Mijn Getuigenis

“Mams, ik heb je nog nooit gezond gezien!”

Ik ben Marijke Brinkhuis (57 jaar jong), ben getrouwd met Hans en samen hebben wij 5 kinderen en 3 kleinkinderen. Bijna 25 jaar was ik ziek. Ik had een ernstige vorm van fibromyalgie (spierreuma) en daarnaast verdween er spierweefsel. Ik was gehandicapt en kon vrijwel niets meer. Er zat geen kracht meer in mijn lichaam en ik was tot bijna niets meer in staat. Elke dag had ik veel pijn, daarom gebruikte ik morfine om de ergste pijn weg te nemen.

In de loop der jaren kwamen er steeds meer hulpmiddelen in huis. Een traplift om nog naar de eerste verdieping van ons huis te komen. Aanpassingen in de badkamer, een rolstoel en ook de auto werd aangepast. Van de arts hoorde ik dat ik ongeneeslijk ziek was en er beslist geen hoop was om weer gezond te worden.

Naar de genezingsdienst
Toen vertelde een vriendin dat God grote wonderen van genezing doet in De Levensstroom, een kerk in Leiderdorp. Ik kreeg een magazine van deze kerk, daarin las ik over de geweldige genezingen die God deed. Het raakte mijn hart en ik werd diep ontroerd. Daarop besloten mijn man Hans en ik naar de genezingsdienst te gaan. Hoewel ik al ruim dertig jaar een christen was en ik wist dat God ook onze Geneesheer wilde zijn, vond ik het heel spannend om te gaan. Maar toen Hans mij in de rolstoel de zaal binnen reed, viel al de spanning van mij af. God gaf een diepe vrede in mijn hart. Tijdens de zang- en aanbiddingsdienst voelde ik de tegenwoordigheid van God en dat ontroerde me. Tranen liepen over mijn wangen en dankbaarheid vulde mijn hart. Ik wist dat het goed was hier te zijn en ik voelde hoe Gods Geest aan het werk was. Ik gaf me helemaal over aan God.

Bidden voor genezing
Toen ik in mijn rolstoel vooraan bij het podium kwam, vroeg evangelist Jan Zijlstra wat ik voor ziekte had en hoe ik heette. Nadat ik antwoord had gegeven, keek hij me aan en zei: “Marijke, God heeft een beter plan!” Deze woorden maakten diepe indruk op mij, ik had immers vaak van artsen te horen gekregen, dat er voor mij geen genezing mogelijk was. Allereerst bad de evangelist voor mijn bloed, dat het zuiver en schoon zou worden en dat de infecties mijn bloed zouden verlaten. “Marijke, je bloed is nu zuiver en schoon, onthoudt dat”, zei hij.
Daarna bad hij dat de pijn mijn lichaam zou verlaten in de Naam van Jezus. Op datzelfde ogenblik voelde ik de pijn weggaan. Ik kon het amper bevatten. Daarna bad de evangelist voor herstel van de spieren. Ik voelde de kracht van God door me heen stromen en wist dat God me aan het genezen was.

Jezus Christus geneest
Ik werd ontzettend blij terwijl ik nog in de rolstoel zat. Normaal zou ik na zo’n lange zit, hevige pijn hebben en ontzettend moe zijn en tot niets in staat. Maar toen de evangelist zei: “Marijke ga staan en loop in de Naam van Jezus”, stapte ik meteen uit mijn rolstoel en begon te lopen. IK LIEP! Ik wist dat God me had genezen en een enorme blijdschap kwam in mijn hart. God had me genezen, wat een geweldig wonder! Lopend achter mijn rolstoel en dolgelukkig, verliet ik de zaal.

Ik was genezen door de geweldige kracht van God!

“Mams, ik heb je nog nooit gezond gezien!”
De volgende dag belde ik onze jongste dochter Barbara (toen 18 jaar) op en terwijl ik haar over het geweldige wonder vertelde, besloot ze om meteen naar huis te komen. Toen ik de sleutel in het slot hoorde, rende ik naar de deur en deed snel open. We omhelsden elkaar vol blijdschap. Barbara, kom eens mee en kijk eens hoe goed ik kan lopen, zei ik tegen haar, terwijl ik haar hand pakte en haar meenam naar de kamer. Daar gaf ik een loopdemonstratie en weer verbaasde het me hoe gemakkelijk en soepel ik op en neer liep. Ik keek naar mijn dochter en zag haar ontroering. “Mams, ik heb je nog nooit gezond gezien”, zei ze terwijl de tranen over haar wangen liepen.

5 jaar later
Het is dit jaar 5 jaar geleden dat de Heer mij genas en nog elke dag zijn wij daar dankbaar voor. Na deze geweldige genezing is er zoveel meer gebeurd. Onze kinderen dienen nu allemaal de Heer en zijn actief in hun gemeente.

Ook geven wij ons getuigenis door het land in kerken en kringen om de naam van onze Heer te eren. Wij komen op uitnodiging van bijvoorbeeld een kerk, een conferentie of vrouwenorganisatie op allerlei dagen en avonden.

Meestal opent de voorganger, gastvrouw of -heer de bijeenkomst en geeft daarna het woord aan ons. In een presentatie van ongeveer 30-45 minuten vertelt Marijke eerst wie wij zijn en iets over ons gezin. We vertellen over proces van ziekte, invalide worden en in een rolstoel terechtkomen. Wat doet dit met Hans, de kinderen en met Marijke zelf? Welke rol speelt haar geloof in God hierin? En dan het grote wonder; hoe is dat zo gekomen? Wat gebeurt er daarna, hoe ontvouwt zich ‘het betere plan’ van God? Een heel bijzondere boodschap van hoop en bemoediging voor iedereen die dit hoort. Afhankelijk van de leiding wordt er soms na het getuigenis gebeden met zieken.

Wij wensen u Gods rijke zegen
Hans en Marijke Brinkhuis

Wilt u er meer over lezen? Kijk op de eigen site van Hans en Marijke: www.Godheefteenbeterplan.nl

Ik wil me graag even voorstellen, ik ben Ida de Jager, 43 jaar oud, en getrouwd met Jan. Samen hebben wij twee kinderen van 20 en 21 jaar oud.
Ik heb een ziekbed van 20 jaar achter de rug waarvan ruim 14 jaar op bed.

Na de laatste bevalling is bij mij bekkeninstabiliteit geconstateerd, en moest ik in een hangmat, om mijn bekken weer goed te krijgen. Onze zoon heb ik een half jaar naar school kunnen brengen, toen het bekken zoveel pijn veroorzaakte, dat ik op bed terecht kwam.

Verlamd
De eerste operatie aan het bekken werd een feit. In totaal ben ik 4 keer aan mijn bekken geopereerd, en bij de laatste operatie zijn er 2 schroeven in mijn zenuwbundel terecht gekomen, het verliep dus allemaal niet echt vlekkeloos. Door de bekkenoperaties kreeg ik posttraumatische dystrofie in mijn beide benen en bekken, en door een infuusnaald ook nog in mijn linkerhand. In 2005 kreeg ik ook nog een beroerte, en was ik links verlamd.

Lopen kon ik niet meer, ik kon net de transfers maken van mijn bed naar stoel, en po-stoel die naast mijn bed stond. Ik kon in totaal 20 minuten zitten, en dan moest ik die dag niet douchen want dan zat mijn zittijd daarin. We hebben ons al die jaren gedragen geweten door God en door gebed. Anders hou je dit nooit blijmoedig vol.

Vorig jaar heeft een mevrouw van onze gemeente in de visie een oproepje geplaatst om mij een kaartje te sturen. Ik lag toen ook in het gips.
Heel veel lieve reacties hebben wij daarop gehad en bij die kaarten zaten ook twee boekjes over de gebed-genezingsdienst in Leiderdorp. Ik heb die boekjes gelezen maar dacht dat is niets voor mij…

Eind vorig jaar kreeg ik weer een boekje van mijn vriendin, van de levensstroom in Leiderdorp. Toen liet het me niet meer los, kon dit ook voor mij? Als God me wilde genezen kon dit toch ook thuis?

’s Nachts kon ik niet meer slapen, elke keer kwam ik in gebed weer in Leiderdorp uit, en ik kon pas slapen als ik zei: “Goed, ik ga wel naar de eerste gebedsgenezingdienst”. Dan kon ik weer slapen.
Maar overdag kwam de twijfel en zei ik: “Nee hoor, ik ga niet, als God me wil genezen dan kan dat ook thuis.” Maar rust had ik niet.

Genezingsdienst
Dit ging zo een paar nachten door tot zondag 11 maart 2007, weer had ik gezegd ik ga niet. Maar toen kwam mijn vriendin, van “Ida er is vanavond een genezingsdienst, ga je mee?” En weer was mijn antwoord: “Nee, ik ga niet mee”.
Mijn vriendin ging weer naar huis, en ik had het er met mijn man over dat dit gewoon geen toeval meer kon zijn! Dit was God die ons riep! Ik heb mijn vriendin gebeld en gezegd: “Wij gaan mee!” Toen pas kwam er rust in mij.

Toen we daar in Leiderdorp aan kwamen werden we warm welkom geheten, wat een sfeer daar, hier was de Heilige Geest aanwezig! Daar in Leiderdorp heb ik nog een keer aan God gevraagd, is dit echt wat U wilt? En ik kreeg als antwoord: “Kom, want in Mijn Naam zul jij genezing ontvangen!” Dan kan je toch niet aan de kant blijven zitten.

Op een gegeven moment vroeg Jan Zijlstra, die ik verder in dit stuk de evangelist zal noemen, degene te komen die er voor het eerst waren en genezing willen ontvangen. Wij zijn toen in de rij gaan staan, en we zagen zeer wonderlijke dingen gebeuren.

Toen ik eindelijk op het podium stond vroeg de evangelist wie ik was, en van welk filiaal van God we waren. En wat ik mankeerde. En de belangrijkste vraag of ik geloofde dat Jezus me genezen kon. “Ja”, was mijn antwoord, “want God is zo ontzettend groot en goed dat kan Hij.”

In Jezus naam heb ik toen een nieuw bekken gekregen, en de pijn vloeide uit mijn lichaam, en het werd heerlijk warm. “Geweldig”, riep ik. De evangelist vroeg toen nog welk been, en ik heb toen mijn pijnlijkste been opgenoemd, en ook daar ging de pijn weg, en werd heerlijk warm. “Geweldig”, was mijn reactie hier op!

De evangelist zei: “O, Ida het wordt nog veel geweldiger, Ik zeg je in de naam van Jezus sta op en loop!” En daar aan de hand van de evangelist liep ik het podium een paar keer heen en weer, prijzende onze Hemelse Vader die dit voor mij en ons gedaan heeft.

Ik ben mijn man in de armen gevlogen, heb gehuild van blijdschap, en de evangelist duwde mijn man Jan achter de rolstoel vandaan, en ik liep van het podium af achter mijn eigen rolstoel.

Een jaar later
We hebben iedereen gemaild, gebeld, van wat God voor ons gedaan heeft, wat een wonder! Nu een jaar later, kan ik alles weer, ik doe mijn eigen huishouding, ik fiets en loop toch al een aardig stukje weg.

Ik begin de dag met God te danken te loven en te prijzen en heel de dag is mijn dank ontzettend groot voor wat God voor ons gedaan heeft. En voor alles wat ik weer door de genade van God mag doen.

Ik wil eindigen met het belangrijkste van alles: Het is een wonder dat we mogen leven, een wonder van genezing, maar het grootste wonder is dat we Jezus Christus in ons hart mogen hebben.
Wat is God groot! Hij heeft ons een nieuw lied in onze mond gegeven!

Ida heeft ook een eigen website: www.godhoudtvanje.nl