Getuigenissen met tag 'athletes in action'

Chantal

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, ik ben Chantal, ik ben 17 jaar en woon in Enschede. Ik ben nooit gelovig opgevoed en wist helemaal niets van God’s Woord. Maar dan ook echt helemaal niets.

Op een hete zomeravond, zo’n 9 maanden geleden, worstelde ik weer eens met mijn levensvragen. Waarom overkomt mij dit, waarom dit. Ik werd gek van mijn leven. Ik ging naar een ‘hangplek’ toe om ‘rust’ te vinden. Die avond veranderde mijn leven!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Athletes in action
Er was daar een sportgroep, de Athletes in Action.
Ik vond het maar stom, totdat ik hun gezichten bekeek. Ze straalden echt. Ik vond het maar belachelijk, hoe konden ze zo veel van sport houden. Totdat ik erachter kwam waarvoor ze dat evenement hielden: zij geloofden in God. In het begin dacht ik, “pff een God, ja tuurljk, die laat mij dit dan allemaal meemaken. nou lekkere God.”

Een jongen van het team zag me en begon een gesprek met mij. Het voelde al snel vertrouwd, en ik vertelde hem mijn verhaal. Dat deed ik de hele week, en ik kwam elke dag terug om ze te zien stralen. Het deed toch wat met mij. Op het eind kreeg ik toch wel respect voor ze. Dat ze zo vast hielden aan hun geloof, en alles eraan deden zodat anderen dat ook mochten ervaren. En dat gebeurde ook.

De laatste avond van die week schreef ik een brief aan die jongen, dat ik hem dankbaar was dat hij naar mij had geluisterd en had mijn email-adres erbij gezet. Ik zei tegen hem dat hij de brief pas mocht lezen als hij thuis was omdat ik mij er toch een beetje voor schaamde. Tja, mijn gevoelens zijn wel beetje persoonlijk dus had er moeite mee. Ik gaf hem de brief en zag hem naar de andere kant van het veld lopen. Hij ging de brief lezen. Na een tijd stond hij op en liep naar mij toe. Hij keek mij heel diep aan. Hij zei: ‘dit vindt ik echt heel bijzonder, dat je zoiets naar mij schrijft.’
Na een beetje gepraat te hebben, stelde hij dé vraag: zou ik met je mogen bidden. Wat moest ik nou zeggen? Ik had geen idee wat het inhield, dus ik stemde er maar mee in.

We liepen naar de andere kant van het veld en hij begon te bidden. Dat ik de liefde van de Here Jezus mocht ervaren. Dat ik mocht merken wat de andere kant was. Die kant die ik ook kon kiezen. Dat gebeurde de dag erna al!

De week was af en ik miste direct een stuk bemoediging om door te gaan met het leven. Ik ging naar dat veld om na te denken. Ik ging op de plek zitten waat die jongen en ik samen hadden gebeden en begon zo te huilen. Ik was zo overtuigd dat God mij nu kon zien. Ik begon spontaan te bidden… midden op een voetbalveld!

Ik heb een half uur op mijn knieën gezeten, en ik huilde en huilde.
Voordat ik begon met bidden was het grauw en regende het. Nadat ik klaar was met bidden straalde de zon, zag ik een kleurrijke wereld. Ik zag een kans, en ik greep hem!

Ik begon dingen op te zoeken over God. Ik mailde die jongen dat ik graag een keer mee wou met hem naar de kerk. Dat kon, dus ik was helemaal blij. Toen gebeurde het. Op het moment dat ik besloot de kans te pakken overleed mijn oma onverwachts. Mijn opa en zij waren de enigen in de familie die kinderen van God zijn. Ik begon mij weer af te vragen waarom God dan mensen van je afneemt. Toch bleef ik God voelen en was ik zo overtuigd dat God van mij hield en echt bestond !

Strijd
De relatie tussen God en mij werd steeds sterker. De relatie tussen mij en mijn familie werd steeds zwakker. Ze zagen mij als iemand die was gehersenspoeld. Ik was de dochter niet meer die ze kenden..Ik voelde mij voor het blok gezet: óf het gezin, óf God. Ik maakte mijn keus en koos voor God, ik geloofde dat God mij wel zou helpen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Desondanks werd het steeds zwaarder. Mijn kat werd aangereden, mijn beste vriendin overleed (nu een maand geleden) en nu ligt mijn opa op sterven. De dag dat ik besloot mij te laten dopen hoorde ik dat mijn opa zou overlijden.
Hij is nog de enige persoon die een kind van God is in mijn familie, en die mij dan ook respecteert om mijn keus. Ik laat mij toch dopen. Omdat ik nooit meer zonder God kan leven. Ik hou van Hem. Hij is mijn Leven.

Mijn doop is daarom ook een getuigenis, dat Christus mijn leven is.
Hij is mijn leidraad, en ik zal nooit meer van Zijn zijde wijken.