vertellen want ik wilde haar niet bezorgd maken.) Alleen m’n moeder wist het, en ze lette op, maar ze kon me niet tegenhouden te spugen, dus ik ging door, 2 keer per week werd 3 keer per week en er waren weken dat ik bijna elke dag ging spugen. Het werd een verslaving.

Processen (menstruatie o.a.) in m’n lichaam stopten na verloop van tijd, en de afvoer bij ons in huis verstopte door het gespuug. ’s Avonds kon ik niet meer slapen, nachten lag ik te huilen en ik was heel bang in donker. Een aantal keren per week had ik angstaanvallen. Het enige wat ik kon doen was huilen en mezelf pijn doen. Doordat ik me zo slecht voelde kwam ik bijna niet meer buiten de deur. ’t Liefst sloot ik me op in de badkamer en wilde ik alleen zijn.

Ondertussen ben ik via de huisarts bij een psycholoog gekomen. Elke week kwam ik langs om alles op een rijtje te zetten, het hielp om over dingen te praten waar ik nooit over durfde te praten met iemand, maar het spugen bleef maar doorgaan.
M’n moeder zei dat ik zo mager was en dat dit niet mooi was, maar ik geloofde het zelf niet. Het enige wat ik zag was een opgeblazen buik als ik net had gegeten. Die buik moest plat zijn!

Vicieuze cirkel
Van februari 2007 tot april ging het zo door. Ik viel 10 kilo af. Ik wilde écht stoppen met overgeven, ik wilde het echt, maar het lukte me niet meer. Elke keer gaf ik eraan toe. De verleiding was te groot. Het voelde even goed om te spugen, maar daarna voelde ik me heel vaak schuldig en schaamde ik me. Zo ontstond er een cirkeltje waar ik niet uit kon komen. De schaamte en schuldgevoelens werden te groot.

Soul Survivor
Gelukkig werd het eind mei, en ik ging met 3 vrienden naar een groot festival evenement. Het heet Soul Survivor en dit was de 3e keer dat ik er naartoe ging. Het was fantastisch! Het is een week dat je met zo’n 3000 jongeren veel leert over God, en waarbij er veel aandacht word besteed aan aanbidding enz. Na elke celebration (2 keer per dag) is er tijd voor gebed.

Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing. Jesaja 53:5

Na een avonddienst kwam er een meisje naar me toe, uit het niets. Ze vroeg of ze voor me mocht bidden, en ik vond het goed. Ze begon dingen te zeggen die zij niet van zichzelf kon weten, ze vertelde aan God hoe ik me voelde en wat er de afgelopen tijd was gebeurd. De Heilige Geest inspireerde haar in haar gebed, tijdens dat gebed liet God me zien wat ik eigenlijk aan het doen was door het spugen heen. Ik ruïneerde mezelf, maar ook een tempel van de Heilige Geest. De bijbel zegt namelijk in 1 Kor. 6:19-20: Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam.

Mensen konden me dus nooit overtuigen, maar God deed het en bevrijdde me! En sindsdien heb ik nooit meer de behoefte gehad over te geven. Vanaf het festival ging het eten zo goed! Ik genoot er zo van, heerlijk! Mijn lichaam moest wennen aan het eten en het ging steeds beter.

Depressie
Toen ik terug kwam van het festival waren m’n vader, moeder en ik allemaal blij dat het lichamelijk weer beter ging. Maar geestelijk was ik nog niet herstelt. Vroeger uitte ik mijn gevoelens en emoties door over te geven, maar nu kon dat niet meer en begon ik alles op te kroppen. De depressieve gevoelens werden erger en erger, weer zag ik het leven niet zitten en alles was waardeloos. Ik had geen zin meer in het leven, en wilde ook niet meer leven. De angstaanvallen en huilbuien werden ook steeds erger. Mijn hart schreeuwde naar iemand die me begreep en naar iemand die me een knuffel gaf.
Zelfmoordgedachten kwamen elke dag een aantal keer voorbij. Vooral bij het zien van een trein, brug enz. Ik had ook grote vraagtekens naar God toe, want hoe kon hij me wel genezen van die eetstoornis en de depressieve gevoelens niet weghalen? Waarom zou God me door zoiets heen laten gaan?

Ondertussen was de vakantie aangebroken. De psycholoog adviseerde me om me aan te melden bij de GGZ voor intensievere hulp. Gelukkig kon ik versneld aangemeld worden en hoefde ik niet een half jaar te wachten, en toen kwam het eerste gesprek met de psychotherapeut. De psychiater kon er niet bij zijn. Het gesprek verliep totaal niet naar m’n verwachtingen en ik had er erg slechte gevoelens bij. Hierdoor was m’n laatste beetje hoop dus ook al weg en ik was wanhopig, wie of wat zou me nu nog kunnen helpen?

De enige zou God kunnen zijn, maar ik durfde daar niet meer op te vertrouwen. Toen ik dit aan mijn ouders vertelde zei m’n vader dat het misschien goed was is bij iemand van bevrijdingspastoraat langs te gaan om voor me te laten bidden.
Het was het laatste wat me nog zou kunnen helpen dacht ik dus ben daar naartoe gegaan.

Vrijgezet
Het was een gezellige avond, en we hebben ongeveer 3 kwartier gebeden met z’n drieën. De Heilige Geest inspireerde weer het gebed, en er werden weer dingen gezegd die alleen God wist. Bindingen werden verbroken in de naam van Jezus, en wederom liet God wéér zien hoe groot hij is.

Na het gebed voelde ik me voor het eerst beter sinds een lange tijd, en ’s avonds viel ik in slaap zonder huilen. Ik was blij!
Het voelde raar, maar goed en ’t duurde langer dat het goed ging. Ik heb heerlijk genoten van de vakantie op Mallorca.

Ook op een conferentie in de zomer heeft God me vrijgezet van angst en heeft Hij me genezen van nek en hoofdpijn waar ik dit jaar bijna elke dag wel last van had. Tot de dag van vandaag ben ik genezen van deze depressie, angst en eetstoornis. God heeft me genezen! Dat is zeker. Er is dus hoop, wat ik een tijd niet gezien heb. God is altijd groter dan dat wij denken, en bidden.

Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’Marcus 10:27

Deze brief is niet om te vertellen hoe zielig ik was. Helemaal niet! Ik schrijf dit om te vertellen hoe groot God is. Ik wil ook zeggen tegen iedereen die dit leest dat, ook al lijkt je probleem (wat voor probleem dan ook) te groot, en denk je dat het nooit goed komt, God is altijd groter dan je probleem en Hij is er voor je. Nodig Hem uit in je leven. Vaak gebeuren dingen ook op een andere manier dan dat wij denken en willen. Ik snapte ook niet waarom je echt in de diepste dip moet zitten voor God je eruit trekt. Maar uiteindelijk zie je God’s leiding. Hij is er!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook als je God nog niet kent, ik wil je zeggen, het is echt heerlijk te leven met Hem! Niet omdat je er zelf beter van word maar om wie God is.

Liefs,
Esther